Teraźniejsza Prawda nr 27 – 1927 – str. 21
dostatecznej gorliwości, nie wytrwał mile i wiernie w uderzaniu aż do końca.
ROZDZIELENIE WÓD
(15) Wody reprezentują zorganizowane '”narody” jak władców, duchowieństwo, arystokrację, wodzów pracy i ich obrońców, i mogą być podzielone na dwie klasy. 1) Konserwatywne elementy społeczeństwa, jak: królów, kler, arystokrację i ich obrońców i 2) radykalne elementy społeczeństwa jak wodzów pracy ich obrońców, obejmując w sobie zawodowych unistów, socjalistów, anarchistów, itd. Rozdzielenie wód na dwie części symbolizuje rozdzielenie się narodów na dwie klasy. Prawdy użyte do uderzania były takie, które strofowały złe uczynki chrześcijaństwa w jego zorganizowanym stanie i przyczyniły się do jego rozdzielenia na dwie klasy, które na początku wojny z powodu jej groźby stanowiły jedność. Przez dyskusje tych dwóch klas, stosunki ich zaostrzały się i stawały się coraz więcej nastrojone przeciw sobie, bo wykazywane Prawdy zwróciły im na to uwagę. Tym sposobem każdy wszechświatowy ruch chociaż na małą skalę już dawno się rozpoczął, w którym każda z klas walczyła o swoje poglądy, czerpane z tych Prawd, stosując je jedna przeciwko drugiej ; a tak Chrześcijaństwo z powodu tych samych kwestii rozdzieliło się ponownie w wzrastającej mierze, na dwa wojujące ze sobą obozy, a odnowienie tego rozdzielenia, które zdawałoby się jako uleczone przez niebezpieczeństwo wojny, było zapoczątkowane przez pozaobrazowego Eliasza, który nauczając ostrych Prawd, tak dobrze strofował królów, władców, duchowieństwo, arystokratów, przypisujących sobie pewne prawa z Boskiego upoważnienia z jednej strony, i wodzów pracy odwołujących się na pewne prawa z Boskiego upoważnienia z drugiej strony. Tym sposobem prawdy wyjawiane ze stanowiska religijnego spowodowały stopniowy wzrost rozdzielenia narodów, a każda grupa przyjmowała prawdy, aby niemi potępić drugą, chociaż radykali więcej nadają się do stosownych prawd. Historja udowadnia, że to odnowienie rozdzielenia się narodów rozpoczęło się w okresie pomiędzy jesienią 1914, a jesienią 1916 roku i wykazuje pozafigurę pierwszego rozdzielenia Jordanu, które wówczas miało miejsce.
(16) Ostatni zarys tego obrazu wymaga kilka uwag — Eliasz i Elizeusz przeszli obaj po suszy. Wody po ich obydwóch stronach, reprezentują sprzeczające się klasy Chrześcijaństwa. Eliasz i Elizeusz, przechodząc rzekę po suszy reprezentują, że ich pozaobrazy nie były uszkodzone jako Nowe Stworzenia, gdy Maluczkie Stadko strofowało, sądziło i rozdzielało narody. Fakt, że byli oddzieleni od wód, wyobraża, że ich pozaobrazy nie brały stronnictwa z żadną ze sprzeczających się klas. Ich podróżowanie — chodzenie razem, symbolizuje zgadzanie się z pracą wykonywaną przez pozaobrazowego Eliasza. Ich przejście na drugą stronę wyobrażało dokończenie tejże pracy przez Eliasza.
(17) Porównanie obrazu i wypadków, które działy się od jesieni 1914 do jesieni 1916 utwierdzają nas w przekonaniu, że tedy właśnie dokonano pozaobrazowego pierwszego uderzenia Jordanu. Nie zapominajmy tego, że klucz do faktu, że pierwsze uderzenie Jordanu odbyło się w tym czasie, dany jest przez poprzednie wyjątki ze Strażnic podane w tym numerze w paragrafie siódmym, które prosimy ponownie przeczytać.
(18) Chcielibyśmy powiedzieć zgodnie z tym, że od czasu śmierci brata Russella nastąpiła radykalna zmiana w dziele pracy do publiczności, a więc pierwsze uderzenie Jordanu skończyło się około tego czasu, i stosownym to było, że on, którego Bóg wybrał, aby prowadził dzieło Prawdy
kol. 2
dla Maluczkiego Stadka, przy końcu wieku mógł mieć przywilej przewodniczenia i uczestniczenia w tym tak szczególnym dziele „chwały”, która była dana w „zupełności” świętym, aby mogli radować się jeszcze po tej stronie zasłony! „Tać jest sława wszystkich świętych Jego”! Radujmy się z nim z tego, że miał swój udział w tej „sławie”!
