Teraźniejsza Prawda nr 30 – 1927 – str. 80
przez wiarę”) Izraela cielesnego i próbnie Usprawiedliwionych. Znak dany Abrahamowi w tej umowie, chociaż koncentrował się na ofierze całego Chrystusa – najwyższej klasy cierpiących za sprawiedliwość – obejmował wszystkie klasy Nasienia Abrahamowego, które cierpiały mniej lub więcej z powodu wiary w niektóre lub we wszystkie obietnice dane Abrahamowi. Tak tedy Nasienie Abrahamowe – osobliwie kompletny Chrystus, cierpiący za sprawiedliwość – jest tym, za pomocą czego Bóg daje zapewnienie, że Abraham odziedziczy ziemię. A cecha czasu w tym naszym szesnastym argumencie dowodzi, że pieczętowanie Wybranych na czołach, żęcie, ukończone było na Wielkanoc 1916 roku. Dlatego i od tego czasu pewnem jest, że Abraham otrzyma ziemię.
(32) Na podstawie szesnastu powyższych przyczyn przychodzimy do wniosku, że mamy silny fundament dla naszej wiary, iż żęcie jest skończone, że Wybrani zostali już popieczętowani na czołach. Że nikt z Maluczkiego Stadka w dniach Brata Russella nie mógł tego widzieć, nie przynosi ujmy ani jemu ani im, bo Bóg mądrze ukrywał ten fakt przed nim i przed nimi, aby doświadczyć lud swój gruntowniej i aby tem łatwiej osiągnąć ich podzielenie się na rozmaite klasy. Ukrycie tego faktu przez Pana zrobione było także w tym celu, aby umożliwić, zgodnie z jego wolą, Wielkiemu Gronu, jako takiemu – a zatem po ich odłączeniu się od Maluczkiego Stadka – być pierwszem pomiędzy ludem jego zwiastującem, ukończenie spładzania z ducha do celów Wysokiego Powołania. (Obj. 16:17). Jest to również w całkowitej zgodzie, a zarazem jest naturalnem następstwem myśli, że pieczętowanie na czołach świętych ukończone zostało wkrótce po 18 kwietniu 1916, że wkrótce po tym czasie tak w Ameryce jak i w Anglii zatarg wybuchł pomiędzy przewodnikami trzech grup Lewitów pozafiguralnych (pozafiguralnych Kaatytów, Merarytów i Gersonitów) wskutek ich antagonistycznych ambicji, poczem objawiła się usilna pozycja Maluczkiego Stadka przeciw ambicjom tych trzech grup – najpierw w jego przewodnikach, potem i w innych, gdy oczy ich otworzyły się i ujrzeli warunki.
ŻĘCIE ZACZĘŁO SIĘ W ROKU 1874
(33) II. Kiedyśmy już widzieli, że żęcie, włączając zbieranie zżętych kłosów, ukończone zostało na wiosnę 1916, przystąpimy teraz do udowodnienia, iż żęcie zaczęło się w październiku 1874, jak drogi nasz Pastor nauczał w ostatnich latach swego życia, bo chociaż w 2. 1916, str. 263-265, nauczał iż żęcie jeszcze się nie skończyło i że mogło trwać trzy lata, mimo to nauczał on w tymże artykule (str. 264, szp. 1, ost. par.) że żęcie zaczęło się w roku 1874.
. (Zob. polski art. „Żniwo jeszcze nie skończone”, par. 8, w którym brat Russell tak pisze: „Nie widzimy wcale przyczyny, aby powątpiewać względem daty, licząc październik 1874 rok jako początek czasu żniwa i równobieżny, odnośny czas, gdy Jezus rozpoczął swoją misję na początku żniwa wieku żydowskiego”. – Przyp.tłum.).
(34) Pierwszym argumentem, jaki przedstawimy w tym przedmiocie, jest Danielowe 1335 dni (Dan. 12:12), które jak wiemy, skończyły się w październiku 1874. Od tego czasu sierp Prawdy, zgodnie z tym ustępem błogosławił wiernych, zżynając ich, wielkim i bardzo serce radującym oświecaniem. Przedtem, Pastor nasz nauczył się rozumieć Okup, Restytucję i Cel Powrotu naszego Pana. We wrześniu tego roku nauczył się rozumieć Sposób Powrotu Pana i z doktrynami tymi oraz z innymi, jako z sierpem, zaczął natychmiast czynną, kampanię w tych przedmiotach, a do punktu kulminacyjnego doprowadził ją między innymi w pierwszym wydawnictwie Żniwa: „Cel i Sposób Przybycia Pana Naszego”. (Z 1916, str. 171,. szp. 1 par. 1-3). Przeto Danielowe 1335 dni i inne spełnione fakty dowodzą, iż żęcie zaczęło się w październiku 1874.
