Teraźniejsza Prawda nr 525 – 2013 – str. 28
że takie odczytanie charakteru może być błędne, co ma miejsce zwłaszcza w przypadku tych, których charaktery zostały przemienione poprzez odnowienie umysłu wynikające z posiadania Ducha Świętego, niemniej jednak utrzymujemy, że frenologia o tyle, o ile została zrozumiana, w pełni potwierdza obraz podany nam w układzie Przybytku Izraela otoczonego przez Obóz.
Gdy wyobrazimy sobie ludzką czaszkę rozłożoną płasko, stwierdzamy, że centralna część odpowiada Przybytkowi, bowiem według frenologii na środku głowy u jej szczytu znajduje się cześć, a obok niej swoje miejsce ma duchowość. Te organy mózgu są otoczone przez inne, które dobrze odpowiadają różnym podziałom pokolenia Lewiego – świętego pokolenia oddanego na służbę Bogu na Dziedzińcu i w Przybytku. Tymi organami mózgu są dobrotliwość, nadzieja, sumienność, stanowczość, itd.; a następnie, na zewnątrz tych organów, znajdują się organy mózgu, które w bardziej szczególny sposób mają do czynienia z ziemskimi rzeczami. Choć są one same w sobie użyteczne i wartościowe, muszą być kontrolowane i kierowane z centrum, tak jak w Obozie Izraela, centrum – Przybytek – nie było kontrolowane przez pokolenia, lecz to pokolenia były kontrolowane i kierowane z Przybytku. Tym sposobem wszystkie talenty i zalety umysłu i serca, jakie posiadamy, z których wszystkie mieszczą się w naszym mózgu, mają podlegać i być kierowane przez naszą cześć dla Boga oraz nasze duchowe postrzeganie Jego woli odnośnie nas, która to wola ma być przede wszystkim wyrażana przez pośredniczące organy dobrotliwości, nadziei, sumienności, stanowczości, itd.
Jak można przeczytać w naszej książce pt. „Bóg” na stronie 381: „Znamiennym faktem frenologii jest to, że im wyższa jest funkcja władz, tym wyżej jest ona zlokalizowana w mózgu, a im niższa jest funkcja władz, tym niżej jest ona zlokalizowana. I tak: społeczne – świeckie – i samolubne władze ludzkiego mózgu są usytuowane w niższych partiach mózgu; następnie znajdują się władze intelektualne; jeszcze wyżej władze artystyczne; następne w kolejności są władze moralne, a na końcu – na najwyższym miejscu – władze religijne”.
NAWRÓCENIE JEST ZILUSTROWANE W PODOBNY SPOSÓB
Można to zilustrować filozofią tego, co jest znane jako nawrócenie. Dzięki Bogu zrozumienie filozofii nawrócenia nie jest konieczne, by osiągnąć i cieszyć się tym błogosławieństwem; w przeciwnym razie bardzo niewielu zostałoby nim pobłogosławionych. Jednakże będzie z korzyścią dla nas, jeśli przeanalizujemy filozofię nawrócenia i zobaczymy, jak piękną i rozsądną sprawą ono jest. Cielesny człowiek „bez Boga i bez nadziei w tym świecie” jest jak Izraelici w Egipcie – niezorganizowani, niepasujący do tego miejsca niewolnicy pracujący pod biczem swoich przełożonych, nieznający drogi ucieczki. Pierwszym krokiem grzesznika w stronę ładu i ucieczki jest usłyszenie Słowa Pana kierującego jego kroki z niewoli do Ziemi Obiecanej. Oznacza to uznanie wielkiego antytypicznego Mojżesza – naszego Pana Jezusa – za swojego Zbawcę, Wodza, którego mianował Bóg, oraz okazywanie Mu posłuszeństwa w ucieczce od grzechu. Musi upłynąć trochę czasu, chwila czy też całe lata, podczas którego ten, który był zniewolony, zdaje sobie sprawę, że jego uwolnienie zostało dokonane przez Boga rękami wielkiego antytypicznego Mojżesza.
Wszystkim tym, którzy zostali uwolnieni, pokazany zostaje Boski ład, wszyscy ci, którzy poświęcają się Panu (Rzym. 12:1) i przyjmują udzielenie Ducha Świętego, otrzymują od Pana pomoc oraz zostają wprowadzeni w łaski i błogosławieństwa, jakich poprzednio nie znali (1Kor. 2:9-16). Jest to nawrócenie – przyjęcie Pana i Jego woli zamiast własnej (Mat. 16:24; Żyd. 10:7) we wszystkich sprawach życia – pełne poświęcenie serca, umysłu, życia, czasu i talentów obiecane Bogu (Przyp. 23:26).
Przechodzona transformacja odpowiada ustawieniu w porządku pokoleń w relacji do Przybytku. Przybytek był uznawany za centrum Obozu, a każde pokolenie miało swoje własne miejsce w relacji do niego. Nie było już żadnego zamieszania