Teraźniejsza Prawda nr 33 – 1928 – str. 20
pracami Epifanii względem Świata było jego rozłączenie go na dwie klasy: Konserwatystów i Radykałów. Praca ta zaczęła się od pierwszego uderzenia Jordanu w Jesieni 1914, i postępowała przez drugie uderzenie Jordanu, poczynając od Jesieni 1917. Podział tych klas jest teraz powszechny na świecie. Każdemu z nas znany jest fakt, że wojna, przez narażenie na niebezpieczeństwo istnienia rozmaitych, narodów, ostatecznie lecz chwilowo scementowała radykałów i konserwatystów w jedną klasę w każdym kraju zamieszanym w wojnę. Lecz przez pierwsze uderzenie Jordanu (które wyjawiło złe postępki tych, co rościli sobie prawo do wykonywania władzy na mocy prawa Boskiego, i które dało dowód, że ci, którzy rościli sobie takie prawo do władzy, odpowiedzialni byli za wojnę i jej straszne skutki), ludzie zaczęli dzielić się stopniowo na dwie grupy społeczne: Radykałów i Konserwatystów. Drugie uderzenie Jordanu miało ten skutek, że pogłębiło rozdwojenie. W następstwie tych dwóch uderzeń ludzie wszędzie, w każdym kraju na świecie, podzieleni są na Radykałów i Konserwatystów. NIE MOŻNA ZAPRZECZYĆ FAKTU, ŻE DOWODY TEGO PODZIAŁU ISTNIEJĄ NA WSZYSTKIE STRONY! Zatarg pomiędzy tymi dwoma klasami wstrząsa ustrojem społecznym wszędzie. Każda gazeta daje nam świeży dowód faktu, że podział ten istnieje. FAKT TEN PRZETO ŚWIADCZY, ŻE JORDAN OTRZYMAŁ OBA UDERZENIA! Powtórzmy myśl, że powszechny zatarg między tymi dwoma klasami dowodzi, iż Jordan otrzymał oba swoje uderzenia.
Oba te uderzenia nastąpiły przed zakończeniem się wojny, a od końca wojny uderzenia Jordanu nie było. Ponad wszelkie zaprzeczenie celem uderzenia Jordanu było osiągnięcie podziału między ludźmi. Ponieważ są podzieleni, Jordan musiał być uderzony, a zatem niema potrzeby uderzenia Jordanu w przyszłości. Wobec tego niezbitego faktu, że ludzie teraz są podzieleni, chcemy zapytać Braci Sturgeona i Olsona oraz ich zwolenników, a także P. B. I. i jego zwolenników: Dlaczego głoszą oni przyszłe pierwsze uderzenie Jordanu? JEŻELI LUD JEST PODZIELONY, TO DLACZEGO UDERZAĆ GO W CELU PODZIELENIA? Wobec tych faktów, czy owi bracia nie powinni lepiej przyjść do wniosku, że uderzenie Jordanu, jakie oni głoszą, musi być odmienne od któregokolwiek z wyobrażonych przez Elijaszowe i Elizeuszowe uderzenie Jordanu, i że w następstwie tego popełniają oni błąd w tym przedmiocie? Lub czy nadal trzymać się będą błędu, zwodząc dalej siebie samych i swoich naśladowców, aby się wraz z nimi przebudzić ku temu większemu smutkowi i zawodowi? Spodziewamy się, że tak nie będzie.
