Teraźniejsza Prawda nr 31 – 1927 – str. 103
nie są rewolucjonistami lub takowych obrońcami. Choć niektórzy, co się poświęcili przed październikiem 1914 i przyszli do Prawdy przed Wielkanocą 1916, są Młodocianymi Świętymi, to jednak nie wiemy, którzy to są. Dlatego mamy uznać wszystkich braci, którzy się poświęcili przed październikiem 1914, a otrzymali Prawdę przed Wielkanocą 1916, jako kapłanów, z wyjątkiem rewolucjonistów i ich obrońców. Są to tylko, i powtórzymy jeszcze raz, są to tylko utraciciele koron. Największy dowód do objawienia lewictwa jest rewolucja i jej podtrzymywanie, a nic więcej. Przyczyna, że nie właściwe prowadzenie się nie może być dla nas dowodem, jest tą, że nie możemy zadecydować, jakie różne stopnie niewłaściwego prowadzenia się w różnych braciach mogą przyczynić się do utraty ich koron. Dlatego takie sądzenie jest zakazane. Tylko Sam Pan — który bada serca — jest w stanie dać taką decyzję. My nie mamy prawa osądzić kogoś do lewictwa. Lecz jeżeli Bóg, po okazaniu się rewolucji i bronienia tejże, objawi nam jednostkę jako Lewitę w takim razie, ma się rozumieć, my jako części kapłaństwa mamy wtenczas przywilej wypowiedzieć Boski Objawiony sąd. Napominamy braci, aby byli ostrożnymi względem rzeczy, które objawiają lewitów, i ażeby mieli się na ostrożności względem używania słabości charakteru, jako przyczyny do nazywania braci lewitami.
Pytanie: Poświęcają się Młodociani Święci na życie, czy na śmierć?
Odpowiedź: Młodociani Święci poświęcają się na śmierć, a nie na życie. Poświęcenie do życia stosuje się do warunków tysiąclecia, a nie do tychże wieku Ewangelii, ponieważ to poświęcenie doprowadzi do gościńca świętobliwości, który będzie wprowadzony przy ustanowieniu Królestwa w ziemskiej fazie. Nie prędzej będzie działać, aż Chrystus przedstawi drugą ofiarę za grzech Bogu dla celów przebłagania grzechów. Warunki Wieku Ewangelii i kiedy zło panuje wymagają wiary, która może ufać w różnych doświadczeniach, nie widzeniem ale ufaniem w Boga, choćby On ich i zabił. (Ijoba 13:15). Tak długo jak grzech ma przewagę i szatan jest księciem tego świata, tak długo będzie potrzebnem dla lojalności do Boga ofiarować swe prawa na śmierć w przeciwieństwie do grzechu, a służeniu sprawiedliwości. Warunki złego, którym się trzeba sprzeciwiać, zużywają i odbierają życie. Dlatego, aby być wiernym w poświęceniu w obecnem czasie, trzeba oddać wszystko w służbie Bogu na ofiarę wśród warunków, które prowadzą do śmierci ofiarującego. Nie tylko, że teraźniejsze warunki nadawają śmierci wiernym, lecz każdy z nich jest proszony uczynić przymierze przy ofierze — aby być umarłym dla siebie i świata, a żywym dla Boga. Nigdzie nie jest wspomniane w Piśmie Św., że ci co się za późno ofiarują, otrzymają jeszcze Koronę, lecz przed otwarciem dziedzińca świętobliwości, ich poświęcenie różnić się będzie od poświęcenia tych, co zostali przyjęci przez spłodzenie z Ducha. Stając się podobni do Starożytnych Świętych, jako część nasienia, rozwijająca się pod przymierzem obietnicy w ziemskich zarysach (1. Moj. 22:17, 18) dowodzi, że przedtem weszli w przymierze, aby ofiarować ich teraźniejsze błogosławieństwa i przywileje dla przyszłych i doskonałych. Jest to jedną rzeczą poświęcić się na śmierć, a inną rzeczą, czy to poświęcenie zostało od Boga przyjęte przez spłodzenie z Ducha — czego Młodociani Święci teraz nie doświadczają,
