Teraźniejsza Prawda nr 33 – 1928 – str. 28
brata Rutherforda, i sprzeciwia się naszego Brata Russella poglądowi o usprawiedliwieniu. W owym czasie, gdyśmy bronili tego punktu prawdy, sprowadziliśmy nieco starcia. Dlatego przypuszczamy, iż brat Rutherford jest pisarzem powyższego artykułu. Gdyby nadmienił, iż traktuje tylko „ożywione usprawiedliwienie,” wtenczas jego zdanie byłoby właściwe; lecz wiedząc iż zapiera się próbnego (przyczytanego) usprawiedliwienia trwającego podczas Wieku Ewangelii, bo mówi: „W rzeczywistości nie może być częściowego usprawiedliwienia,” uważamy takie zdanie za niekompletne i zwodnicze.
Aż do roku 1909, jak wielu z nas pamięta, brat Russell nie widział jasno różnicy między próbnym a ożywionym usprawiedliwieniem stosujące się do wieku Ewangelii. Przed tym czasem widział iż próbne, lecz nie ożywione usprawiedliwienie mogło być zastosowane do Starożytnych Świętych. Lecz niektóre ustępy z Pisma Św. szczególnie list do Żydów, pokazały mu jasno, że podczas Wieku Ewangelii nikogo usprawiedliwienie było ożywione – że nikt nie otrzymał korzyści z przypisanej zasługi i zniesienia. Adamowego wyroku – aż stawił samego siebie Bogu na ofiarowanie (poświęcił się). To widzimy w wielu ustępach: „Albowiem jedną ofiarą (przez Jego Krew w pozaobrazowym miejscu najświętszym) doskonałymi uczynił (usprawiedliwił od Adamowego wyroku) na wieki tych, którzy bywają poświęceni (ofiarowani). To dowodzi, że przed poświęceniem niema usprawiedliwienia do życia, t.j. ożywionego usprawiedliwienia. Żyd. 10:14. „Chrystus…. wszedł do samego nieba (pozaobrazowego miejsca najświętszego), aby się teraz (w wieku Ewangelii) okazywał (z Jego zasługą)… za nami, (za Kościołem a nie za innymi, dlatego tylko poświęconym przypisuje Jego zasługę) – Żyd. 10:24 – „On jest (w wieku Ewangelii) ubłaganiem za grzechy nasze (za grzechy Kościoła, przeciwstawiając w tym ustępie grzechy świata), – Jan 2:2 – wyzwolenie z wyroku Adamowego jest w Chrystusie Jezusie (Rzym. 3:24). Do Niego przychodzimy jedynie przez poświecenie (Rzym. 6:3; 1 Kor. 12:12, 13; Gal. 2:26, 27; 2 Kor. 5:17). Przez to widzimy, iż Bóg usprawiedliwia nas do żywo ta – ożywia nasze usprawiedliwienie – przez udzielenie przypisanej nam zasługi po naszym ofiarowaniu. Dla czego nie czyni tego przed naszym ofiarowaniem, jest jasne z tego, że tylko może być jeden pożytek zasługi dla jakiejkolwiek jednostki (Żyd. 10:18) i kto by przyjął Jezusa za Zbawiciela i nie ofiarowałby się, poszedłby na wtóra śmierć – nie miałby sposobności znajdować się między tymi, dla których Jezus zastosuje Jego zasługę dla celów Restytucyjnych w przyszłym wieku, jeżeli Jezus teraz dałby im korzyść z Jego przypisanej zasługi, aby Bóg mógł z nich znieść wyrok Adamowy. Jakim więc jest przed tronem sprawiedliwości Bożej stan tych, którzy przyjęli Jezusa jako ich Zbawiciela przed ich poświęceniem (ofiarowaniem) ? Odpowiadamy, ten sam jest ich stan co Starożytnych Świętych, nie są usprawiedliwieni do żywota, lecz do społeczności, tymczasowo (próbnie czyli poczytalnie) gdyż zasługa Jezusa nie jest dla nich zastosowana a wyrok Adamowy przez to nie zniesiony. Są oni rzeczywiście poczytano usprawiedliwieni? Odpowiadamy tak. A są ożywiono usprawiedliwieni? Nie.
