OCZYSZCZANIE SAMYCH SIEBIE DLA BOSKIEJ APROBATY

      Paruzja i Epifania to okresy nie tylko wielkiego duchowego oświecenia i odświeżenia dla ludu Bożego, ale także surowych prób i przesiewań. Spodziewanie się tych przesiewań w następstwie tak wspaniałych błogosławieństw jest najzupełniej logiczne, gdyż duża ilość światła pociąga za sobą większą odpowiedzialność. Było to również prawdą W Żniwie Wieku Żydowskiego, kiedy błogosławieństwom nowej dyspensacji i światłości płynącej z obecności Pana (później manifestowanej w Apostołach) towarzyszyły próby, doświadczenia przesiewania proporcjonalne do otrzymywanych wówczas błogosławieństw.

    Skoro Pan udzielił nam tak jasnej znajomości chwalebnego Boskiego charakteru i planu oraz dał nam wgląd W cudowną harmonię i piękno Słowa Jego łaski, zarówno przez laskę „Przychylność”, która sprawiła, że jego Posłannik Paruzji [pastor Russell] właściwie wykonywał dla nas pracę rozdzielania („łamania”), jak i przez laskę ,,Jedność”- prawdę epifaniczną odnoszącą się do rozwoju Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych – dzięki której Jego Posłannik Epifanii [pastor Johnson] właściwie wykonywał dla nas tę pracę (Zach. 11:7-14, BW; E5, str. 264, 265; E6, str. 173, 174, 634-638), całkowicie logicznym jest, że On szuka ducha prawdy w tych, którzy zostali pobłogosławieni tak wyraźnym zrozumieniem jej litery.

    Laska pasterza przedstawia jego nauki, a kij – jego czyny i zwyczaje (Ps. 23:4). W Zach. 11:7 czytamy: „I wziąłem sobie dwie laski: jedną nazwałem „Przychylność”, drugą zaś nazwałem ,,Jedność” (BW). Laska Przychylności reprezentuje prawdę paruzyjną i jej ,,łamanie”: „Potem wziąłem moją laskę “Przychylność” i złamałem ją [nauki]” (Zach. 11:10, BW). Łamanie przedstawia właściwe rozdzielanie paruzyjnego słowa prawdy (2Tym. 2:15). Laska Jedności (Zach. 11:7,14) obrazuje prawdę epifaniczną, a jej złamanie – właściwe rozdzielanie epifanicznego słowa prawdy. Prawda paruzyjna w całości została dana przed śmiercią Pastora Russella – przed 31 października 1916 r., a prawda epifaniczna zaczęła się ukazywać pomiędzy 31 października a 9 listopada tego samego roku (E6, str. 174).

    Patrząc z punktu widzenia laski pasterskiej, pytamy: „jakimi że my mamy być w świętych obcowaniach [życiu] i pobożnościach?”. Cóż w tym dziwnego, skoro Pan próbował swój lud W coraz bardziej wymagający sposób, od kiedy prawda Żniwa zaczęła być odkrywana w 1874 roku. Pozwalał On, by przesiewające błędy szerzyły się i stawały coraz subtelniejsze i bardziej zwodnicze, podczas gdy prawda świeciła coraz jaśniej i jaśniej. W ten sposób oddzielała tych popadających w stan wtórej śmierci od wiernych Nowych Stworzeń, jak również ziarno od plew, a ostatecznie nawet oddzieliła Małe Stadko od Wielkiej Kompanii. Rozgraniczenie to polegało na fizycznym oddzieleniu ruchów kapłańskich od lewickich, za \wyjątkiem tych obejmujących dobrych Lewitów, którzy jako klasa pozostali związani z Kapłanami W prawdzie epifanicznej, aż ostatni Kapłan przeszedł za zasłonę (E10, str. 644-646). Został on wówczas oddzielony od tej części Wielkiej Kompanii, nie fizycznie przed swoją śmiercią, ale tak jak sam wskazał; gdyż „jako członek Małego Stadka był on w stanie poświęcenia nazarejskiego odrębnego od Wielkiej Kompanii” (1Moj. 49:26; E 10, str. 663), co oczywiście odnosiło się do dobrych Lewitów, którzy nie porzucili prawdy epifanicznej.

    Doświadczenie pokazuje, że to subtelne oczyszczanie szczególnie dotyka tych, którzy są oświeceni prawdą już od pewnego czasu, a w mniejszym stopniu nowicjuszy. Kiedy jednak pojawi się korzeń goryczy lub stronniczości, mogą one wywrzeć kalający wpływ

poprzednia strona – następna strona