Teraźniejsza Prawda nr 542 – 2017 – str. 37
prawdy. Po nocy Małego Okresu na zawsze zapanuje dzień, bo „nocy tam nie będzie” (Obj. 22:5).
Jehowa ani razu nie zawiódł tych, którzy są Jego, zawsze udzielając im wystarczającej ilości Swej prawdy na czasie i jej ducha, by prowadziły i kierowały ich do Jego świętej góry, Królestwa. Nigdy też nie zawiedzie ich pod tym względem, ponieważ „tak było stale: obłok okrywał go w dzień, w nocy zaś blask ognia”. Umiłowani, tak długo, jak długo pozostajemy wierni, w prawdziwym ludzie Bożym zawsze możemy szukać antytypicznego słupa obłoku i ognia i zawsze go tam znajdziemy. Tak bowiem zaplanował Bóg, by Jego wierny Kościół był odbiorcą i skarbnicą prawdy na czasie i jej ducha, a fakt ten jest gwarantowany zawsze niezawodną wiernością Jehowy, naszego Boga i Ojca! Chwalcie naszego Boga.
Możemy teraz wykorzystać kolejny etap Epifanii, rozważając antytypiczny Przybytek i okrywający go słup obłoku i ognia, aby pogłębić nasze zrozumienie prawdy na czasie (teraźniejszej prawdy) podanej w roku 1983. Starożytni Godni byli tymczasowo usprawiedliwieni z powodu swojej wiary w Boga i mającego przyjść Wyzwoliciela (Ps. 32:1,2; Rzym. 4:3-9). Abel, Enoch, Noe, Abraham i inni Starożytni Godni z dyspensacji przed potopem i Wieku Patriarchów żyli nawet przed tym, jak zaistniały typy Przybytku (nie mówiąc już o antytypach), co miało miejsce z początkiem Wieku Żydowskiego. Wielu innych Starożytnych Godnych żyło w Wieku Żydowskim. Jednakże wszyscy Starożytni Godni należeli do domu wiary i prospektywnie byli uważani za antytypicznych Lewitów (CP s. 27; E4, s. 405, 406).
Jezus jako doskonały człowiek w wieku 30 lat znajdował się w stanie doskonałości, lecz antytypiczny Przybytek nie istniał przed jego poświęceniem, które miało miejsce, gdy miał on 30 lat, krótko przedtem, jak przyszedł do Jana nad Jordan, aby się ochrzcić (E15, s. 54). Jest to przedstawione jasno, logicznie i biblijnie w E8, s. 622-624, gdzie czytamy: Przybytek reprezentuje Jezusa i Kościół jako miejsce, w którym Bóg mieszka, spotyka się ze Swoim ludem i błogosławi mu (Obj. 21:3-5). Przybytek na pustyni zazwyczaj jest typem klasy Chrystusa w czasie jej upokarzających doświadczeń Wieku Ewangelii, natomiast świątynia Salomona jest typem jej doświadczeń uwielbienia w czasie Wieku Tysiąclecia. Słowo przybytek znajdujemy jednak w Biblii również w odniesieniu do działalności Wieku Tysiąclecia.
Antytypem przybytku z 4Moj. 9:15 jest klasa Chrystusa w czasie Wieku Ewangelii. Dzień, w którym przybytek został zbudowany, reprezentuje Wiek Ewangelii, odpowiadający księżycowi, prawdom Starego Testamentu i słupowi ognia. Budowanie przybytku to rozwijanie w Wieku Ewangelii klasy Chrystusa jako miejsca, w którym Bóg mieszka, spotyka się ze Swoim ludem i błogosławi mu. Ten antytypiczny Przybytek nie istniał przed poświęceniem się naszego Pana, kiedy to zaczął istnieć antytypiczny Dziedziniec, miedziany Ołtarz i miedziana Umywalnia, a także pierwsza Zasłona i pochylający się pod nią Najwyższy Kapłan. Spłodzeniu (z Ducha) naszego Pana towarzyszyło pojawienie się antytypicznej Świątnicy oraz jej Świecznika, Stołu z Chlebami Pokładnymi i Złotego Ołtarza. Przy Jego śmierci zaczęła istnieć antytypiczna druga Zasłona, a przy jego zmartwychwstaniu zaistniała antytypiczna skrzynia Arki, a jej Ubłagalnia, cherubiny i szekinah zostały połączone, doprowadzając do powstania antytypicznej Swiątnicy Najświętszej, jeśli chodzi o Chrystusa.
Antytypiczna druga Zasłona jest w trakcie wznoszenia przez cały Wiek Ewangelii, jeśli chodzi o poszczególnych wiernych (z Kościoła), kończących swą ofiarę w śmierci, i została ukończona wraz z przejściem poza zasłonę ostatniego członka klasy Chrystusa. (Wierzymy, że nastąpiło to 22 października 1950 r., w dniu śmierci br. Johnsona; patrz PT nr 384, 386). To właśnie ten cały twórczy proces pokazany jest przez budowanie przybytku – 4Moj 9:15, BW: „ A w dniu, kiedy wzniesiono przybytek, obłok zakrył przybytek nad Namiotem Świadectwa. 
Od wieczora zaś aż do rana wyglądał on jak blask ognia nad przybytkiem”. Czasem dokonywania tego dzieła był Wiek Ewangelii. Tak więc dzień z tego wersetu przedstawia cały Wiek Ewangelii (Joel 2:29; Jana 17:21-24; 16:23, 26; 1Kor. 1:30; Efez. 2:10). Słup obłoku i ognia okrywający Przybytek przedstawia prawdę na czasie i jej ducha, spoczywające na klasie Chrystusa. Oznacza to, że przez cały Wiek Ewangelii Pan czyni klasę Chrystusa odbiorcą i skarbnicą prawdy na czasie i jej ducha.
Jednym z celów niniejszej analizy Słowa Bożego jest ukazanie potrzeby postępu w naszym pragnieniu zrozumienia głębokich rzeczy Bożych! Niektóre prawdy leżą na powierzchni i są łatwe do zrozumienia, dostosowane do możliwości dzieci w sensie fizycznym i duchowym. Są one właściwie używane jako „mleko dla niemowląt”, dając siłę do pracy, wzrostu i dalszego poszukiwania. Aby jednak stać się dorosłymi w znajomości Bożej, musimy tego bardzo