Teraźniejsza Prawda nr 26 – 1927 – str. 9
Neftali: Serweto-Socjanie (Unitario-Uniwersaliści i ich Kościół;
Gad: Episkopalianie i ich Kościół;
Aser: Metodyści i ich Kościół;
Isaszar: Chrześcijanie (Campbellici) i ich Kościół.
Zabulon: Adwentyści i ich Kościół;
Józef: Oczyszczoną Świątynią, Maluczkie Stadko.
Beniamin: Wielka Kompania;
Dyna: Zwolennicy W.T.B. i T.S. i ich Kościół.
(3) Jeżeli tak się zapatrujemy, to opowieść stosunku Jakuba do jego żon, dzieci i do Labana daje nam historię pewnych widoków nominalnego i rzeczywistego Kościoła Wieku Ewangelicznego.
(4) Chociaż bardzo spokrewniony z powyższym, pogląd na 12 pokoleń podany w 4Moj. 1; 2, jest nieco odmienny; częściowo dlatego, że na pokolenie Lewiego zapatruje się zupełnie z innego punktu widzenia; częściowo dlatego, że Efraim i Manases nie byli ani spłodzeni przez Jakuba ani porodzeni przez żadną z jego „żon, a częściowo dlatego, że Dyna wcale nie wchodzi do obrazu w 1Moj. Aby zrozumieć założenie rzeczy w 1Moj., musimy pamiętać, że według świętego Pawła wzmianki o tej księdze w 1Kor. 10:1-14; Żyd. 3:14:3, daje nam ona dwojaki obraz, co również wykazanym jest (1) przez podwójna wzmiankę, wyliczanie i porządek pokoleń i ich hetmanów 4Moj.(1) 1:2-46; (2) 2:3-34); (2) przez podwójne oderwanie Lewitów od Izraelitów 4Moj. (1) 1:47-53; (2) 3:6-13; i przez podwójną wzmiankę służby trzech grup Lewitów – 4Moj.(1) 3:25, 26, 31, 36, 37; (2) 4:4-15, 24-28, 31-33.
(5) Według drugiej wzmianki świętego Pawła księga ta odnosi się do całego Wieku Ewangelicznego, a podług pierwszej do Końców Wieków, osobliwie do Końca Wieku Ewangelicznego. Brane z pierwszego punktu widzenia, wyliczanie dwunastu pokoleń w rozdziałach pierwszym i drugim wyobraża opis rozmaitych wyznań aż do Kościoła Adwentystów włącznie, podczas gdy słowa odnoszące się do synów Lewiego wyobrażają tutaj poczytalnie Usprawiedliwionych w ciągu Wieku Ewangelicznego jako całość, albowiem nie było tam wtenczas Wielkiej Kompanii jako takiej, chociaż były tam jednostki (1 Kor. 5:5), które w zmartwychwstaniu umieszczone będą w Wielkiej Kompanii. Dopiero na jakiś czas po roku 1829-tym typy wywierały wyraźny nacisk na jednostki Wielkiej Kompanii jako obecne (jak to widzimy w wypadku Głupich Panien i Elizeusza), chociaż jeszcze nie ukazały się w odniesieniu do Klasy – która to rzecz zaczęła się dopiero w jesieni roku 1916-go. Dlatego, aby nam dać drugi pozafiguralny widok, obraz w pewnych miejscach jest podwojony; a w drugim pozaobrazowym widoku te 12 pokoleń wyobrażają ten lud w 12 wyznaniach, które nie poświęca się, lecz trzymają się do pewnego stopnia Okupu i Sprawiedliwości, i które tworzą przejściowy obóz, to jest obóz wypełniający okres pomiędzy Wiekiem Ewangelicznym a Wiekiem Tysiąclecia; podczas
kol. 2
gdy synowie Lewiego wyobrażają Maluczkie Stadko i Wielką Kompanię (Mal. 3:2). Jeżeli tego podwójnego obrazu nie trzyma się w pamięci, człowiek będzie bez steru i kompasu wśród burz i bałwanów, szukając przystani Prawdy w sprawie symbolów Przybytku na Puszczy. Nasi bracia w Towarzystwie błądzą tak bardzo w sprawie Przybytku, poczytalnego usprawiedliwienia itd. – jak wykazuje Strażnica – ponieważ przeoczają oni ten podwójny obraz i widzą tylko jeden – obraz ukończony pod koniec wieku.