Wydając „Cienie Przybytku” i „Wykłady Pisma Św.” Pastor Russell tedy jeszcze nie widział tego zastosowania do Wieku Ewangelii. On najprzód uczył, iż Sprawiedliwość Chrystusa przychodzi do nas przez poświęcenie, w Z. 1909, str. 360 i w Z 1910, str. 12, 13
kol. 2
w artykule o szacie weselnej. Po upływie czasu wykazał to jaśniej w następujących Strażnicach: Z. 1910, str. 93, kol. 2, par. 3-6; str. 246, kol 2, par. 1-4; Z. 1911 str. 394 usprawiedliwienie z wiary; Z. 1912, str. 152, kol. 2, par. 4; Z. 1913, str. 92-94; Z. 1911, str. 67; Z. 1915, str. 103, 104, 293. Jego ostatnie ogłoszenie tego przedmiotu pokazane jest na Str. III. w słowie wstępnym do VI tomu, wydanego w roku 1916 (w angielskim, w polskim nie mamy). Do wszystkich tomów uczynił poprawki krótko przed swą śmiercią w „słowie wstępnym (w angielskich w roku 1916).
OBRAZ PRZYBYTKU
Używając obrazu przybytku możemy dopatrzeć się stopniom do próbnego i ożywionego usprawiedliwienia. Grzesznik, opuszczając pozaobrazowy obóz (świat) przez żałowanie za grzechy i wchodząc do pozaobrazowego dziedzińca (poczytanego) — próbnego — usprawiedliwienia) przez wiarę w Chrystusa (pozaobrazową bramę) wzrasta w pokoju z Bogiem. W tym poczytano, usprawiedliwionym stanie (w pozaobrazowym dziedzińcu) on widzi ofiarę Pańską (pozaobrazowy ołtarz) i oczyszcza się od zmazy ciała i ducha przez Słowo Boże (pozaobrazową umywalnię); potem postępujedo miejsca ofiarowania, stanu spłodzenia z Ducha (pozaobrazowego miejsca Świętego) do zasłony, (śmierci ludzkiej woli). Następny krok jest ofiarowanie (poświęcenie) przez co natura ludzka (część pozaobrazowego Kozła Pańskiego) jest przywiązana do umarłej ludzkiej woli (pozaobrazowej zasłony). Potem Jezus przypisuje mu Jego zasługę, ożywiając jego poczytane usprawiedliwienie przez zniesienie wyroku Adamowego przez Boga. Jezus potem ofiaruje ludzką naturę tej osoby, doskonałą teraz w oczach Boskich, Bogu za dar. Bóg przyjmuje ten dar przez udzielenie Ducha Św. i zmienia ten dar na część ofiary za grzech (pozaobrazowego Kozła Pańskiego). Teraz ta osoba jako Nowe Stworzenie jest Kapłanem w stanie spłodzonym z Ducha (w pozaobrazowym miejscu świętym) i jako ludzka istota ożywiono usprawiedliwiona jest członkiem pozaobrazowego Kozła Pańskiego na pozaobrazowym ołtarzu.
Powracając teraz do zdania br. Rutherforda, i możemy jasno widzieć, jak sprzeciwia się zdaniom br. Russella w wielu punktach o poczytanym usprawiedliwieniu. Br. Rutherford mówi: „Nie może być częściowego (tylko pełne, ożywione) usprawiedliwienia.” Brat Russell dowodzi Pismem Św. (szczególnie Rzym. 4:1-25) rozumowaniem i faktami, że poczytane (próbne — tymczasowe) nie jest pełnym i kompletnym usprawiedliwieniem; dlatego musi być częściowe usprawiedliwienie. Jest też prawdą, że nie może być częściowego ożywionego usprawiedliwienia. Brat Rutherford mówi, iż niema stopni w usprawiedliwieniu. Brat Russell dowodzi Pismem Św. Rozumem i faktami, że jest stopniowe usprawiedliwienie, które rozpoczyna się od bramy pozaobrazowego dziedzińca do pozaobrazowej pierwszej zasłony. Nawet ożywione usprawiedliwienie w pełnym znaczeniu, jest stopniowym, ponieważ zaczyna się, gdy Jezus przypisuje Jego zasługę i kończy, się gdy Bóg znosi wyrok Adamowy i uznaje osobę za doskonałą. Brat Rutherford mówi: „Usprawiedliwienie jest rzeczą momentalną.” Nasz drogi brat Russell na podstawie Pisma Św., rozumowania i faktów pokazuje nam, że poczytane usprawiedliwienie jest stopniowym (rozwijającym się). Lecz ożywione usprawiedliwienie może być osiągnięte momentalnie (może być rzeczą momentalną).