Teraźniejsza Prawda nr 27 – 1927 – str. 29
tych złudzeniach „Woza Izraelskiego i jezdnych jego”. Patrzmy na poza-obraz, a zobaczymy, czy nie wypełniło się tak, jak powyżej pokazaliśmy. Rozerwanie przyjaźni z tak zwaną „opozycją” przez lud Stowarzyszenia, było wykonywane najpierw przez brata Van Amburgha, 31-go lipca 1917 roku na posiedzeniu Stowarzyszenia Kazalnicy Ludowej („Peoples Pulpit Association”), gdy ten brat nie chciał podać ręki autorowi. Na konwencji w Bostonie 5 sierpnia, brat McMillan i inni odmówili podania ręki odłączonym Braciom w czasie uczty miłości; nieco później pod wpływem kazania wygłoszonego przez brata Van Amburgh, Siostra Seibert odmówiła podania ręki autorowi. Bracia McMillan i Woodworth traktowali go w ten sam sposób. Przestroga „chrońcie się ich, którzy czynią rozerwanie między wami”, rozszerzyła się wnet z Betel na zewnątrz od zboru do zboru. To zerwanie przyjaźni było tak znacznem, że wielu z ludu Stowarzyszenia myśleli, że „Opozycja” jest klasą Wtórej Śmierci, a nawet nie zwracali swojej uwagi na nich, gdy spotkali się z nimi na ulicy. Zgodnie z rozkazem zrywania przyjaźni, „obecny zarząd” oraz wielu pielgrzymów, starszych itd., odpędzili wiernego Eliasza od społeczności braci w Stowarzyszeniu. Zapewne pozaobrazowy Elizeusz nie widzi, czyli nie uznaje więcej pozaobrazowego Eliasza. Możemy więc widzieć, jak fakta między obrazem a pozaobrazem stosują się w tym wypadku. Z powyższych wyjaśnień, drodzy Bracia i Siostry, zrozumiecie jasno, jak bezpodstawną jest krytyka brata McGee na pogląd autora odnośnie słowa „raah”.
(59) Czwartą czynnością Elizeusza było rozdarcie szat jego na dwie części. W biblijnych symbolach szaty reprezentują nasze ozdoby serca i myśli. „Przetóż, przyobleczcie jako wybrani Boży, święci i umiłowani, wnętrzności miłosierdzia, dobrotliwość, pokorę i cichość”, i t. d. „Pokorą będąc wewnątrz ozdobieni”. (Kol. 3:12,13; 1 Piotr 5:5). Inne ustępy około tej samej linji, są łatwo zrozumiałe. Rozdarcie jego szat na dwie części zdaje się reprezentować popełnienie wielkiego gwałtu względem posiadanych ozdób, a rozdarcie ich na dwie części zdaje się reprezentować dwoisty umysł, charakterystykę Wielkiego Grona. (Jakub 1:8). Ten czyn Elizeusza pokazuje odpowiadający pozaobraz pogwałcenia Prawdy, Sprawiedliwości i Miłości przez brata Rutherforda i jego obrońców przeciw tak zwanej „Opozycji”. Na ilustrację tego wielkiego niebiblijnego postępku odwołujemy się do „Przesiewań Żniwa” wydanych przez brata Rutherforda, które samo w sobie było pismem srogim i pełnym zwodzących faktów. Po całym świecie wszyscy, którzy stali wiernie po stronie „onego sługi” byli traktowani z wielką niesprawiedliwością, niemiłosiernie i błędnie przedstawiani przez tych, którzy gromadnie wołali wojennym głosem: „Przewód, Przewód!” Rzeczywiście! Pozaobrazowy Elizeusz rozdarł swe szaty bardzo gwałtownie. Znów więc znajdujemy fakta, które jasno harmonizują z obrazem, że Bóg dał nam te doświadczenia.