(6) Widzimy, że w 4Moj. 1; 2 Porządek pokoleń nie jest dany tak, w jakim porządku urodziły się dzieci Jakuba. Różnica zdaje się być skutkiem następujących przyczyn: porządek czasu urodzenia wyznań, oraz ruchów Maluczkiego Stadka i Wielkiej Kompanii, jako takich przedstawiony jest w porządku urodzenia się synów Jakóbowych, podczas gdy porządek użycia, charakteru, znaczenia lub stosunku zdaje się być podany według tego porządku, w jakim wspomniane są dwanaście pokoleń w 4Moj. 1; 2. Co więcej jeszcze, Kościoły Kongregacjonalny i Świętości wchodzą do obrazu 4Moj. 1; 2, podczas gdy brak ich w 1Moj. 29, 30, 35 – Kościół Kongregacjonalny (w przeciwieństwie do P’20, 41, par. 4) zaliczony jest do Kościoła Zwinglo-Kalwinistycznego. Z drugiej strony, Maluczkie Stadko i Wielka Kompania wyobrażone są w powyżej przytoczonych ustępach przez Józefa i Beniamina, a z drugiej strony przez Lewiego, w drugim obrazie w 4Moj. 1; 2. Z wyjątkiem sprawy grupy trzech pokoleń ku wschodowi i grupy trzech pokoleń na południe, wymienionych w odwrotnym porządku, nie ma różnicy w porządku przytoczenia ich w dwóch poszczególnych rozdziałach Podajemy tutaj, co uważamy jako porządek pozafigury drugiego rozdziału. (1) Juda – Prezbiterianie, (2) Isaszar – Chrześcijanie, (3) Zabulon – Adwentyści, stojącej obozem ku wschodowi Przybytku Pozafiguralnego bronią, jako ich centralnego widoku Planu Bożego, idei Mocy, pierwszego przymiotu Bożego, jaki się jasno ukazał. (4) Ruben – Grecko-Katolicy, (5) Symeon – Rzymsko-Katolicy, (6) Gad – Episkopalianie, stojący obozem ku południowi Pozafiguralnego Przybytku bronią, jako ich centralnego widoku Planu Bożego, idei Mądrości, drugiego przymiotu Boskiego, jaki się ukazał. (7) Efraim – Luteranie, (8) Manases – Kongregacjonaliści, (9) Beniamin – lud Świętości, stojący obozem ku pomocy Pozafiguralnego Przybytku bronią, jako ich centralnego widoku Planu Bożego, idei Sprawiedliwości, trzeciego przymiotu Bożego jaki się ukazał. (10) Dan – Baptyści, (11) Aser – Metodyści. (12) Neftali – Unitario-Uniwersaliści, stojący obozem ku zachodowi Pozafiguralnego Przybytku bronią, jako ich centralnego widoku Planu Bożego, idei Miłości, czwartego przymiotu Bożego, jaki się ukazał. Pod nazwą Kościoła Świętości grupujemy oprócz innych następujące sekty Kwakrów, Irwingitów, Sanktyfikacjonistów, Mormonów, Christian Alliance’ystów, Dowie’tystów itd. Innymi słowy grupa ta obejmuje wszystkie fanatyczne sekty, które kierują się raczej uczuciem aniżeli słowem Bożym. Z powodu tego ich szczególnego charakteru Jakub, typ rzeczywistych