KOŚCIÓŁ KOMPLETNIE ZORGANIZOWANY

Kol. 1:18; Rzym. 13:4-8; 1 Kor. 12:28; Efez. 4:11-13

      Bez organizacji żadnego wielkiego przedsięwzięcia pomyślnie przeprowadzić nie można. Dlatego organizacja przejawia się w rozmaitych postaciach w urządzeniach ludzkich. Rządy świeckie, sojusze państwowe; religijne wyznania i federacje, kombinacje kapitalistyczne, związki arystokratyczne, grupy robotnicze, zakłady oświatowe i dobroczynne, towarzystwa bratnie i wzajemnej pomocy, kluby i stowarzyszenia obywatelskie, reformatorskie i kulturalne a nawet rodziny naturalne dają dowody istnienia i korzyści organizacyjnych. Organizacja każda, aby przeprowadzić cele, w jakich została założona, musi posiadać w sobie maszynerię organiczną, za pomocą, której kierunek dążności, jakie stanowią jest posłannictwo, mogą być z powodzeniem ujęte i uskutecznione, w przeciwnym razie nie jest ona należycie zorganizowana do swojej misji. Wszystko obecne w organizacji, co nie jest potrzebne ani nie nadaje się do osiągnięcia jej celów jest bezużytecznym ciężarem i przeszkodą, którą mądrzy organizatorzy i wykonawcy usuną ze swoich Towarzystw; a cokolwiek jest potrzebne i co nadaje się do ich celów, to wprowadzają i używają.

      Zgodnie z tymi zasadami nasz Ojciec niebieski przez Jezusa i Jego Apostołów uczynił Kościół w jego konstytucji i organizacji, a organizacja ta jest tak kompletna, że nazwana być może organizmem, którego części stanowią „Ciało PRZYSTOJNIE ZŁOŻONE i spojone we wszystkich stawach, przez które jeden członek drugiemu posiłku dodaje przez moc, która jest w każdym członku”. (Efez. 4:16.) Organizacja ta jest kompletna w Bogu z siebie w celu swego istnienia i organizacyjnie nie potrzebuje nic z poza siebie, ponieważ jest w Bogu, dla skutecznego przeprowadzenia swego posłannictwa. Dowiedzione to jest z wielką pracowitością w Tomie VI „Badań Pisma świętego”, rozdziały V i VI, do którego odsyłamy naszych czytelników po potwierdzenie kierunku myśli podsuniętego w niniejszym artykule. Pod tym względem Kościół podobny jest nieco do innych organizacji, i szczepienie na nim czegokolwiek według planów
kol. 2
organizacyjnych odmiennych lub dodatkowych do jego pierwotnej konstytucji byłoby nakładaniem nań martwego ciężaru i przeszkody, podobnie jak by to było z każdym innym ciałem, którego organizacja jest doskonała. Mądrzy pracownicy dla tej przyczyny wstrzymają się od takiego niekorzystnego zaszczepienia.

POSŁANNICTWO KOŚCIOŁA

      Dlatego założyciele instytucji starają się budować maszynerię organiczną swoich Towarzystw w taki sposób, aby nadawała się do skutecznego prowadzenia celów danej organizacji, przeprowadzają staranne badanie tych celów i stale używają ich jako miar, podług których mogą mierzyć każdą część maszynerii i czynników organizacji, w tym mianowicie celu, aby mogli odrzucie nieodpowiednie a wprowadzić i używać użyteczne pierwiastki organizacyjne. Zasadę tę oczywiście Jehowa miał w pamięci, gdy planował organizację Kościoła, odrzucając z jego konstytucji bezużyteczne i szkodliwe urządzenia a wprowadzając tylko te, które byłyby praktyczne i korzystne. W Piśmie Świętem objawił On Kościołowi swemu, jakie są te cele, ażeby oprócz innych przyczyn Kościół znając je, mógł współpracować z Panem w osiągnięciu celów jego organizacji przez odrzucenie wszystkich obcych materialnych pierwiastków i używanie wszystkiego, co jest spokrewnione z jego posłannictwem. Dlatego Kościół znajduje w piśmie kompletny opis jego organizacji i posłannictwa do których wiernie ogranicza swoje użytki i działalność, a śmiało opiera się wszelkim zakusom spaczenia tej organizacji i posłannictwa, podobnie jak ciało naturalne opiera się wprowadzeniu pierwiastków chemicznych obcych dla tych, z jakich ono się składa, albowiem instynktownie czuje, że są one trucizną.

      Jakie jest posłannictwo czyli misja kościoła? W celu dania właściwej odpowiedzi na to pytanie trzeba powiedzieć sporo rzeczy: Najpierw ma on posłannictwo względem Boga i Chrystusa, to jest, aby wielbić ich we wszystkich rzeczach. (1Kor. 10:31.) Drugie, ma trojakie posłannictwo względem samego siebie i trzecie, dwojakie posłannictwo względem rodzaju ludzkiego. Pierwszą częścią jego posłannictwa względem samego siebie jest doskonalenie się w każdym dobrem słowie i pracy

poprzednia strona – następna strona