kol. 2
aż przy końcu tysiąclecia otrzymają ten przywilej. Dlatego, że się poświęcają, z powodu warunków w których wypełniają swe poświęcenie, z powodu, że gościniec świętobliwości jeszcze nie jest dany, z powodu ich pokrewieństwa do przymierza Abrahamowego (z wiary), z powodu dyspensacji, w której teraz żyjemy i przywilejów tysiąclecia dla Młodocianych Świętych, wnioskujemy, że ich ofiarowanie jest na śmierć. Z powyższych myśli można również rozumnie wnioskować, że wszyscy z nich umrą. Choćbyśmy chcieli myśleć, że niektórzy z nich może nie umrą, to jednak wnioskujemy rozumniej, to jest, że wszyscy z nich umrą, nim otrzymają lepsze zmartwychwstanie ze Starożytnemi Świętymi, ponieważ przez ich śmierć dawają dowód wypełnienia ich kompletnego poświęcenia. Lecz jeżeli by kto z nich nie umarł, musimy wnioskować, że przy ich udoskonaleniu musiała by nastąpić nagła zmiana ich fizycznych, umysłowych, moralnych i religijnych zdolności, co oprócz anastezyi lub temu podobnem, sprowadzało by wielkie boleści. Brat Russell nie dał nigdy swej opinji na tę fazę naszego przedmiotu, choć pewien brat powiedział nam, że brat Russell miał mówić, że nie wszyscy z nich potrzebują umrzeć. Brat Russell tego nigdy nie wyraził w swoich Pismach. Nawet żadne Pismo nie mówi, że niektórzy z nich nie umrą; a z punktu widzenia na powyższe linje Biblijnych zasad, które brat Russell zastosował do Młodocianych Świętych, to myślimy, że ów brat, od którego jedynie to słyszeliśmy, nie musiał rozumieć brata Russla na ten przedmiot. Pismo Św. stanowczo uczy, że poświęcają się na śmierć, a ci co mówią, że wszyscy z nich nie umrą, powinni mieć dowody na to; a ponieważ takowych dowodów niema ani w Piśmie Św. ani rozumowania ani z faktów, i z powodu, że wiele Młodocianych Świętych umarło, jest dodatni dowód do powyższych biblijnych zasad, które pokazują, że wszyscy Młodociani Święci umrą, nim otrzymają lepsze zmartwychwstanie z Starożytnymi Świętymi.
Pytanie: Co się stanie z Młodocianym Świętym niewiernym swemu poświęceniu?
Odpowiedź: Utraci Stan Młodocianych Świętych i pójdzie z powrotem do świata dla celów restytucyjnych. Że tacy niewierni nie idą przeto na wtórą śmierć, jest widocznem z faktu, ponieważ nie są oni teraz na próbie do życia, choć podobnie do Starożytnych Świętych są oni w tym życiu na próbie wiary i sprawiedliwości; aby byli ukwalifikowani do książęstwa w tysiąleciu. (Żyd. 11:1-40). Czas próby do życia na ludzkiem poziomie dla wszystkich tych zacnych świętych będzie w tysiącleciu (Żyd. 11:39, 40) gdy Nowe Przymierze, które jedynie może dać życie wieczne posłusznej ludzkości, da takie życie posłusznym. Tak jak poczytalny Starożytny święty przez swoją niewierność na próbie wiary i sprawiedliwości poszedł między zwyczajnych Izraelitów, którzy otrzymają próbę do życia w tysiącleciu, tak samo stanie się z niewiernym Młodocianym Świętym.
Pytanie: Czy jest jakie Pismo, które dowodzi, że Starożytni i Młodociani Święci zmartwychwstaną bez płci, jakimi są Aniołowie?
Odpowiedź: Łuk. 20:35, 36 dowodzi do punktu, to jest, że wszyscy, którzy dostąpią zmartwychwstania — doskonałego stanowiska — będą jako aniołowie bez grzechu i bez płci: „ale ci, którzy godni są (zwycięzcy) aby dostąpili onego wieku (co odziedziczą życie i panowanie, co on wiek da zwycięzcom. Niektórzy — wierni w tym życiu —