Teraźniejsza Prawda nr 526 – 2013 – str. 48
w Żniwie Żydowskim (Dz.Ap. 15:1, 2) oraz ze strony Hymeneusa, Aleksandra i Filetusa (1Tym. 1:19, 20; 2Tym. 2:17, 18) itd.; a Święty Jan doświadczał ich ze strony Diotrefesa (3Jana 9, 10). Mówiąc o sprzeciwianiu się tym członkom gwiezdnym (którzy jako jedyni są objęci stwierdzeniem z Łuk. 10:16 i dlatego tylko o nich prawdą jest, że słuchanie ich jest słuchaniem naszego Pana, a pogardzanie nimi jest pogardą wobec naszego Pana) my nie mamy na myśli potulnego przedstawiania naszych trudności i wątpliwości w celu nauczenia się od nich oraz łagodnego wskazania na to, co w ich naukach wydaje się niewłaściwe pytającemu, lecz uparte, gwałtowne spory przeciwko ich prawdziwym naukom. Właściwe przekonanie ich o naszych wątpliwościach i trudnościach należy do nakazanego przez Boga obowiązku całego kapłaństwa, aby sprawdzać wszystkie rzeczy i trwać mocno tylko w tym, co jest dobre (1Tes. 5:21). Lecz taki sposób postępowania jest zupełnie różny pod względem ducha, celu, sposobu i treści od zuchwałego, gwałtownego, zadufanego w sobie sprzeciwu przedstawionego w typie bardziej stanowczo przez Marię i bardziej łagodnie przez postępowanie Aarona w 4Moj. 12:2. Zdanie: „a to usłyszał Pan” (w. 2) nie oznacza tylko, że słowa Marii i Aarona zwróciły uwagę Boga. W typie i antytypie to znaczy, że Bóg zwrócił na ich roszczenia pełną dezaprobaty uwagę, że był tak niezadowolony, iż wezwał ich, by się z nimi rozliczyć.Przeczytaj całą Biblię Pismo Święte
cd w TP 2013,50
PT’13, 47.
PRÓBNE USPRAWIEDLIWIENIE MUSI POPRZEDZAĆ POŚWIĘCENIE
Pytanie: Czy rozumiesz, że Pismo Święte uczy, iż grzesznik jest usprawiedliwiony w Boskich oczach, zanim stanie się poświęconym dzieckiem Boga?
Odpowiedź: Grzesznik jest usprawiedliwiony przed swym poświęceniem. Trudność wynika z niemożności rozpoznania, że usprawiedliwienie i uświęcenie są dwoma oddzielnymi krokami i oba są niezbędne dla braci, którzy w pełni przyjęli i odpowiedzieli na Boskie błogosławieństwo podczas Epifanii, czyli okresu Przejściowego (Rzym. 12:1). Grzesznicy nie mogą być uświęceni, czyli odłączeni do Boskiej służby. Dlatego grzesznicy nie są zapraszani, by przedstawili swe ciała jako żywe ofiary dla Boga. Grzesznicy są wzywani do pokuty oraz do okazania wiary w Chrystusa jako ich Odkupiciela. Jest to jedyny sposób, w jaki mogą przybliżyć się do Boga. W chwili, gdy grzesznik przyjmuje Chrystusa przez wiarę, wraz z pragnieniem przybliżenia się do Boga, zostaje przez swą wiarę usprawiedliwiony i od razu zostaje uprzywilejowany jako usprawiedliwiony człowiek oraz posiada „Pokój z Bogiem” (Rzym. 5:1).
Następny krok – poświęcenie – powinien być podjęty szybko, gdy tylko Boska łaska zostanie w pełni doceniona. Jednak przez wielu, z powodu braku instrukcji Pisma Świętego, następny krok – poświęcenie – przez pewien czas nie jest dostrzegany ani podejmowany i Bóg przez pewien czas okazuje miłosierdzie oczekując, aż Jego usprawiedliwiona osoba uświadomi sobie swój przywilej i przedstawi siebie jako ofiarę żywą, świętą i godną przyjęcia przez Boga, w rozsądnej służbie dla Niego. Jest on poczytany jako święty i godny przyjęcia przez Boga, ponieważ został usprawiedliwiony – on zostaje przyjęty jako ofiara, ponieważ jego grzechy i niedoskonałości nie są mu przypisywane, gdyż z chwilą jego usprawiedliwienia one zostały przeniesione na konto jego Odkupiciela.
Nikt nie powinien przez długi czas pozostawać w usprawiedliwionym stanie, nie podejmując następnego kroku – kroku zupełnego poświęcenia – który daje „Pokój Boży” (Filip. 4:7). Jeśli on ostatecznie nie wykorzysta swego usprawiedliwienia jako szczebla do poświęcenia, to powróci z powrotem do świata, tracąc cenne przywileje obecnego czasu (lecz nie przyszłą sposobność do życia).
Do jakiego stopnia odmowa poświęcenia się ze strony usprawiedliwionej osoby jest wynikiem rozmyślnego braku oceny Boskiego miłosierdzia, w takim stopniu cofający się poniesie odpowiedzialność (Łuk. 12:47, 48) i będzie musiał usunąć tę samowolę ze swego charakteru, gdy w ziemskim Królestwie zostanie udzielona nowa sposobność poświęcenia.
Radujemy się, że Bóg dostarczył nam usprawiedliwienia, jako środka przyjęcia przez Niego w Umiłowanym, i że tym sposobem mamy przywilej oddania – poświęcenia – naszego życia Jemu dla sprawy Prawdy i Sprawiedliwości (2Kor. 6:1). PT '89,31. Niewyczerpana miłość Pana trwa na wieki!… Wielka jest Jego wierność; Jego miłosierdzie odnawia się każdego dnia. Treny Jeremiasza 3:22, 23.
PT’13, 47;