Teraźniejsza Prawda nr 526 – 2013 – str. 39
Lud Boży nie miał spodziewać się, że Prawda na czasie, „głos Oblubieńca i Oblubienicy”, będzie jeszcze słyszany w Babilonie – za pośrednictwem jego nauczycieli – już nigdy więcej (Obj. 18:23). Lecz podczas gdy Pan nie przemawiał już dłużej przez jego nauczycieli po 1878 roku, przemawiał poza Babilonem do tych, którzy się w nim znajdowali, wzywając ich do wyjścia z niego oraz zgromadzenia się do Pana (Ps. 50:5; Mat. 24:31), tak aby mogli z Nim ucztować w Prawdzie na czasie (Mat. 24:28; Łuk. 12:37; 17: 37; Obj. 3:20). Porównanie Pszenicy i Kąkolu Ziarno Kąkol
To wezwanie do członków Maluczkiego Stadka, aby „wyszli z niego”, było kontynuowane, aż ostatni członek Maluczkiego Stadka został popieczętowany na czole (18 kwietnia 1916), to znaczy, udzielono im tyle umysłowego zrozumienia Prawdy, aby opuścili Babilon lub inne systemy, w których się znajdowali (Obj. 7:3).
Jak już zostało wspomniane, drzwi wejścia do wysokiego powołania zostały zamknięte 16 września 1914 i od tego czasu głos Oblubieńca zapraszający do wysokiego powołania nie jest już dłużej słyszany w Babilonie. Lecz Pan wciąż zaprasza innych, by byli „poświęcającymi się pomiędzy wiekami” (P6, s. 156, 157; Książka Pytań, s. 433, 434), oświeconymi Duchem Świętym, niespłodzonymi z Ducha poświęconymi; i przez Prawdę na czasie zaprasza ich, aby wyszli z Babilonu lub innych systemów, w których się znajdują, do bliższej społeczności z Panem oraz ucztowania w Prawdzie. Radujemy się z wielu poświęcających się od 1914 roku, a także z wielu wychodzących z Babilonu do Prawdy Jana 14:6 – Rzekł mu Jezus: Ja jestem tą drogą i prawdą, i życiem; nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze Mnie.
PRZESIEWANIE PRZECIWKO OKUPOWI
Pierwsze z przesiewań Żniwa Wieku Żydowskiego rozpoczęło się na wiosnę 33 roku, w zaprzeczaniu okupowi przez Judasza, żydowską hierarchię i innych (Mat. 26:6-16; Łuk. 22:31; Jana 12: 1-8; TP '76,82). Pan usunął niegodne jednostki z klasy Swojej Świątyni.
Na wiosnę 1878, jako 1845 lat trwająca paralela, 135 lat temu, rozpoczęło się przesiewanie przeciwko okupowi w Żniwie Wieku Ewangelii, z naszym Panem wyrzucającym niegodnych z klasy Swej Świątyni. Manna jest używana w Biblii do przedstawienia pokarmu dla serca i umysłu, Prawdy (1Kor. 10:3, 4); a ponieważ Chrystus jest Prawdą (Jana 14:6), manna jest typem na Chrystusa, szczególnie jako Okup (Jana 6:31-58). Tak samo jak Izraelici byli znużeni manną i tęsknili do izraelskich garnków mięsa, tak również na wiosnę 1878 wielu antytypicznych Izraelitów zaczęło nużyć się Prawdą, szczególnie Prawdą związaną z Okupem i zatęskniło do nauk będących w zgodzie z obecnym złym światem.
Wśród ludu Prawdy, pan Barbour był pierwszym, który znużył się i odrzucił Okup, co uczynił na wiosnę 1878, stając się przywódcą klasy, która zrzuciła weselną szatę, „kiedy Król [nasz Pan Jezus] wszedł” (Mat. 22: 11-13).
To, co zrobił Barbour nocą 16 kwietnia 1878, jako paralela czynu Judasza, nie jest trudne do wywnioskowania w świetle pewnych wydarzeń. Bracia spodziewali się opuścić ziemię w czasie nocy, która rozpoczynała się 19 kwietnia 1878, czyli 16 Nisan, stanowiąc równoległość zmartwychwstania naszego Pana. Będąc rozczarowani, niektórzy z nich poważnie rozważali opuszczenie ruchu Prawdy.
Aby odwrócić ich uwagę od swego błędu, co do charakteru wydarzenia, które miało nastąpić 16 Nisan 1878 roku i zapobiec ich utracie, jako swych zwolenników, Barbour opublikował swe zaprzeczenie Okupowi. Bez wątpienia, wieczorem 16 kwietnia 1878, rozmyślał nad prawdopodobieństwem niespełnienia się ich oczekiwań 19 kwietnia, a ponieważ z pewnością pamiętał, że w 1874 roku sfałszował kilka dat, co do czasu wyzwolenia ludu Bożego i że jego pomyłka zachwiała zaufaniem do niego ze strony niejednego z nich, tej nocy prawdopodobnie zdecydował – równoległość zdradzenia naszego Pana przez Judasza – że w razie następnego rozczarowania musi uczynić coś bardzo niezwykłego, by zapobiec całkowitej utracie zaufania do niego oraz, że tą niezwykłą rzeczą będzie zaprzeczenie Okupowi. Tak więc za cenę przywództwa dla siebie sprzedał swego Pana!
Niemało z ludu Prawdy poszło śladami niecnych działań Barboura. Krótko po tym, w harmonii z Pańską wolą, wierni nauczyciele zaczęli bronić Prawdy przeciwko jego fundamentalnemu błędowi, zupełnie go obalając (wiążąc jego ręce i nogi); w tym czasie, walka w obronie swych błędów, w logiczny sposób prowadziła go do odrzucania jednej