Teraźniejsza Prawda nr 26 – 1927 – str. 4
w naszym poświęceniu do Pana, lecz mianowicie, że zauważyliśmy nieco opuszczenia się od poświęcenia i czynności, i ponieważ wszyscy jesteśmy mniej i więcej w niebezpieczeństwie od pokus „złego dnia.”
Dlatego z miłością chcemy napomnieć naszych drogich współofiarników i współdziedziców owych wielkich i kosztownych obietnic, gdyż wszyscy należymy do jednego Ojca – prosimy was bracia. Z dobrych przyczyn, z powodu naszego wspólnego braterstwa i miłosierdzia Bożego. Bracia powinni z miłością jedni drugich napominać do wypełnienia ich poświecenia Panu, a w poświęconym stanie jesteśmy otoczeni błogosławieństwem przez miłosierdzie Boże. Jego nauczające miłosierdzia pomagają nam ustawicznie w trudnościach względem Prawdy i błędów. Jego usprawiedliwiające miłosierdzia pokrywają nasze codzienne i godzinne grzechy. Jego poświęcające miłosierdzia pomagają nam w naszych trudnościach i znaszaniu naszego poświęcenia. Jego wyswobadzające miłosierdzia chronią nas od śmiertelnych walk z szatanem i udzielają nam zwycięstwa w naszych walkach. A Jego opatrznościowe miłosierdzia w ciągu dalszym nas podtrzymują i bronią. Za wszystkie te miłosierdzia powinniśmy być wdzięcznymi i je oceniać, i dlatego wiernie wypełniać nasze poświęcenie Panu.
Napomnienie do poświęconych jest dane, aby trzymali swe ciała w służbie Pańskiej. Jak sposobności do służby przychodzą, powinni je wiernie wypełnić z całego serca i siły. Apostoł używa wyrażenia „ciała”, ponieważ ciała nasze są gruntem wszystkiego czym jesteśmy i co posiadamy jednym słowem naszego czasu, talentów, siły, zdrowia, potrzeb, majątku, wpływu, stanowiska, reputacji, nawet naszego życia. To wszystko powinno być stawione do kompletnego użytku w służbie Pańskiej; ponieważ jest to napomnienie do ofiarowania. Wszystko to jest pod kontrolą woli. Dlatego to napomnienie znaczy oddanie naszej woli Panu we wszystkich sposobnościach służby, a wola naszą wszystkim czym jesteśmy i co posiadamy, będziemy kierować, aby wypełnić ona służbę. Na to nie ofiarujemy nasze ludzkie prawa nowego stworzenia lub innych, lecz nasze własne. To znaczy, że mamy zużyć nasze prawa do prowadzenia Pańskich Epifanicznych celów ku Maluczkiemu Stadku, Wielkiemu Gronu i Młodocianym Świętym mianowicie. To znaczy, że gdzie jest sposobność i zdolność, mamy pomagać Maluczkiemu Stadku w badaniach, mamy rozszerzać i praktykować prawdy Parousii i Epifanii, mamy współdziałać w pracy przeciwko Kozłowi Azazela, i pomagać Młodocianym Świętym, używając Prawdy do wzrostu ich wiedzy, mamy rozszerzać i praktykować Prawdę, jak również zachęcać usprawiedliwionych z wiary, aby poświęcili się do Młodocianych Świętych. Pośrednio znaczy to, że damy świadectwo drugim, stosownie zastanawiając się na fakt, że to stało się specjalna pracą dla Wielkiego Grona.
Apostoł nadmienia cztery szczególne rzeczy naszych poświęconych czynności. Pierwsza z nich jest wyrażona przez słowo „żywa” to jest żyjącą, energiczna, silną Innymi słowy mcc jest przedmiotem charakteru, wyrażonym przez słowo „żywą”,
kol. 2
to jest, aby ofiara była żywą. To znaczy, że siła samokontroli i cierpliwości ma być użyta, aby każdy ofiarniczy czyn przez który ofiarowanie naszych ciał jest wprowadzone, ukompletować. Dlatego nasza ofiara nie może być obojętną, leniwą, bezskuteczną lub bezcelowa, lecz ma być energiczną, pilną, pełną zamiarów, pełna zainteresowania i skuteczną aż do końca. Drugim przedmiotem charakteru naszego ofiarowania Jest świętość – ofiara święta . Chrystusowa Sprawiedliwość czyni nas zaraz z początku przed Bogiem świętymi, a posiadanie takiego stanu wymaga ustawicznego starania do jeszcze większego podobieństwa Pana, aby być świętym, umarłym dla siebie i świata i żywym dla Boga, a to znaczy Miłość; dlatego świętość jest Miłość. A takie stawienie naszych ciał „ofiarą świętą” Bogu, znaczy, że napełniamy naszą ofiarę miłością, aby ją pobudzić miłością aby nią wyrazić miłujące czyny i je wypełnić w miłości. Trzeci przedmiot naszej ofiary jest wyrażony słowem „przyjemną” – godną przyjęcia. Jak w świętości tak i w przyjęciu naszych ofiar, trzeba powiedzieć, że z powodu przypisanej sprawiedliwości Chrystusowej, która przez wiarę czyni nas godnymi przyjęcia ofiarami Bogu; a posiadanie Chrystusowej sprawiedliwości znaczy również ostatecznie, że staramy się coraz więcej być sprawiedliwymi, takimi jakim jest On. Tak wiec trzymanie naszego człowieczeństwa ofiara godna przyjęcia znaczy, że to jest w harmonii z sprawiedliwością, złotą reguła. Musimy uważać że nasza ofiara nie czyni niesprawiedliwości Bogu i ludziom, dlatego ma wychodzić ze sprawiedliwości, ma być sprawiedliwie wykonana i dla sprawiedliwych celów. Na końcu apostoł napomina, ażeby nasza ofiara była rozumna, a to jest w harmonii z poświęconym rozumowaniem, i wyobraża mądrość. Powinniśmy dlatego uznawać wiedze, wiarę i nadzieje jako części mądrości, ażeby nasze ofiary były rozumne i owocne. Dlatego powinniśmy unikać takich uczynków i czynów, myślenia i mówienia o rzeczach mających łączność z naszymi ofiarami, które przeszkadzały by nam w osiągnięciu dobrych rzeczy Nasze mowy i czyny powinny również być poddane naszym dobrym wynikom. Wszystkie te rzeczy widzimy, są charakterem Ojca Niebieskiego w Jego przymiotach Mądrości, Sprawiedliwości, Miłości i Mocy.
Takie poświęcenie jest rzeczywiście godne codziennego naszego naśladowania. Niech w tym roku przypominają nam się słowa nam miłego umierającego brata Jana Edgara: „Odnawiajcie codziennie wasze poświęcenie, i sterajcie się codziennie je wypełniać.” Takie wierne staranie wypełnienia naszych ślubów Panu dopomoże nam wielce w cnotach, umiejętności i owocności w służbie, i abyśmy nasze powołanie i wybór uczynili pewnymi. Pomoże to również innym braciom około tych samych linii. Zapewne uczci, zadowolni i ubogaci to Boga i Chrystusa. Coraz więcej będzie to łamać siłę szatana, świata i naszego ciała pokusy, i do pomoże naszym innym ofiarującym braciom. Dopomoże to również Wielkiemu Gronu i Młodocianym Świętym do właściwego rozwijania się i do zwyciężenia pokus i dopomoże to cokolwiek światu, mianowicie w dniu jego nawiedzenia. Są to rzeczywiście silne