kol. 2
(35) Drugie obudzenie się Eliaszowe i drugi posiłek (1Król. 19:5-8) również dowodzą, że żęcie zaczęło się w roku 1874. Pierwsze obudzenie się i posiłek pozafiguralnego Eliasza zaczęły się w roku 1829; jego drugie zapadnięcie w sen zaczęło się zaraz po zawodzie w roku 1844, a jego drugie obudzenie się i posiłek zaczęły się w roku 1874 (Mat. 25:1-6). Pierwsza część drugiego posiłku składała się z Prawd wymienionych w poprzednim paragrafie. Czterdzieści dni podróżowania wyobraża 40 lat żęcia (Z 1908, u góry str. 223), które skończyły się w roku 1914, a po nich nastąpił okres zbierania kłosów, trwający 18 miesięcy. Fakty wymienione w poprzednim paragrafie udowadniają datę 1874, jako początek pracy żęcia, z punktu widzenia drugiego obudzenia się i posiłku pozafiguralnego Eliasza.
(36) Czterdzieści dni szpiegowania Ziemi (4Moj. 13:1-25) zdają się mieć tą samą myśl. Te 40 dni szpiegowania ziemi wyobrażają, pomiędzy innymi rzeczami 40 lat (1874-1914), w ciągu których lud Boży Maluczkiego Stadka osobliwie poszukiwał swoich przyszłych dziedzictw, jak objawione są w Prawdach Paruzji. Jak powyżej wykazane, zaczęło się to z początkiem żęcia w roku 1874.
(37 ) Dzień Podobieństwa o Groszu naucza tej samej myśli. Wykazaliśmy to bardzo obszernie w Teraźniejszej Prawdzie. No. 2, w artykule: Wezwania. Przesiewania i Broń ku Zabijaniu, i tam odsyłamy czytelnika po szczegóły.
(38) Opowiadanie o ukoronowanym Żniwiarzu i o jego pracy (Obj. 14:14-16). dowodzi, że żęcie zaczęło się w roku 1874. Korona złota jako obraz przedstawia Władzę Boską jako Króla. (Z. 1911, str. 120, szp. 1, par. 3). Jezus otrzymał swoją władzę przed Drugiem Przyjściem. (Psalm 45 : 4,5). Ostry sierp to Prawda Parouzji. Powodem, dlaczego – podobny Synowi człowieczemu‖ miał żąć jest: „Gdyż godzina (pierwsze 41 2-3 lat l.000-lecia) żęcia nadeszła”. W Żniwach Bożych czas żęcia oznacza pełnienie pracy ścinania. Godzina ta, zaczynająca się od dnia 1000-lecia, wzeszła w październiku 1874; dlatego żęcie wówczas się zaczęło, gdyż Bóg jest punktualny. Gdy jego czas czynienia pracy nadejdzie, on ją czyni, a do jutra nie odkłada. (Ab. 2:3). Daje to odpowiedź na twierdzenie Brata Rutherforda, że czas Żniwa, ale nie praca Żniwa zaczął się w roku 1874. Wołanie anioła – „zapuść sierp twój, a żnij” – wyobraża modlitwy ludu Pańskiego do Niego, aby zesłał i błogosławi! Prawdom, które okazały się Prawdami Paruzji, a to zaczęło się przed pierwszym przedstawieniem tych Prawd. Zapuszczanie sierpa zaczęło się, jak pokazane powyżej, na jesieni 1874, dlatego też żęcie zaczęło się w tym roku. Należy zrobić tutaj ostrzeżenie: nie mieszajmy posiadania korony, władzy Boskiej jako Króla, z wykonywaniem takiejże władzy królewskiej. Jezus posiadał ten autorytet przed Swojem Drugiem Przyjściem (Psalm 45:2, 3) i będąc w posiadaniu tegoż zaczął w roku 1874 żąć na trzy i pół roku przed zaczęciem wykonywania tejże władzy królewskiej, przez wyrzucenie Babilonu i obudzenie śpiących świętych, – w kwietniu 1878 r. – Izaj. 52:7.
(39) Równoległe Dyspensacje są jeszcze innym dowodem, że żęcie zaczęło się w roku 1874. Nie można odpowiedzieć na argumenty, jakie daje nam nasz drogi Pastor w „Badaniach” i w „Towers”, oraz Bracia John i Morton Edgar w dziele o „Piramidzie” – że paralele te odnoszą się tak samo do łaski, jak i do gniewu, do rzeczywistego Izraela, jak i do Izraelitów z imienia, i tak do żniwa, jak i do okresów w obydwóch Wiekach, sięgających aż na 565 lat przed Żniwami. Jeżeli przeto możemy dowieść, że żęcie Żydowskiego Żniwa zaczęło się Roku Pańskiego 29 i trwało przeszło trzy i pół roku, przed Zesłaniem Ducha Św. i do roku 33 po Chrystusie, to wynika, z tego, że żęcie Wieku Ewangelicznego zaczęła się w roku 1874 i trwało jakiś czas przed Wielkanocą w roku 1878.
(40) (a) Jezus jako pierwsze ziarno pszenicy zerznięty został w jesieni Roku Pańskiego 29. Aby przezwyciężyć siłę