Teraźniejsza Prawda nr 30 – 1927 – str. 76
w pewnej mierze wstrzymały samolubstwo rodzaju ludzkiego od ustąpienia w całości woli upadłych aniołów, i w ten sposób powstrzymały te niezbożne istoty, które gdyby nie były pochamowane przez) na onych czterech Aniołów (cztery grupy rodzaju ludzkiego, jak powyżej, dawno sprowadziły by ruinę Czasu Ucisku na rodzaj ludzki), którym dano, aby szkodzili ziemi i morzu (z ustępu tego widocznie można widzieć, że ci czterej Aniołowie nie wyobrażają, jak naucza Tom VII, Maluczkiego Stadka, którego pracą w ciele nie jest szkodzenie zorganizowanemu społeczeństwu, ani bezprawnym, buntowniczym ludziom, ani im samym, ani wielkim na ziemi, symbolicznym drzewom w wierszu 3. Cztery klasy ludu, jak wykazane jest w objaśnieniu wiersza pierwszego, reprezentowane przez tych czterech aniołów, są rzeczywiście posłańcami gniewu, to jest są tymi, którzy sprowadzają wielkie strapienie, gniew na ludność zorganizowaną w teraźniejszym porządku rzeczy); „Mówiąc (nauczaniem przez Wiek Ewangeliczny należytych zasad w stosunku do grzechu ,sprawiedliwości i przyszłego sadu) nie szkodźcie (nie ustępujcie takim niezbędnym wpływom, które by skłaniały was do szkodzenia) ziemi (społeczeństwa), ani morzu (buntowniczym, niespokojnym i bezradnym masom), ani drzewom (tak dzieciom Bożym, jak i wielkim w społeczeństwie) aż my (Kościół w jego roli dawania Prawdy braciom jeszcze jej nie posiadającym) popieczętujemy (dostatecznie oświecimy) sługi Boga (prawdziwie poświęconych, którzy są wierni małej Prawdzie, jaką posiadają) na czołach ich (intelektualnie w takim stopniu, aby umożliwić ich wydostanie się z niewoli wśród Izraela z imienia)‖.
(11) Według tego ustępu, osobliwie w trzecim wierszu, wielkie utrapienie, które zaczęło się symbolicznym wiatrem (wojna światową) nie mogło przyjść dopóki wszyscy Wybrani. już popieczętowani nie opuszczą Babilonu. My nie uważamy, że wiersz ten naucza, jakoby przedtem nim wiatr symboliczny wiać zacznie, wszyscy święci wszędzie mieli być popieczętowani; uważamy, że znaczy to, iż w miarę jak wojna stopniowo rozszerzała się z jednego kraju na drugi, tak pieczętowanie będzie stopniowo kończone w jednym kraju po drugim, a w każdym ukończone być miało zanim kraj ten zamieszany został w wojnę. Tak więc wszyscy Wybrani w Wielkiej Brytanii, w Rosji, we Francji, w Niemczech, w Austrii, w Serbii w Czarnogórzu otrzymali dosyć Teraźniejszej Prawdy, aby umożliwiła im opuszczenie Babilonu przed 1-szym sierpniem 1914; podczas gdy jeszcze wtenczas, na przykład w Ameryce, niektórzy byli w Babilonie i nie posiadali jeszcze dosyć Teraźniejszej Prawdy, aby im umożliwiła „wyjście z niego”. Ci jednakowoż zostali dosięgnięci i otrzymali dosyć Teraźniejszej Prawdy do umożliwienia im „wyjścia z niego” do maja 1916, kiedy Ameryka niemal wypowiedziała wojnę i odtąd stale postępowała w kierunku wojny z Niemcami. Ta sama zasada stosuje się do wybranych w innych krajach. Jedynym w odrębnym języku narodem w Europie, który nie wypowiedział wyraźnie wojny jest Skandynawia, obejmująca rządy: Norwegii, Szwecji i Danii, które jednakowoż podzielone w sobie popierały wyraźnie i znosiły poważne straty od obydwóch stron, a przeto mogą być uważane za objęte wojną. Ponieważ wojna była wszędzie, przeto widocznie Wybrani byli wszędzie już popieczętowani zanim ostatni naród zamieszany został w wojnę, co osiągnięte zostało przez wzmożoną kampanię podwodną w roku 1917. Dlatego też „Wielki Ruch” („Big-Drive” – uczyniony w roku 1918 przez Stowarzyszenie) zaczęty potem, nawet już po wypowiedzeniu wojny przez Amerykę, nie mógł już stanowić części pracy żęcia ani pieczętowania.