Wnioskujemy z powyższej dyskusji, że pierwsza część pracy Pana naszego na czas Epifanii względem świata, podział ludzi, jest dokonana. Ten podział ludzi ma na celu utorowanie drogi Armagedonowi, wielkiemu trzęsieniu ziemi i ogniowi, przez które drugi cel Jego pracy Epifanii będzie osiągnięty – to jest okazanie się Jego samego w Drugim Przybyciu do Świata, jako Zburzyciela Imperium Szatana i Ustanowiciela Królestwa Bożego. Już wśród pierwszego uderzenia Jordanu Wojna wspominana była przed Światem przez klasę Eliasza jako powód Powrotu Pana na ziemię i obalenia przez Niego Imperium Szatańskiego. Znaki czasów, jakie wspominano, charakterystyki wojny, na jakie wskazywano, i proroctwa Biblijne, jakie przytaczano
kol. 2
i objaśniono jako stosujące się do tych rzeczy, przekonały niektórych na świecie, że Pan obecny był jako Zburzyciel Imperium Szatana. Jednakże wojenna strona strapienia nie była dosyć wyraźna ani gruntowna, aby przekonać, umysły całego świata, a nie tylko umysły wielkiej części świata. Figuralne trzęsienie ziemi i ogień będą potrzebne, aby wszyscy uznali ten fakt, i świat szybko zdąża w kierunku Armagedonu, chociaż spodziewamy się, że przyjdzie do załatania spraw i rzecz odwleknie się jeszcze do kilku lat. Lecz przyjdzie na pewno i w końcu przez swoje straszne uciski i przez zniszczenie istniejącego ładu okaże Światu Pana obecnego w Jego Drugim Przyjściu, jako Zburzyciela Imperium Szatańskiego i Ustanowiciela Królestwa Bożego.
Pismo (2 Tessal. 1:7, 8) znane nam wszystkim dowodzi tego faktu: „Pan Jezus objawiony będzie (okazany jako Zburzyciel Imperium Szatana) z nieba (w Swoim Drugim Przyjściu) z aniołami mocy jego (czynnikami gniewu, którymi w wojnie były potężne armie ze swoimi niszczycielskimi przyrządami, oraz głód i zarazy, którymi w rewolucji będą lojalne i buntujące się armie, głody i zarazy, a którymi w anarchii będą żywioły posłuszne prawu i kierujące się bezprawiem, oraz głodu i zarazy) w ogniu płomiennym (nie na niebie, lecz w straszliwym ucisku świata okaże się On jako obecny i obalający Imperium Szatana) oddając pomstę (żądając zapłaty) tym, którzy Boga nie znają (świat) i tym , którzy nie są posłuszni (Wielkiemu Gronu, które lekceważy i jest nieposłuszne swojemu Wysokiemu Powołaniu Przymierza) Ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Ukarani i upokorzeni niezrównanym utrapieniem, i gdy z uległością zajmą się Poselstwem Pana, wyjaśniającym rodzaj i cel ucisku, poznają gniew wylewany na nich, jako rzecz będącą w związku z obaleniem Imperium Szatana, i konieczną do wprowadzenia Królestwa Bożego, oraz przygotowania ich na powitanie posłusznie, z nadzieją i radośnie Pomazańca Pańskiego jako ich Króla.. Po osiągnięciu tego praca Pańska Epifanii względem Świata będzie skończona. Tak patrząc na pracę Pana naszego względem Świata podczas Epifanii, widzimy, że rozłączenie się Radykałów i Konserwatystów i okazanie się Jego samego im przez utrapienia, jako Zburzyciela Imperium Szatana i Ustanowiciela Królestwa Bożego – są błogosławieństwami dla Świata.
ROZŁĄCZENIE MALUCZKIEGO STADKA I WIELKIEGO GRONA
Jak widzieliśmy w związku z pracą Pana na czas Epifanii względem Świata, że najpierw jest podzielenie świata na dwie klasy i okazanie się Pana Światu, tak w pracy Pana względem Wielkiego Grona na czas Epifanii jest wpierw odłączenie Wielkiego Grona od Maluczkiego Stadka, a potem okazanie się Jego Wielkiemu Gronu.
Pierwszą z nich jest odłączenie Maluczkiego Stadka od Wielkiego Grona. Z punktu widzenia obrazu Kapłanów i Lewitów, rozłączenie to zaczęło się w początkach stycznia. 1917, lecz z punktu widzenia obrazu Eliasza i Elizeusza, posłannictwa do Nominalnego Izraela Duchowego, zaczęło się w lecie l917. Ponieważ fakty tego drugiego obrazu są nam wszystkim lepiej znane, omówimy je tutaj. Bez zaprzeczania, z wyjątkiem przewodników i kilku innych zwolenników wśród klas Eliasza i Elizeusza, głęboka zgoda panowała w ludzie