(19) Lecz ktoś mógłby uczynić zarzut, to jest, że dzieło do publiczności między jesienią 1914 i jesienią 1916 roku było prowadzone na małą skalę, aby miało być pierwszym uderzeniem Jordanu. Na taki zarzut odpowiadamy, że prowadzenie pracy na małą skalę było akuratnie tern, na co figura wskazywała. Gdy w lecie 1915 roku, autor Ter. Prawdy zapytał się „wiernego sługi”: „Czy większość ludu Pana w Prawdzie będzie w wielkim gronie, gdy to będzie sformowane?” Odpowiedź była: „Stanowczo, że większość ludu Pana w Prawdzie będzie we Wielkim Gronie, bo większość nie jest gorliwą w spełnianiu ofiarowania swego”. Powyższa odpowiedź dopomoże nam do wyrozumienia dlaczego pierwsze uderzenie Jordanu było na małą skalę. Otóż dlatego, że Elizeusz reprezentuje klasę większości, Eliasz mniejszości ludu w Prawdzie, rozumie się. że praca mniejszości miała być na mniejszą skalę, aniżeli praca, którą obydwie klasy w połączeniu dokonały poprzednio. Ci, którzy byli w prawdzie od stycznia, 1914 i dalej, pamiętają, że w pracy do publiczności w roku 1914 uczestniczyła daleko większa liczba ludu w Prawdzie, aniżeli przy końcu tego samego roku, gdy praca zaczęła się zmniejszać, a w pierwszych miesiącach 1915 roku praca już była bardzo zmniejszona, z przyczyny że wiele z klasy Elizeusza wycofało się z pracy. Takie usuwanie się z pracy trwało w ciągu dalszym, aż klasa Elizeusza, jako całość w pewnym czasie przed jesienią 1916 przestała zupełnie uderzać, to jest, przestała rozpowszechniać i ogłaszać takie Prawdy, które strofowały zło tych, co twierdzili, że mają prawa i przywileje z Bożej łaski,, osądzając ich na usunięcie ich z urzędu i na inne kary, i instytucje ich na zniszczenie. Według tego, ten zarzut, że wyżej opisane uderzenie było na małą skalę, jest tern większem świadectwem prawdziwego twierdzenia, że dzieło wyżej opisane chociaż było dokonane na małą skalę było jednak pierwszym uderzeniem Jordanu. Porównując z poprzednim wielkim dziełem to miało być matem, bo było dokonane przez mniejszość pracowników, zajętych tym dziełem.
(20) Niektórzy starali się odrzucić nasze twierdzenie według powyższych podań, że Brat Russell około Nowego Roku 1916 uczył, że pierwsze uderzenie Jordanu tedy postępowało i że zaczęło się w jesieni 1914, podając inne jego wyrażenie się, że uderzenie miało być w przyszłości, z Z 1916, str. 263, kol. 2, par. 3: „Co raz to więcej jesteśmy przekonani, że uderzenie Jordanu przez Eliasza figurowało na wielkie dzieło, które ma być dokonane i widocznie w bardzo krótkim czasie”. Na to odpowiadamy: „Wierzymy, 1) że Pan użył go do tego wyrażenia się, aby przepowiedział drugie uderzenie Jordanu, chociaż „on sługa” nie wiedział o tern; 2) choć jest prawdą, że on się tak wyraził w dwojaki sposób i aby dać słuszność naszemu drogiemu Pastorowi, jak również, aby być w harmonii z jego czystymi podaniami, że proroctwa i obrazy połączone z próbą charakteru nie mogą być prędzej zrozumiałe, aż się wypełnią, możemy do tego powiedzieć, że żadne z tych jego podań nie mogło być uznane za prawdziwe, aż w swoim czasie, gdy było połączone z próbą i wypełniło się. Dlatego teraz możemy widzieć wypełnienie się jego podania w Z 1916, str. 39 kol. 2, par. 4, że nie jest prawdziwe w odnoszeniu do pierwszego uderzenia Jordanu, lecz do drugiego uderzenia.