(60) Jego piątą czynnością było podniesienie spadniętego płaszcza Eliaszowego. Pięciu członków Rady Dyrekcji dozwolili bratu Rutherfordowi, aby czynił co się mu podoba i uchylili się od upomnienia go, które mogłyby być jedynym środkiem w powstrzymaniu człowieka z takim usposobieniem jak on jest, na właściwym miejscu i nie dozwoliliby, aby z nich spadł płaszcz, tj. nie dozwoliliby, aby władze wyobrażone przez płaszcz wypadły z pod ich kontroli, tym sposobem z pod kontroli Eliasza, jako wykonawczych przedstawicieli tych władz; ponieważ ci bracia, jako większość Rady, byli tymi, w których Kościół miał swą kontrolę nad niektórymi ważnymi częściami płaszcza, to jest, kontrolę nad ogólną pracą, jak: literaturą Prawdy, agencją Prawdy, finansami używanymi w celu rozszerzania Prawdy. Z 1 Król. 19:15,16 dowiadujemy się, że upodobało się Panu, aby Eliasz pomazał Hazaela Jehu i Elizeusza; lecz w rzeczywistości Eliasz pomazał tylko ostatniego, a Elizeusz pomazał dwóch drugich, pierwszego osobiście, a drugiego przez przedstawiciela (2 Król. 8:7-14; 9:1-10). To polecenie Pańskie dowodzi, że byłoby większem upodobaniem dla Pana, gdyby Eliasz pomazał wszystkich trzech i udowodniłoby, że w pozaobrazie byłoby większym upodobaniem dla Pana, aby pozaobrazowy Eliasz zatrzymał swój urząd jako ustne narzędzie do Nominalnego Izraela, dopókiby nie pomazał wszystkie trzy klasy figurowane przez tych trzech mężów. Jednak przewidziawszy, że pięć dyrektorów nie powstrzyma brata Rutherforda od autokratycznie wykonywanej władzy i nie wniosą sprawy do sądu, (co im radzili brat McGee i autor, napominając, że to jest jedynym krokiem, aby kontrola pracy została w rękach klasy Eliasza w jej przedstawicielach, większości Rady) Bóg zastosował oraz przewidział wyniki wypadków w pozaobrazie, wiedząc, że On może tak pokierować wypadkami, aby wyszły
kol. 2
dla dobra obydwóch proroków; i stąd Bóg nie zmuszał Swego dobrego upodobania i dozwolił, aby sprawy, które mu się więcej podobały pozostały niedokonane — to jest, pomazanie Hazaela i Jehu przez Eliasza. dozwolił, aby to uczynił Elizeusz, jako obraz, którego wypełnienie było przejrzane około 2300 lat naprzód. Gdy Dyretkorzy z dostateczną rezolucję nie mogli odeprzeć brata Rutherforda, a w dodatku nie wnieśli prawnego obwinienia, aby go zmusić do .wyrzeczenia się przywłaszczonej władzy, pozaobrazowy Eliasz w swoich przedstawicielach Dyrekcji, która, będąc doradczym i kontrolującym ciałem, mogłaby stanowić ostatecznie decydującą większość w prowadzeniu Pracy Pańskiej, zrzucił jego władze jako Boskie ustne narzędzie do Nominalnego Duchowego Izraela. Elizeusz podniósłszy płaszcz przedstawia czynności pozaobrazowego Elizeusza w wodzach Stowarzyszenia jako przedstawiciel tegoż, zabezpieczając sobie władze jako ustne narzędzie do Nominalnego Duchowego Izraela. Tak więc spadnięcie płaszcza z Eliasza a uchwycenie go przez Elizeusza rozumiemy, że wypełniło się w trudnych doświadczeniach miedzy ludem Pańskim w 1917 roku.
