Teraźniejsza Prawda nr 26 – 1927 – str. 8
Podajemy nasze sprawozdanie z wyjątkiem owych ze Skandynawii, Francji i Indii.
ZESUMOWANIE PRACY EPIFANIJNEJ
Nasza Korespondencja:
Otrzymanych listów i pocztówek – 4,525
Wysłanych listów i pocztówek – 1,769
Cyrkulacja Literatury:
Wysłanych kopii Teraźniejszej Prawdy – 21,233
Prenumerata kopii Teraźniejszej Prawdy – 17,695
Razem wycyrkulowanych kopii Ter. Prawdy 38,922
Prenumerata kopii Herald (Zwiastuna) – 10,223
Sprzedanych kopii podwójnych Zwiastunów – 9,845
Wszystkich razem wycyrkulowanych Zwiastunów – 20,068
Wycyrkulowanych gazetek Zwiastunowych 639,000
Wycyrkulowanych broszur o „Piekle” – 815
Wycyrkulowanych broszur o „Spirytyzmie” – 585
Książek „Po śmierci co?” – 550
Tomów, broszur, Pytań itd. – 238
Pielgrzymska usługa
Pielgrzymów stałych 7, czasowych 7 – 14
Podróżowanych mil – 38,272
Zebrań domowych – 881
Biorących w nich udział – 13,529
Publicznych i półpublicznych zebrań – 19
Biorących w nich udział – 4,949
kol. 1
IZRAELICI WIEKU EWANGELII
1Moj. 29:31-30:25; 35:16-18; 4Moj. 1:1-2:34; 26:1-50
(P 1923, 117)
Wszystkim nam wiadomo o tym, że charaktery figur bywają często używane do wyobrażenia rozmaitych pozafigur, jak na przykład Ezaw użyty jest do wyobrażenia drugorzędnych klas wybranych: (1) Nominalnego Cielesnego Izraela (Rzym. 9:10 – 13); (2) Nominalnego Duchowego Izraela (Izaj. 63:1-6; Abd. 1:21); i (3) Wielkiej Kompanii (Żyd. 12:16, 17). Jakub stanowi drugi taki przykład i wyobraża (1) rzeczywistego cielesnego Izraela (Abd. 10-18, (2) rzeczywistego duchowego Izraela. (Rzym. 9:10 – 13) Zasada ta stosuje się do żon Jakuba Lii (znużona) i Racheli (owca); pierwsza wyobraża (1) Nominalnego Cielesnego Izraela i jego obietnice, oraz (2) Nominalnego Duchowego Izraela i jego obietnice, podczas gdy Rachel wyobraża (1) rzeczywistego Cielesnego Izraela i jego obietnice, oraz (2) rzeczywistego Duchowego Izraela i jego obietnice. (Rut 4:11; Jer. 31:15; Mat 2:18; Z ’81 – 1-7, Uwagi Bereańskie). Biorąc Lije i Rachelę, jako wyobrażające lud Boży Wieku Ewangelicznego i jego obietnice, znajdujemy pewne bardzo ciekaw3 rzeczy wyobrażone w 1Moj. 29:31-30:25; 35:16-18. W opowiadaniach tych Jakub przedstawia Sługi Prawdy, dając Słowem Bożym życie (1Król. 17:17-24) dobrym poczynaniom pomiędzy nominalnym i rzeczywistym ludem Bożym w ciągu Wieku Ewangelicznego. Założenie opowiadania zaczyna się od ucieczki Jakuba od Ezawa, które wyobraża, jak słudzy Pańscy podczas i tuż po Żniwie Wieku Żydowskiego uciekli od prześladowców Cielesnego Izraela. Laban przedstawia przewodników, „duchowieństwo, ” między nominalnym ludem Bożym w ciągu Wieku Ewangelicznego. Jako Jakub służył wiernie Labanowi, tak prawdziwa słudzy Boży pomiędzy Żniwami służyli przewodnikom Nominalnego Duchowego Izraela. Jak Jakub służył Labanowi za Rachelę, lecz przez oszustwo otrzymał wpierw Liję, tak prawdziwi słudzy Boży spodziewali się zostać połączonymi z obietnicami i rzeczywistym ludem Bożym, za uzyskanie owoców w służbie,
kol. 2
lecz zostali oszukani i przyłączeni wpierw do obietnic nominalnego ludu Bożego, aby z tymi uzyskali owoce w służbie. Dopiero później zjednoczeni zostali z obietnicami i z rzeczywistym ludem Bożym, który jednak pozostał nierodzajnym, o ile to dotyczy wydania owocnego ruchu prawdziwego ludu Bożego, jako takiego, dopóki aż w roku 1846 oczyszczenie świątnicy zostało ukończone, kiedy to rozpoczął się początek takiego ruchu (Józef). Bala (bojaźliwa) dziewka Racheli, zdaje się wyobrażać zbiór ludu chrześcijańskiego i prawd zawartych w pozaobrazowej Racheli, lecz zmieszanych pewnymi błędami; podczas gdy Zelfa (padająca) wyobraża pewne częściowe prawdy, które zboczyły i oderwały się od tych nauk, jakie były wybitne miedzy nominalnym ludem Bożym, i które zbliżały się bardziej do prawd rzeczywistego ludu Bożego.
(2) Z Lii Jakub miał sześciu synów i jedna córkę; z Bali dwóch synów; z Zelfy dwóch synów i z Racheli dwóch synów Zapatrując się na to z punktu widzenia Wieku Ewangelicznego, a nie z punktu przedstawionego w 1Moj. 49, przekonujemy się, że historia początku ruchów, z których klerykaliści później porobili sekty, z wyjątkiem tylko pozaobrazowego Józefa i Beniamina, dana nam jest w spłodzeniu dzieci Jakubowych. Jakubowe płodzenie dzieci wyobraża rozpoczynanie przez prawdziwe sługi pewnych dobrych ruchów w ciągu Wieku Ewangelicznego, podczas gdy narodzenie się jego dzieci, z wyjątkiem Józefa i Beniamina, wyobraża sekciarskie ludy i systemy rozwijające się z dobrych ruchów, rozpoczętych przez Wiernych. Podajemy poniżej listę synów Jakuba, obrazowych i pozaobrazowych w chronologicznym porządku ich urodzenia, dla dodania jasności tak figury i pozafigury:
Ruben: Greko-Katolicy i ich Kościół;
Symeon: Rzymsko-Katolicy i ich Kościół;
Lewi: Luteranie i ich Kościół;
Juda: Zwinglo-Kalwiniści i ich Kościół;
Dan: Baptyści i ich Kościół;