Teraźniejsza Prawda nr 526 – 2013 – str. 36
się od Babilonu. Wówczas symboliczne ziarna pszenicy zostały oddzielone od łodyg, na których rosły, przez sierp Prawdy; żęcie miało miejsce od 1874 roku.
Następnie fakt, że kilka zborów ludu Prawdy powstało w czasie tych lat, dowodzi, że drugi proces dzieła Żniwa zaczął być wdrażany – zbieranie w snopy. Pierwszy zbór był w Allegheny, PA., następny w Rochester, NY., trzeci w Almont, MI i czawrty w Danswille, NY.; w innych miejscach były mniejsze grupy braci.
Inne dowody, takie jak 1335 dni Daniela (Dan. 12:12), drugie obudzenie się i drugi posiłek Eliasza (1Król. 19:7, 8) itd., wskazują, że żęcie rozpoczęło się w 1874 roku. Szczegóły zostały podane w E5, rozdz. 2 i 3.
CZTERDZIEŚCI LAT ŻĘCIA NAUKĄ BIBLIJNĄ
Oprócz równoległości Żniwa, Pismo Święte daje nam liczne dowody na to, że okres żęcia Żniwa Wieku Ewangelii (nie włączając w to pokłosia) trwał 40 lat, takie jak dzień z przypowieści o groszu (Mat. 20:1-16), czterdziestodniowa podróż Eliasza na górę Bożą (1Król. 19:5-8), 40 dni szpiegowania ziemi Kanaan (4Moj. 13:1-25), 40 dni leżenia na boku przez Ezechiela dla Jeruzalem (Ezech. 4:6), pierwszy czterdziestodniowy pobyt Mojżesza na górze (2Moj. 24:18), 40 dni służby Jeremiasza (Jer. 1:2, 3), 40 dni służby Jezusa przed wniebowstąpieniem (Dz. 1:3), 40 dni oczyszczenia matki po urodzeniu syna (3Moj. 12:2-4) itd. (po szczegóły odsyłamy do P 3 dodatek, s. 382-410).
RÓWNOLEGŁE CZTERDZIESTOLETNIE OKRESY ŻĘCIA
ZAKOŃCZYŁY SIĘ W 69 i 1914 ROKU
Zajmując się równoległościami Żniwa, Brat Russell powiedział (P2, s. 245, ak. 2): „Pamiętajcie, że czterdzieści lat żydowskiego żniwa zakończyło się w październiku 69 roku, po czym nastąpiła zupełna klęska tego narodu; podobnie 40 lat żniwa Wieku Ewangelii skończy się w październiku 1914 i że niedługo po nim należy się spodziewać kompletnej klęski tak zwanego ‘chrześcijaństwa” „.
Pismo Święte, rozum i fakty dowodzą, że koniec żęcia Żniwa Wieku Ewangelii nastąpił w październiku 1914 roku (w zgodzie z wypowiedzią Brata Russella) oraz że koniec pokłosia nastąpił w 1916 roku. Dowodzą tego wersety, takie jak Izaj. 66:7; Amosa 9:13; Jana 9:4; Obj. 6:9-11; 7:1-3. Jest to potwierdzone przez koniec linii podłogi w wymiarach Wielkiej Galerii w Wielkiej Piramidzie, który w tym punkcie łączy się z południową ścianą Wielkiej Galerii, wskazując na 16 września 1914, jako koniec spładzania z ducha oraz zaproszeń do wysokiego powołania (zob. TP „68, 41, 53 jest tam 80 dowodów biblijnych na ten temat).
Brat Russell nigdy nie odrzucił 1874 roku jako daty na rozpoczęcie żęcia Żniwa, chociaż gdy widział wiele osób przychodzących do Prawdy w 1916 roku, by stanowić pokłosie, zmienił zdanie co do zakończenia żęcia Żniwa. Z bardzo mądrych powodów Pan powstrzymał przed nim zrozumienie, że te osoby nie były prospektywnymi członkami Maluczkiego Stadka, lecz prawie we wszystkich przypadkach były one antytypicznym Lotem (utracjuszami koron) i jego dwoma antytypicznymi córkami (Młodocianymi Godnymi i próbnie usprawiedliwionymi wierzącymi), uciekającymi z antytypicznej Sodomy w Ameryce, przed początkiem jej niszczenia (Łuk. 17:28-30; TP '72,66).
Rok 1878, podobnie jak 1874, także cechują pewne bardzo ważne wydarzenia i początki innych znaczących wydarzeń w wielkim Boskim Planie Wieków. Zwrócimy tutaj uwagę na kilka z nich. Będzie właściwe, gdy rozważymy teraz to, czego nasz Pan dokonał podczas minionych 135 lat; są to wspaniałe dowody postępu.
RÓWNOLEGŁOŚĆ TRIUMFALNEGO WJAZDU
Zgodnie z tym, w Żniwie Żydowskim, na kilka lat przed 33 rokiem Pańskim, Jezus przedstawił Siebie nominalnemu domowi Izraela jako Żeńcę i Oblubieńca (Jana 3:29; 4:35, 38). Lecz na wiosnę 33 roku przedstawił Siebie także jako Króla, w Swym triumfalnym wjeździe, jadąc na oślęciu wśród aplauzu Jego uczniów oraz żądań faryzeuszy o skarcenie uczniów (Mat. 21:1-11; Mar. 11:1-11; Łuk. 19:29-40; Jana 12:12-19; P2, s. 238 u dołu).
Podobnie 1845 lat później, na kilka lat przed 1878 rokiem, w Żniwie Wieku Ewangelii, Jezus przedstawił Siebie nominalnemu chrześcijańskiemu domowi jako Żeńcę i Oblubieńca. Brat Russell i inni byli przekonani o Jego obecności, jako Żeńcy i Oblubieńca, i jako rezultat tego w kwietniu 1877 rozległ się okrzyk: „Oto Oblubieniec!” (Mat. 25:6; E9, s. 476-486).
Jak już zostało powiedziane, Jezus posiadał Boską władzę, by rządzić jako Król przed 1874 rokiem. On rozpoczął wykonywać tę królewską władzę na różne sposoby, na wiosnę 1878 roku (1845 lat równoległości do Jego przedstawienia się jako Króla nominalnemu domowi Izraela, na wiosnę