Teraźniejsza Prawda nr 528 – 2014 – str. 16
przyjęcia przez Boga, aby Bóg zaoferował mu zaproszenie do poświęcenia. Przed tym pierwszym krokiem w usprawiedliwieniu z wiary, ta osoba jest w stanie nieprzyjaźni z Bogiem. Bóg nie miał, nie ma, nie będzie miał i nie może mieć społeczności ani zaprosić do poświęcenia jednostki, która pozostaje w stanie nieprzyjaźni. Najpierw musi ona zawrzeć pokój z Bogiem przez stanie się osobą wierzącą, usprawiedliwioną z wiary. Przeciwny pogląd, mówiący, że usprawiedliwienie jest możliwe tylko w stanie poświęcenia – skutecznie usuwając pierwszy krok w postępowaniu wierzącego – był przedstawiany w niektórych zborach oraz na niektórych konwencjach (i to bez upoważnienia). Ponadto powiedziano, że werset Rzymian 5:1 ma zastosowanie tylko do poświęconych oraz że te myśli są nowymi prawdami i zostaną opublikowane na łamach tego czasopisma. Czasopismo Teraźniejsza Prawda nie zamierza publikować takich poglądów, gdyż wierzymy, że są one sprzeczne z prawdą (na czasie).
Obietnice, które Bóg dał tym, którzy odpowiedzieli przez poświęcenie się, są następujące: (1) udzielenie niektórym z nich duchowego usposobienia, a w przyszłości duchowych ciał, natomiast innych uczynienie obecnie ludzkimi obrazami Boga w umyśle i sercu, a w przyszłości doskonałymi ludźmi i (2) użycie ich jako Jego pośredników do błogosławienia wszystkich rodzin i narodów ziemi. Inaczej mówiąc, obietnice dane poświęconym są pierwszą i trzecią obietnicą Przymierza Potwierdzonego Przysięgą: „Potomstwo twoje [będzie] niczym gwiazdy na niebie [niebiańskie potomstwo] i niczym piasek, który jest na brzegu morza [ziemskie potomstwo]… w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi (1Moj. 22:17, 18, KJV). Nie powinniśmy rozumieć, że Pan Bóg oferuje te dwie z trzech obietnic Potwierdzonych Przysięgą jako zachętę do poświęcenia, co ze strony Boga byłoby marną transakcją, a z naszej strony objawiałoby samolubstwo. Bóg zaprasza nas do poświęcenia z wdzięczności za doznane miłosierdzie oraz z miłującej oceny Jego charakteru i charakteru Jezusa (Rzym. 12:1; 2Kor. 5:14; Gal. 5:6). On oferuje te obietnice uświęconym, czyli tym już poświęconym, lecz nie proponuje ich przed poświęceniem, jako zachęty do poświęcenia.
Po poświęceniu są dwie grupy doświadczeń: (1) konstruktywne doświadczenia, uzdalniające poświęconych do wzrostu w wiedzy, łasce i służbie oraz (2) próbujące doświadczenia, w których poświęceni prowadzą dobry bój wiary, aby wśród opozycji ze strony szatana, świata i ciała, podtrzymać ich wzrost w wiedzy, łasce i służbie, osiągnięty podczas konstruktywnych doświadczeń. Te konstruktywne doświadczenia są naszymi uświęcającymi doświadczeniami, a próbujące doświadczenia są naszymi wyzwalającymi doświadczeniami. Pokazaliśmy tutaj ten kontrast, aby wykazać wyraźną różnicę między doświadczeniami, wiarą i odpoczynkiem tych dwóch etapów chrześcijańskiego życia. Tak jak zauważyliśmy, że Jezus dał nam oświecenie odpowiednie do naszego usprawiedliwienia, tak On daje nam oświecenie odpowiednie do naszego uświęcenia. Najpierw On wyjaśnia nam nasze poświęcenie, wskazując, że to oznacza rezygnację z własnej woli i woli świata, a przyjęcie woli Bożej jako naszej własnej. Gdy wypełniamy tę instrukcję, to jesteśmy przez to wprowadzani w stan uświęcenia. Tak wprowadzeni, jesteśmy przez naszego Pana oświecani na różnych etapach uświęcenia, tj. w podtrzymywaniu naszego stanu w poświęceniu, w martwocie wobec siebie i świata, a ożywieniu dla Boga. Następnie On nam wskazuje, że powinniśmy studiować, rozpowszechniać i praktykować Prawdę oraz być wiernymi w czuwaniu i modlitwie. W każdym z tych zarysów uświęcenia, w miarę naszych zdolności przyjmowania ich, On daje nam coraz więcej pouczających szczegółów i zachęca nas do praktykowania ich w celu uświęcenia.
cd w TP 2014,18
PT '14,13-15;
OGŁOSZENIA
Niemcy: Chcemy wyrazić naszą szczerą ocenę dla brata Janusza Puzdrowskiego za jego gotowość służenia naszemu Panu przez wiele lat jako Niemiecki Przedstawiciel Służby Duchowej Sztandaru Biblijnego (LHMM). Czasami ta służba była bardzo trudna i stresująca. Po długiej dyskusji i modlitwie brat Janusz zrezygnował ze swoich obowiązków jako nasz Przedstawiciel. Pan dozwolił na pewne trudności i próby, wiedząc, czego potrzebujemy do budowy chrześcijańskiego charakteru.
Brat Wolfgang Janke został postanowiony jako Przedstawiciel w Niemczech pracy Pańskiej Służby Duchowej Sztandaru Biblijnego w USA [LHMM]. Brat Wolfgang mieszka w Brandenburgu ze swoją żoną, siostrą Stanisławą, mają oni dwoje dorosłych dzieci. Brat Wolfgang został zapoznany z Prawdą przez swoich rodziców i pozostaje na drodze poświęcenia przez całe swoje życie. On ma miłe usposobienie i dobre zrozumienie Prawdy i jej zarządzeń.
PT’14,16;