Teraźniejsza Prawda nr 533 – 2015 – str. 29
ostatniego członka gwiezdnego i ostatniego członka Małego Stadka.
Byliśmy pewni, że Piramida musi wskazywać na datę tego wybitnego wydarzenia, poprosiliśmy więc J. Krewsona o zbadanie tej sprawy. W PT ’51, str. 9-12 opublikowaliśmy jego list (podpisany jego nazwiskiem) na temat jego wniosków dotyczących stopnia w Piramidzie, zorientowaliśmy się jednak, że zakres tych wniosków był zdecydowanie za wąski. Przeanalizowaliśmy zatem osobiście wymiary Piramidy, znajdując o wiele więcej zadziwiających potwierdzeń tej ważnej daty – 22 października 1950 r. (PT ’51, str. 99-105).
Nie spodziewaliśmy się wówczas, że jego uprzednio opublikowany list w sprawie Piramidy zostanie przez niego tak niewłaściwie użyty do poparcia twierdzenia, że Pan przez niego podał pierwszą postępującą prawdę po śmierci br. Johnsona (podczas gdy obliczenia na podstawie wymiarów stopnia w Piramidzie były zaledwie potwierdzeniem tej pierwszej, danej już wcześniej postępującej prawdy) i że to dowodziło jego roli jako specjalnego Pańskiego nauczyciela Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych. Widzimy, że on (J. Krewson) zbudował swoje samowywyższenie na fałszywej podstawie, co niektórzy czynią do dziś.
Piszemy niniejszy artykuł w celu poinformowania i ochrony braci, którzy bez tego mogliby zostać zaskoczeni niektórymi z przesiewawczych nauk i literaturą p. Krewsona, które do nich docierają. On i jego zwolennicy – tak zwany ,oczyszczony zarodek” z zaangażowaniem rozsiewają jego błędy, starając się zdobyć uczniów. Cieszymy się, że bardzo niewielu przyjęło go i jego zwodnicze nauki. Minęło wiele lat, od kiedy mieliśmy do czynienia z jego przesiewawczymi błędami i działaniami i zdajemy sobie sprawę, że wiele osób, które od tamtego czasu zainteresowały się prawdą epifaniczną, jak również niektórzy bardziej dojrzali bracia mogą nie znać treści PT z tamtego okresu lub zapomnieli sporą jej część. Ufamy, że powyższe informacje okażą się pomocne wszystkim naszym czytelnikom i że poprzez ich wnikliwe przestudiowanie wraz z stosownymi artykułami z literatury prawdy, zostaną oni głębiej ugruntowani w teraźniejszej prawdzie” i lepiej przygotowani do “opierania się diabłu” i jego zasadzkom oraz do odpierania argumentów tych, którzy “mówią błąd przeciwko Panu” (2Piotra 1:12; 2Kor.2:11; 11:13-15; 1Tym. 3:7; 2Tym. 2:26; Jak. 4:7; lzaj. 32:6).
Na dźwięk słowa zmiana czujemy, jak nasz umysł i system nerwowy wytężają uwagę! Znamy powiedzenie: ,Jeśli coś nie jest zepsute, nie naprawiaj tego”. Jednakże czasy się zmieniają i jeśli ktoś wciąż robi to samo, musi oczekiwać tego samego rezultatu! Pan oczekuje od nas postępu na naszej chrześcijańskiej drodze, jak to wskazuje Psalm 119:105. Prawda i jej zarządzenia muszą posuwać się naprzód, zatem klasa, z którą Bóg ma do czynienia, otrzymuje odpowiednie nauczanie i przywództwo. Zawsze mamy gotowy werset popierający tę myśl – Przyp. 4:18: „Ale ścieżka [pisownia oryginalna] sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tym bardziej świeci, aż do dnia doskonałego”. Przejście: ruch z jednego punktu do drugiego; nagła zmiana. Zakon był dany Żydom w 1615 r. p.n.e. i żyli oni pod nim do 33 r. n.e. przez okres 1648 lat. Wówczas człowiek zwany Jezusem powiedział im: Przybiję do mojego krzyża to przymierze zawarte z Mojżeszem, pod którym byliście, i wystawię wam nowe przymierze łaski z Jehową. Przejście! Nagła zmiana! Tak, przeniesieni spod Przymierza Zakonu pod Przymierze Łaski, Przymierze Ofiary, gdy Jezus przyszedł jako człowiek i spełnił wszystkie wymagania Przymierza Zakonu, stał się dziedzicem obietnic tego Przymierza. Zatem wszelkie nadzieje, że ktoś inny zdobędzie jego nagrodę, skończyły się. Niektórzy Żydzi – ,,prawdziwi Izraelici” – zrozumieli ten wielki fakt, że jedynym sposobem, by otrzymać błogosławieństwa oferowane przez prawo dane na górze Synaj, było przyjęcie Chrystusa i stanie się wraz z Nim martwym dla Zakonu, uczestniczenie w Jego cierpieniach i śmierci. Kol. 2:14: ,,Zmazawszy on, który był przeciwko nam, cyrograf w ustawach zależący, który nam był przeciwny, zniósł go z pośrodku, przybiwszy go do krzyża”.
Pastor Russell stał się Onym Sługą tłumaczącym Słowo, i choć w praktyce pełnił tę funkcję od wiosny 1876 r., przez wiele lat nikt, łącznie z nim samym, nie wiedział, że to on jest Onym Sługą. Nagrodą, jaką otrzymał w 1894 r. było zapoznanie jego i Kościoła z tym właśnie faktem, dzięki czemu jego wpływ znacz- nie się wzmocnił, a jego skuteczność jako sługi prawdy bardzo wzrosła, aż do momentu zakończenia przez niego tej owocnej służby. Wczesną pracą Pastora Russella było ogłoszenie zamknięcia ogólnego powołania (1881), które otworzył Jezus, i zapowiedź specjalnych powołań w latach 1881-1914. Przejście! Nagła zmiana! Pastor Russell otrzymał przywilej podania nowej teraźniejszej prawdy, szczególnie poprzez obwieszczenie drugiego przyjścia naszego Pana w celu przyjęcia Oblubienicy oraz rozgłaszanie obietnic dla Żydów – dwie wielkie prace wykonywane dla Jehowy.
Pastor Johnson jako Posłannik Epifanii miał ogłosić zamknięcie wysokiego powołania – już nie miało być powołania do Małego Stadka, a on miał być ostatnim jego członkiem. Jego praca świadczenia służyła rozwojowi Dziedzińca epifanicznego. Służba pastora Johnsona była skierowana do Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych. Przedstawił także grupę quasi wybranych. Nie było już specjalnej pracy do Żydów. Przejście! Nagła zmiana! Mimo swojej wielkiej wiedzy, pastor Johnson stwierdził: autor nie uważa, by jego seria (17 tomów) mogła się równać sześciu tomom pierwszej serii, a tym mniej rywalizować z nimi. Cóż za wspaniała pokora! Oto jedno z głębokich stwierdzeń o Boskim planie dotyczącym postępu: ,,Będą jednak potrzebować od Boga objawień nowych rzeczy po to, by wiedzieli co iw jaki sposób czynić w przyszłych dziełach stworzenia, gdy wieki w niekończącym się ciągu będą następowały po sobie” (E1, str. 167). Znów przejście!