Teraźniejsza Prawda nr 526 – 2013 – str. 47
tak czynić przez swą postawę i działanie? Tutaj ponownie musimy odpowiedzieć połowicznie – nie bezpośrednio, lecz pośrednio, i oczywiście nie z pełnym zamiarem roszczenia sobie prawa do równości z naszym Panem osobiście, przez czyny i postawę. Takie bezpośrednie twierdzenie za pomocą czynów i postawy oznaczałoby doprowadzenie siebie bezpośrednio przed naszego Pana, osobiście, jako równego Jemu rzecznika Boga. Ani antytypiczna Maria, ani Aaron nie uczynili tego. Lecz czynili to pośrednio, czego jednakże nikt mniejszy w rzeczywistości nie czynił. Co to znaczy? Oni przypisywali sobie równość z naszym Panem jako rzecznicy Boga w urzędzie, który On wykonywał przez cały Wiek Ewangelii w członkach gwiezdnych siedmiu kościołów. W poprzednich numerach czasopisma podaliśmy wystarczająco dużo szczegółów na temat członków gwiezdnych, zatem nie jest konieczne dłuższe rozważanie tego tematu niż to, że oni byli specjalnymi rzecznikami Jezusa przez cały ten Wiek, trzymanymi w Jego ręku (Obj. 1:16, 20; 2:1) i cokolwiek myślano, mówiono lub czyniono wobec nich, gdy oni działali jako rzecznicy, Jezus traktował jako pomyślane, wypowiedziane lub uczynione Jemu (Łuk. 10:16). Powód tego jest następujący: W rzeczywistości to Pan, a nie oni, jest Tym, który mówi przez nich, gdy oni działają jako Jego rzecznicy. Tak więc naprawdę to On jest Mówcą w takich przypadkach, nie oni; On jest reprezentowany jako Mówca, a oni są tu przedstawieni jako Jego usta.
(8) Mojżesz mówiący do Datana i Abirona (4Moj. 16:12) przedstawia naszego Pana mówiącego do papiestwa oraz federacji kościołów przez Brata Russella, jako Jego usta, w ustnych oraz pisemnych kazaniach, druzgocących ich wyznaniowe kreda. A Mojżesz mówiący do Korego i jego roty 250 Lewitów, by ofiarowali kadzidło (4Moj. 16:5-7, 16, 17) przedstawia naszego Pana mówiącego przez Brata Russella w Strażnicy i pewnych kazaniach w latach 1908-1911, skierowanych do przesiewaczy i osób niebędących w harmonii z Prawdą, aby przedstawili swe poglądy, jeśli uważają, że mają coś lepszego niż to, co przedstawia nasz Pan przez Brata Russella, jako Swe usta. Jeśli nie zachowamy w umyśle myśli, że członkowie gwiezdni są ustami, ręką i oczami Pana Jezusa w tym, co On mówi, czyni i widzi przez nich, to będzie się nam wydawało, że oni, a nie nasz Pan, są antytypem Mojżesza we wspomnianych wyżej oraz licznych innych czynach i wypowiedziach. Inny przykład pomoże nam to zrozumieć: Mojżesz, proszący na górze, aby mógł ujrzeć Boskie oblicze i otrzymujący odmowną odpowiedź, ponieważ żaden człowiek nie może zobaczyć oblicza Boga i pozostać przy życiu, przedstawia naszego Pana proszącego i spotykającego się z odmową, dlatego że On nie mógł ujrzeć i pozostać żywy. Pytamy, jak może to być prawdą w odniesieniu do naszego Pana osobiście; kto obecnie w czasie antytypu ogląda Boskie oblicze i pozostaje żywy? Odpowiadamy: to nie odnosi się do naszego Pana bezpośrednio i osobiście. To odnosi się do Niego, jako mówiącego przez czyny Jego Posłanników Paruzji i Epifanii. W jaki sposób? Ci dwaj bracia, jako specjalne oko i usta Jezusa, w swym rozważaniu o Bogu usiłowali wniknąć głębiej w poznanie Samego Boga niż było im dane, co oznacza spekulację na ten temat, i jako oko i usta Jezusa zostali ostrzeżeni, że nie mogą tego robić i pozostać przy życiu. Prosimy zwrócić uwagę na nieco podobną myśl wyrażoną w 2Moj. 19:21-24 w odniesieniu do innych antytypów i do pewnego stopnia innych spraw, gdzie te same antytypiczne sprawy były analizowane przez tych dwóch braci i nie były spekulacją (w. 24, Aaron).
DOMAGANIE SIĘ RÓWNOŚCI JAKO RZECZNIKÓW
(9) Te uwagi uzdolnią nas, by dostrzec antytyp Marii i Aarona domagających się równości z Mojżeszem w urzędzie rzecznika Boga. Oni przedstawiają pewne wybitne nowe stworzenia, z których wszystkie na tym etapie sprawy nadal są członkami Maluczkiego Stadka, ucząc rzeczy przeciwnych i sprzecznych z tym, co Jezus podawał przez członków gwiezdnych, gdy oni działali jako Jego oko, usta i ręka. Ich postawy w tym względzie oraz sprzeciwiające się czyny, a nie słowa, były domaganiem się równości z Jezusem jako rzecznicy Boga. Oczywiście, oni nie zdawali sobie sprawy, że takie sprzeciwy były rzeczywistym domaganiem się równości z Jezusem jako rzecznicy Boga. Tym, co oni wszyscy uświadamiali sobie, był fakt ich sprzeciwu wobec pewnych wybitnych sług Boga. W większości przypadków oni nie uświadamiali sobie, że sprzeciwiali się członkom gwiezdnym. Lecz kiedy tak czynili, faktycznie sprzeciwiali się Jezusowi, który używał tych członków gwiezdnych jako Swych rzeczników; a taki sprzeciw przez ich postawę i czyny, lecz niewyrażony słowami, jest domaganiem się równości z naszym Panem w urzędzie rzecznika Boga. Takie sprzeciwy zdarzały się w pięciu przesiewaniach obydwu Żniw oraz w okresie pomiędzy nimi i występują prawdopodobnie w sposób najbardziej zjadliwy ze wszystkich pięciu przesiewań w tych dwóch okresach, w małej i dużej miniaturze Wieku Ewangelii podczas Epifanii. Święty Paweł przechodził takie sprzeciwy ze strony przesiewaczy kombinacjonizmu