DRUGI NOWY POGLĄD BRATA RUTHERFORDA

(Ciąg dalszy) — (PT 1924, 79)

      W niniejszym artykule zamierzamy omówić tylko ważniejsze cechy artykułu w „Tower” z dnia 15-go sierpnia 1919 pomijając te punkty, jakie omówione były przedtem w No. 3 Teraźniejszej Prawdy.

      Każdy Badacz Pisma Świętego, któremu znane jest nauczanie naszego Pastora figury Eliasza w Tomach II i III, a także w ―Strażnicy”, wie, że stosował on wypadki z przejść Eliasza przed deszczem z 1 Król. 18:45, jako z figury zdarzeń kościoła przed rokiem 1799, oraz. że stosował wypadki z 1 Król. 18:45-19:3, jako zdarzeń poprzedzających ruch Millera. Ignorując to kompletnie, brat Rutherford stosuje wszystkie wypadki z rozdziału 18 (z wyjątkiem tylko jedno – wierszowej wzmianki o deszczu. Z. 1919 góra stronicy 244, jako symbolizującym rozszerzanie się Biblii), i wypadki z 1 Król. 19:1-4. jako figury rzeczy zachodzącej w latach 1917 i 1918. Na dowód tego cytuje on niektóre z pism Pastora naszego, w którym ten nie daje pozafigury, lecz tylko zasadę dotyczącą niektórych z tych wypadków, jako lekcję pouczającą dla nas na czas Żniwa. Tym sposobem miesza on figuralne nauki niektórych zdarzeń z lekcjami (stosującymi się do Chrześcijan wszystkich czasów), opierającymi się na tej samej zasadzie, której przykłady znajdują się w tych zdarzeniach: i oczywiście przedstawia on, jakoby zapatrywanie naszego Pastora na figurę i pozafigurę zgadzało się z jego zapatrywaniem, podczas gdy one różnią się bardzo pod względem omawianego przedmiotu co nawet powierzchowne czytanie udowadnia. Brat Rutherford doskonale zna różnicę pomiędzy figurą a praktyczną lekcją. Dlaczego w tym wypadku traktuje je jako jedno i to samo?

      Co więcej, uważni Badacze Pisma wiedzą, że drogi nasz Pastor stosował wypadki z 1 Król. 19:5-8, jako symbole ruchów Millera i Żniw, chociaż skromnie używał w części innego do wymienienia sprawy, gdyż sam był włączony do tego obrazu, co można było jasno widzieć z Z. 1908, góra str. 223 i z 1915, str. 46, kol. 2, par. 1, 2, 3.

      Brat Rutherford popełnił błąd (góra str. 243, druga kol. Z. 1919), gdzie powiedział, że Bóg polecił Eliaszowi, aby ukazał się przed królem Achabem, po 3 i pół latach jego panowania, co by wypadło w drugiej połowie jego czwartego roku, podczas gdy w 1 Król. 18:1 powiedziane jest, że było to w roku trzecim, pozasymbolizującym 1259-1619 Roku Pańskiego. Chociaż błąd ten pasuje i konieczny jest do zastosowania przez niego wypadków z 1 Król. 18 (z powyżej wspomnianym wyjątkiem) do lat 1917 i 1918, to jednak nie pasuje on do figury i pozafigury omawianych tutaj części. Dlatego wszystko, co mówi on o pozafigurze z 1 Król. 18, z wyjątkiem jednego wiersza (w którym wspomina o rozszerzeniu Biblji, wiersz pierwszy, str. 244), jest niedokładne, sprzeciwiające się Pismu i faktom, jako też wyjaśnieniom naszego Pastora. Powyższe pokrywa jego pojmowanie pozafigury, jak traktowane jest w pierwszym paragrafie stronicy 245.

      W jednym z przyszłych numerów Teraźniejszej Prawdy mamy zamiar podać szczegóły pozafigury Eliasza, danego już przez ―Onego Sługę”, gdy stały się one nam jasne na wiosnę 1917. Brak miejsca nie pozwala nam tutaj. Jednakowoż to, co zostało powyżej powiedziane, jest dostatecznem, aby dowieść, błędności zapatrywania brata Rutherforda na pozafigurę.