SPECJALNE SUŻBY DLA WYBRANYCH
(12) Biblia naucza nas, że wszyscy święci, całe 144000 otrzymają zaszczyt wykonywania (duchowej) pomsty nad
kol. 2
narodami; (duchowego) karania ludów, wiązania pętami królów i szlachty okowami, oraz postępowania z nimi według prawa zapisanego. (Psalm 149:5-9). To zrobione zostało od jesieni 1914 do jesieni 19l6. jak wykazaliśmy już w Teraźniejszej Prawdzie (No. 27 paragrafy 8 do 10), do której odsyłamy naszych czytelników po obszerniejsze omówienie tego punktu. W następstwie tego wszyscy Wybrani musieli być popieczętowani na czołach przed jesienią 1916, aby móc wziąć udział w tej pracy: dlatego żęcie musiało być wtenczas ukończone.
(13) Biblia naucza, że ostatnią pracą pozafiguralnego Eliasza względem Nominalnego Duchowego Izraela, zanim stracił płaszcz władzy, jako mówcze narzędzie Boże dla Nominalnego Izraela Duchowego, było uderzenie i rozdzielenie Jordanu. (2Król. 2:8). Lecz być w ogóle częścią pozafiguralnego Eliasza, człowiek musiałby wziąć udział w jego ostatniej pracy, jako posłańca Bożego dla Nominalnego Izraela Duchowego (bo Eliasz wyobraża Wybranych Bożych w tej roli) ; ponieważ wszyscy Wybrani popieczętowani zostali na czołach ich, praca żęcia została ukończona.
(14) Biblia naucza, że ostatnią ogólną pracą Najwyższego Kapłana Świata, przed opuszczeniem świata w jego ostatnich członkach, miało być (1) wyznanie rozmyślnych grzechów Chrześcijaństwa nad pozafiguralnym kozłem Azazela i (2) odesłanie go w ręce na to przeznaczonego człowieka (3 Moj. 16:20,21). — (1) Wyznawanie tych rozmyślnych grzechów nad kozłem Azazela (Szatan używa Wielkiego Grona do swoich celów, podczas gdy Pan używa do Swych celów Maluczkiego Stadka) zostało ukończone w jesieni 1916 roku. (Zob. Teraźniejszą Prawdę, No. 27, paragrafy jedenasty i dwunasty). Wybrani muszą uczestniczyć w ostatniej ogólnej pracy, jaką Najwyższy Kapłan świata zrobił za pośrednictwem swoich członków w ciele. (2) Wysłanie precz kozła Azazelowego miało mały początek w styczniu 1917, w Anglii, gdzie klerykalistyczne zachowanie się pewnych braci wyjawione zostało przez Pana za pośrednictwem wydawcy i innych, lecz jego wielki początek miał łączność z wyjawieniem klerykalistycznego zachowania się pewnych brytyjskich i amerykańskich braci w lecie i w jesieni 1917. Po niektóre szczegóły w 3Moj. 16:20.22. które zamierzamy szczegółowo wyjaśnić w przyszłych numerach Teraźniejszych Prawdy, odsyłamy do tego samego powyżej wspomnianego numeru (No. 27 TP). Praca wypuszczania kozła Azazela zaczęła się wcześnie w styczniu 1917, a przeto przed tym czasem wszyscy wybrani musieli być zżęci, popieczętowani na swoich czołach, gdyż ostatni z Wybranych muszą mieć udział w ostatniej ogólnej pracy Najwyższego Kapłana świata, zanim On i Jego ostatni członkowie opuszczą ziemię.
(15) Rozłączenie Eliasza i Elizeusza (2Król. 2:11-14) dowodzi, że przed tym czasem wszyscy Wybrani zostali popieczętowani na swoich czołach, ponieważ Kościół miał być skompletowany i miał spełnić swoje posłannictwo względem Nominalnego Izraela Duchowego przed rozłączeniem się Maluczkiego Stadka od Wielkiego Grona. W Teraźniejszej Prawdzie No. 1, str. 9-21 dowiedliśmy, że rozłączenie nastąpiło, począwszy od 21 czerwca, 1917. Dlatego też na pewien czas przed 21 czerwcem 1917, całe Maluczkie Stadko zostało zżęte, popieczętowane na swoich czołach.
(16) Grosz z Mat. 19:27-20:16 oznacza specjalne sposobności służby objęte w uderzeniu Jordanu, uczynione dwa razy, fakt wskazany w Podobieństwie. Ponieważ Grosz dany był w dwóch częściach, oznaczających dwa uderzenia Jordanu — (1) ogólnie mówiąc, ci, co wezwani zostali w jedenastej godzinie (luty 1908 do czerwca 1911) otrzymali swój wpierw. Wyjątkowo inni oprócz nich otrzymali swój Grosz razem z nimi, lecz ponieważ liczba ich była stosunkowo mała, pominięci są w podobieństwie jako otrzymujący