(61) Jego szóstą czynnością opisaną w 2Król. 2:12-14 jest uderzenie Jordanu. Fakt, że nic nie było mówione o zwinięciu Płaszcza Elizeusza, jak to uczynił Eliasz, jest w harmonji z myślą, że w uderzeniu Jordanu przez pozaobrazowego Elizeusza, wszystko co było w ich władzy, nadające się do uderzenia, nie było używane, tj. wypustki, kazania i czwarty tom. Foto-Drama prawie wcale nie była używana. Te rzeczy, któreby uderzały o wiele silniej, aniżeli te, którymi się posługiwano, były pozostawione bez użytku, a tak Elizeusz uderzył Jordan niezwiniętym płaszczem. Jak w wypadku pozaobrazowego Elizeusza, uderzenie zostało dokonane przez Wielkie Grono, jako nowe stworzenia, uznani jedni od drugich, trzymając się tylko pewnych szczegółów Prawdy, częściowo kontrolują pracę (wykonywaną przez swego przedstawiciela brata Rutherforda) używają tylko część stosownej Prawdy., tylko część stosownych gałęzi pracy i koniecznych finansów; używając tego do sformowania tych, którzy twierdzili, że posiadają pewne prawa z Baskiego upoważnienia oraz ich obrońców, skazali ich instytucję na zniszczenie, a na usunięcie ich wodzów z urzędów i na ukaranie za popełnione złe czyny. Konserwatyści i radykali Chrześcijaństwa zostali przez to uderzenie wielce rozłączeni.
(62) Siódmą czynnością Elizeusza według 2Król. 2:12-14 było jego przejście Jordanu. Z faktu, że w obrazie nie jest powiedziane, aby Elizeusz przeszedł po suszy, tak jak było powiedziane o obydwóch prorokach, w czasie pierwszego uderzenia, można wnioskować, że Wielkie Grono, jako nowe stworzenie, miało być uszkodzone w czasie ich uderzenia. Uszkodzenie, jakie Wielkie Grono ściągnęło na się, jako nowe stworzenia, było spowodowane fanatyzmem, bezczelnością i krętactwem, połączone z ich uderzeniem dowodzi, że nie przeszli pozaobrazowego Jordanu po suszy i pokazuje, że nie miało dokonać swej pracy bez uszkodzenia ich nowych stworzeń, dlatego Pismo święte pomija, by Elizeusz przeszedł po suszy. Jego kompletne przejście reprezentuje, że jego pozaobraz dokończył pracy uderzenia. Rozumiemy, że „Wielki Ruch”, w którym zwolennicy Towarzystwa byli zajęci od 1 października 1917, a skończył się około 1 maja 1918 roku, jest pozaobrazem uderzenia Jordanu przez Elizeusza. Brat McGee posądza autora o naukę, że pozaobraz drugiego uderzenia Jordanu rozpoczął się 17 lipca. To również błędnie przedstawia myśl autora. Ani publikacja Siódmego Tomu nie była uderzeniem Jordanu, jak on znów nas błędnie obwinia, że tak nauczamy. Drugie uderzenie Jordanu jest to powyżej opisana praca strofowania i osądzenia pewnych klas przez lud Stowarzyszenia, w czasie powyżej nadmienionych siedmiu miesięcy, a więc rozpoczęło się, jak to piszący stale nauczał od samego początku, jesienią 1917, a nie 17 lipca 1917 roku. Prawdopodobnie brat McGee pomieszał część tłumaczenia brata Sturgeon’a względem tego co się zdarzyło 17 lipca 1917, z wyrozumieniem piszącego, kiedy rozpoczęło się uderzenie Jordanu. Brat Sturgeon utrzymywał i piszący wie, że się jeszcze tego trzyma, że pierwsze uderzenie rozpoczęło się w Betel – w jadalni 17 lipca 1917, przez wyrzuconych czterech członków Rady, brat McGee i piszący strofowali brata Rutherforda i jego spólników i protestowali przeciw przywłaszczeniu władzy. Piszący nigdy nie był w stanie potwierdzić poglądu brata Sturgeon’a względnie tego przedmiotu. Brat McGee, na czwartej stronicy poświęca więcej aniżeli jedną kolumnę do zbijania swych własnych pomieszanych poglądów, jakoby poglądów autora i w ten sposób wystawia i obala swoje własne błędy, daje oświadczenie jakoby piszący uczył