Teraźniejsza Prawda nr 27 – 1927 – str. 35
wziął swego syna Ochozjasza za swego współ-władcę. Ochozjasz umarł po panowaniu (nieco więcej niż) dwa lata (1 Król. 22:52), po nim nastąpił brat jego Joram w piątym roku (2 Król. 8:16), przed śmiercią Jozafata, a w dwudziestym pierwszym roku panowania Jozafata. Ale jego brat Ochozjasz wziął go za swego współ-władcę w ośmnastym roku panowaniu Jozafata (2 Król. 3:1) zaraz po śmierci Achaba. W drugim roku przed początkiem współ-władnego panowania Jorama, Jozafat wziął swego syna też Jorama za swego współwładcę (2 Król. 1:17), co było w siedemnastym roku, gdy Achab wziął swego syna Ochozjasza za swego współ-władcę, jak zdaje się, było to w czasie przygotowania się do wojny z Syrią (1 Król. 22) Joram Judy w jedynastym roku Jorama Izraela (2 Król. 9:2′)), wziął swego syna Ochozjasza za swego współ-władcę i był zastąpiony ostatnim dwunastego roku Jorama Izraela (2 Król. 8:25). Ufamy, że to krótkie i jasne wyjaśnienie usunie wszystkie zawikłania i zdające się sprzeczności tych chronologii które były zagadką dla teologów przez całe stulecia.
(93) Joram, król Izraela, jak powyżej pokazano, stał się jedynym królem dwudziestego pierwszego roku panowania Jozafata. Rozłączenie pomiędzy Eliaszem a Elizeuszem zdarzyło się po śmierci Ochozjasza, brata Jorama według 2 Królewskiej 1; 2; a dlatego rozłączeni między Eliaszem a Elizeuszem zdarzyło się w pewnym czasie (akuratnie kiedy nie wiemy) pomiędzy początkiem dwudziestego pierwszego a końcem dwudziestego roku panowania Jozafata. Bądźmy liberalnymi w ustępstwach, powiedzmy, że to rozłączenie zdarzyło się pełne cztery lata przed śmiercią Jozafata i że list Eliasza przyszedł pełne cztery lata po śmierci Jozafata. To dałoby, pomiędzy rozłączeniem się dwuch proroków a wysłaniem listu ośm lat czasu, a nie trzynaście lat, jak to myśli brat McGee. Prawdopodobnie okres ten byłby cokolwiek krótszym od ośmiu lat. Pan Whiston, jak to powyżej pokazano, podaje cztery lata, ale to jest prawdopodobnie czas za krótki.
(94) Jednak, jak powiedziano powyżej, ustanowienie akuratnej długości czasu pomiędzy rozłączeniem Eliasza i Elizeusza, a wysłaniem listu nie jest ważnym, aby stanowiło o pytaniu, kto wysłał list, bo Eliasz mógł żyć tak dobrze trzynaście lat jak i sześć albo ośm lat po rozłączeniu. Naszą rzeczą w tej sprawie jest trzymać się poważnie niezmienionego czytania hebrajskich manuskryptów i wszystkich tłumaczeń 2 Kron. 21:12, a nie wyższych krytyków i kleru, których, rozumie się, że brat McGee nie miał zamiaru naśladować, lecz dowolnie odrzucił to dla swej teorji.
(95) Nasz Niebieski Ojciec, wiedząc, że wszyscy z Jego ludu przed rozłączeniem spodziewali się, że pozaobrazowy Elizeusz otrzyma Płaszcz, bez wątpienia upodobało się naszemu drogiemu Niebieskiemu Ojcu umieścić ten kawałeczek historii o liście Eliasza w Biblii, aby dopomóc jednemu z wszystkim widzieć Prawdę w tym względzie, gdy wytrwaliśmy w potrzebnych nam próbach. Innymi słowy to szczególne historyczne podanie o rozłączeniu między Eliaszem i Elizeuszem, wstąpieniem pierwszego do nieba i o czynnościach ostatniego opisanych w 2 Król. 2:12-14, jest częścią Boskiej Mądrości, aby ukryć czas następnych
kol. 2
pozaobrazowych wypadków, aby wszystkich srożej wypróbować. Sprawiedliwe sądy Twoje, o Panie!
(96) Z dziewięciu powyżej podanych dowodów wnioskujemy, że jest czas między rozłączeniem się pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza, a wzięciem Eliasza do nieba, w którym to czasie wypełniają się figuralne czynności, opisane w 2 Król. 2:12-14. Dlatego zaprzeczamy temu, ażeby pozaobrazowy Elizeusz nie miał mieć płaszcza, zanim pozaobrazowy Eliasz opuści ten świat. Pomimo tego, że bracia McGee i Rutherford, aby zaprzeczyć tym faktom, używają grubego druku i kursyw na podkreślanie swych myśli, to jednak z całą ufnością twierdzimy, że pozaobrazowy Eliasz pozostanie jeszcze długo na świecie, po otrzymaniu płaszcza przez pozaobrazowego Elizeusza. Te dziewięć biblijnych dowodów zgadzają się i potwierdzają myśl, że rozłączenie, które rozpoczęło się latem 1917, po którem nastąpiło drugie uderzenie Jordanu i odbyło się po pierwszym uderzeniu Jordanu, są przepowiedzianym i prawdziwym pozaobrazem rozłączenia między Eliaszem i Elizeuszem. Niech będzie Chwała naszemu Bogu za to, że już tak dalece wypełnił się Jego chwalebny plan. Chwała niech będzie naszemu Bogu, że nasze trudy poświęcenia były błogosławione do ukompletowania zapieczętowania wybranych! Chwała niech będzie naszemu Bogu, że choć utraciliśmy przywilej usługiwania Nominalnemu ludowi Bożemu, ale pozyskaliśmy przywilej wyprowadzenia kozła Azazela od drzwi Przybytku do bramy dziedzińca, i chociaż ta praca jest połączona z wielu trudnościami, niepopularną, łamiącą węzły przyjaźni i przedstawiająca nas we fałszywym świetle, jednakże praca ta daje wiernym zapewnienie, że wyzwolenie ich jest bliskie, ponieważ jest ostatnią częścią cierpień Arcykapłana świata! Radujmy się z tego wielce!