ŚPICA I TRZECIE PODWOJENIE MIECZA

Nie powinniśmy również pomijać milczeniem tego, co brat Rutherford mówi o „śpicy miecza” i o podwojeniu miecza po raz trzeci — objaśnienia, których używał dosyć
kol. 2
skutecznie w roku 1917 do szerzenia fałszywych poglądów o ważności Tomu VII. Tłumaczenie jego powinno uderzyć każdego wyszkolonego w trzeźwych tłumaczeniach naszego Pastora, jako całkiem mechaniczne. Wyrazu na „śpice” oznacza „błyszczący,” „grożący,” (zobacz D-rów Strong‘a i Young‘a, oraz wszelkie tłumaczenia z wyjątkiem A.V.). Dlatego też “śpicy” brata Rutherforda w Biblii nie ma! Związek ten wykazuje, że jest to aluzja do Nabuhodonozora. zwracającego swoją broń przeciwko Jerozolimie, a oczywiście Nabohodonozor nie symbolizuje ludu Prawdy, ani miecz Jego „Badań Pisma Świętego”. Co znaczy podwojenie miecza po raz trzeci? Odpowiedź nasuwa historia trzech najazdów Judei i trzech zdobyć Jeruzalemu przez Nabuchodonozora. (2 Kron. 36:6.10.17). Wyrażenie po trzecie odnosi się do trzeciego z tych najazdów, którego skutkiem było kompletne spustoszenie kraju. Podwojenie miecza trzeci raz oznacza pozasymbolizowanie trzeciego ataku Nabuchodonozora na Judeję i na Jeruzalem, kończącego się zniszczeniem ich, które, jak wiemy, wyobraża zniszczenie Chrześcijaństwa w Czasie Ucisku. Pozaobraz jest podwojeniem, powtórzeniem (na większą skalę) jego obrazu. Tak tedy w tem proroctwie Ezech. 21:14.15 Czas Ucisku, sobowzór pozaobrazu zburzenia Jeruzalemu przez Nabuchodonozora jest przedstawiony, a ci, którzy sprowadzą ten ucisk na Chrześcijaństwo, określeni są jako podwajający, pozasymbolizuiący trzeci akt Nabuchodonozora i zdobycie Jeruzalemu. Jakże zgodnem z Faktami, z Rozumem i z Pismem jest to tłumaczenie! Jakże nie pasuje do faktów, nie zgadza się z Rozumem i z Pismem tłumaczenie brata Rutherforda! Dlaczego te i inne podobne mechaniczne tłumaczenia brata Rutherforda i jego towarzyszy wzbudzają nieufność czytelnikom „Strażnicy?” — „Jak czytasz? – Uważnie”.
Na str. 245 w „Tower” z 15 sierpnia 1919 poczynając od pierwszego paragrafu br. Rutherford przez swoje słowa i mylne stosowanie wyjątków z naszego Pastora stara się wykazać, że gniew Jezebeli na Eliasza za zamordowanie proroków Baala symbolizuje gniew wylany na braci z Towarzystwa w roku 1918. Uwagi Pastora naszego w Z. 1908. góra stronicy 223, i w Z. 1915, str. 46. szpalta druga, par. 1. 2. 3, dowodzą, że w tym wypadku gniew Jezebeli symbolizował wypadki po roku 1799 i przed 1829, gdy się rozpoczął ruch Millera. Co więcej, nic w tem opowiadaniu o gniewie Jezebeli nie wskazuje na współpracę jej córek, o prześladowaniu przez nich pozafiguralnego Jana. podżeganiem przez fozafiguralną Jezabelę. Pastor nasz pisze o tem w cytacie przytoczonym przez brata Rutherforda. W Teraźn. Prawdzie, No. 1 wykazaliśmy, że list Eliiasza do Jorama z Judy, którego żona była córką Jezebeli, (2 Kron. 21: 12-15) symbolizuie to samo co nagana Janowa dla Heroda i Herodiady. W związku z pozafigurą tej nagany, która znajduje się jeszcze w przyszłości, mamy spodziewać się prześladowania ze strony córek Jezebeli, oraz wyobrażonego przez Salomeję, żądającą głowy klasy Jana.
Dalej jeszcze, brat Rutherford przez użycie, jakie z tego robi. całkiem błędnie stosuje opowiadanie odnoszące sie do obchodzenia się Eliasza z Ahazjaszem i z jego rozmaitymi posłańcami, każe mu się bowiem odnosić do wypadków po zniechęceniu się zwolenników Towarzystwa w roku 1918: podczas gdy pozafigura tego opowiadania przytrafiła między jesienią 1914 a śmiercią naszego Pastora. Zastosowanie jego tej opowieści zaprzecza założeniu czasu, jakie ten „nowy pogląd” nadaje wypadkom, tak bowiem jak on je stosuje, pozafigura jej trafia się po jego rozłączeniu się pozafiguralnego Eliasza i po burzliwych przejściach pierwszego

poprzednia strona – następna strona