(97) Widząc z Łaski Bożej jeszcze na początku grudnia 1917 roku jako prawdziwy anioł Getsemański w ciemnej godzinie trwogi sercem ogólne zarysy tego, co było powyżej podane odnośnie Eliasza i Elizeusza, przepełnionym wdzięcznością i ocenieniem, autor począł ogłaszać to innym, najpierw w Filadelfii, 17-go grudnia 1917 roku. Wielom zawdzięcza się ta pomoc. Myślimy, że nie uczynimy żadnej szkody duchowej członkowi Maluczkiego Stadka z powodu przedstawienia spraw tego przedmiotu. Bez wątpienia, że przedstawienie naruszy uczucie klasy Wielkiego Grona, ale to jest nieuniknione. Jest ono również na !o, aby wrobić w nich żal, bo smutek według Boga pokutę sprawuje ku zbawieniu, której nikt nie żałuje (2Kor. 7:10) jako niezbędny krok, aby wyprali i wybielili szaty swe we krwi Barankowej. Dla wiernych będzie to pociechą! I to jest jeszcze prawdą, że „Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej”, a nie innych! (Ps. 25:9).
Kończymy ten przedmiot o Eliaszu i Elizeuszu z pełnym zapewnieniem wiary, że łaskawy Ojciec Niebieski dał nam wyrozumienie względem tego, a przez to udzielił nam większego ocenienia Jego Mądrości i Dobroci i dlatego z gorącą modlitwą prosimy Go, aby rozmyślanie nad tym przedmiotem mogło być błogosławieństwem dla Jego Drogiego Izraela, tak Maluczkiego Stadka, jak i Wielkiego Grona! .
BEREAŃSKIE PYTANIA DO PRZEDMIOTU:
„OSTATNIE POKREWNE CZYNNOŚCI ELIASZA I ELIZEUSZA.”
(1) Opisz dokładne i niedokładne dyskusje ostatnich pokrewnych czynności Eliasza i Elizeusza.
(2-5) Daj i opisz trzy zasady, mające łączność z wyrozumieniem Pisma Świętego.
(6) Dlaczego nie mogą być zrozumiane typy i proroctwa, mające łączność i próbą charakteru tak jasno, przed takimi próbami? Daj ilustrację na dowód tej reguły; i pokaż jak to dowodzi, że niektóre części takich typów nie mogą być zupełnie zrozumiane przed czasem, i jak takie zrozumienia mogą być pomocą do wyjaśnienia szczegółów po próbie
(7) Wyjaśnij dwa oświadczenia brata Russella na dowód, że pierwsze uderzenie Jordanu było w toku w 1915 i 1916.
(8) Co jest pozaobrazem Jordanu i uderzenia tegoż?
(9) Podaj dowód i zanalizuj pozaobraz płaszcza Eliasza.
(10) Co jest wyobrażone przez zwinięcie płaszcza Eliasza?
(11) Daj fakta na dowód tego pozaobrazu. Pokaż jego rozumność.
(12) Wyjaśnij trzy rzeczy w pracy uderzenia i pokaż ich harmonię z Psalmem 149:5-9.
(13) Pokaż ich harmonię z 3 Moj. 16:20,21.
(14) Kogo wyobraża Eliasz i Elizeusz podczas pierwszego uderzenia? Jakie próby spowodowały różnicę między ich pozaobrazami?
(15) Co jest wyobrażone przez rozdzielenie wód na dwie części? Przez co i jakie Prawdy było to dokonane?
(16) Jakie rzeczy są wyobrażone, że prorocy przeszli Jordan razem i sucho?
(17-18) Daj cztery przyczyny do nauki, że uderzenie Jordanu było od jesieni 1914 do jesieni 1916.
(19) Jak możemy zbić ten zarzut, że praca ku publiczności w tych dwóch latach była na za małej skale, aby była pierwszym uderzeniem Jordanu?
(20) Jak możemy zharmonizować, jakoby nie jasne rzeczy w Strażnicach brata Russella o uderzeniu Jordanu?
(21) Co powinniśmy unikać, i za jakimi zasadami powinniśmy postępować względem takich niewyraźności?
(22) Jak możemy odpowiedzieć na to, że brat Russell pisał, że pierwsze uderzenie Jordanu będzie po wojnie?
(23) Jak możemy zharmonizować myśli, że pozaobrazowy Eliasz