Teraźniejsza Prawda nr 525 – 2013 – str. 24
klasą, chociaż w rzeczywistości takową nie są. Te słowa nie powinny być rozumiane jako sprzeczne z jego naukami pozostającymi w harmonii z Pismem Świętym (jak to widać w powyższych ośmiu przykładach), mówiącymi o tym, że w rzeczywistości istnieją tylko cztery klasy wybrane. W E12 str. 730 te same dwie grupy quasi-wybranych są opisane jako (1) „Żydzi trwający przy obietnicach Abrahamowych i usiłujący przestrzegać Przymierza Mojżeszowego w czasie Wieku Żydowskiego i Wieku Ewangelii” oraz (2) „ci usprawiedliwieni z wiary, którzy nie poświęcając się, trzymali się jednak okupu i praktykowali sprawiedliwość”.
Wzmianka o quasi-wybranych jednostkach Epifanii znajduje się także w E10 str. 209 i 672, gdzie Obóz Epifanii jest zdefiniowany odpowiednio jako „stan prawdziwie pokutujących i wierzących, lecz niepoświęconych Żydów i pogan” oraz jako stan „lojalnych usprawiedliwionych i lojalnych nawróconych Żydów”. W E14 str. 266 jest wzmianka o „wierzących w przymierze cielesnych Izraelitach i lojalnych usprawiedliwionych z wiary jednostkach Obozu Epifanii”. A w PT „40 str. 13 Obóz Epifanii jest zdefiniowany jako wyobrażający „jednostki uprzednio usprawiedliwione z wiary, które trzymają się okupu i praktykują sprawiedliwość oraz nawrócony Izrael”.
W E15 str. 545 podany jest powód, dla którego „Bóg zaplanował wyborcze zarysy Swego planu, które realizuje przez przygotowywanie czterech wybranych klas oraz dwóch klas quasi-wybranych, aby użyć klas wybranych jako czterech rządzących części Swego Królestwa, a quasi-wybranych – jako dwóch głównych drugorzędnych władz Swego Królestwa”; a obie te klasy quasi-wybranych są definiowane jako „wierzący Żydzi i lojalni usprawiedliwieni”. A na str. 546 i 547 (góra) są oni wymienieni jako pomocnicy Starożytnych i Młodocianych Godnych w ziemskiej, czyli widzialnej fazie Królestwa.
„Synowie” z Joela 2:28, quasi-wybrani, są zdefiniowani w E4 str. 319 jako „nawrócony cielesny Izrael oraz niepoświęceni Wieku Ewangelii zachowujący wiarę”, a w E15 str. 535 i 717 są oni zdefiniowani odpowiednio jako „wierzący Izrael i wierni usprawiedliwieni z wiary” oraz „cielesny Izrael i niepoświęceni zachowujący usprawiedliwienie z wiary”.
W PT „26 str. 118, ak. 5 „synowie” (Joel 2:28; Izaj. 60:4) są ponownie opisani następująco: „Synami przyszłego wieku będą w znacznej mierze wierni wierzący z okresów poprzedzających Tysiąclecie, a córkami będą ci, którzy w tym życiu byli niewierzącymi. […] W Tysiącleciu synowie Chrystusa, Głowy i Ciała, będą częściowo składać się z tych Żydów z Wieku Żydowskiego i z Wieku Ewangelii, którzy w znacznym stopniu wierzyli w obietnice Abrahamowe oraz w przyjście Mesjasza, lecz nie byli na tyle wierni im oraz Zakonowi Mojżeszowemu, by w Wieku Żydowskim stać się Starożytnymi Godnymi, a w Wieku Ewangelii stać się chrześcijanami, oraz częściowo z tych pogan, którzy podczas Wieku Ewangelii przyjęli Jezusa za swego Zbawiciela, trzymali się okupu i sprawiedliwości i trwali w tym do śmierci bez poświęcenia”.
Powyższe cytaty pokazują, że brat Johnson jasno określił nam quasi-wybranych. Jego ogólna definicja „synów” w ostatnim cytacie powyżej, mianowicie: „w znacznej mierze wierni wierzący z okresów poprzedzających Tysiąclecie” stosuje się do wszystkich quasi-wybranych aż do końca 40-letniego okresu Epifanii, końca Wieku Ewangelii, kiedy to Epifania zaczęła zachodzić na Bazyleę w jej początkowym okresie. Ponadto przez analogię wnioskujemy, że definicja ta włącza do quasi-wybranych także inną jeszcze grupę „tych w znacznej mierze wiernych wierzących”, mianowicie tych, którzy po jesieni 1954 roku, lecz przed otwarciem Gościńca Świątobliwości (czyli wciąż jeszcze „w okresach poprzedzających Tysiąclecie”) przychodzą (1) spośród Żydów do wiary w obietnice Abrahamowe oraz Przymierze Mojżeszowe i pozostają im wierni; oraz (2) spośród Żydów i pogan przychodzą do wiary w Jezusa jako ich Zbawiciela i pozostają wierni okupowi i sprawiedliwości. W celu odróżnienia tych dwóch grup od quasi-wybranych sprzed jesieni 1954 roku, to jest sprzed Bazylei w jej wstępnym początku, możemy ich nazwać przedrestytucyjnymi quasi-wybranymi Bazylei. Wszyscy spośród nich oraz wszyscy z quasi-wybranych sprzed Bazylei (sprzed 16 września 1954 roku), którzy stają się przedrestytucyjnymi poświęconymi Bazylei, wciąż będą klasyfikowani wśród quasi-wybranych, jednakże z powodu swego poświęcenia będą mieć wśród nich najwyższe stanowisko. Ze względu na to, że wielu takich poświęconych okaże się w pełni wiernymi w swym poświęceniu, wyrażenie: „w znacznej mierze wierni wierzący” nie ma do nich zastosowania.
Zaliczamy takich przedrestytucyjnych poświęconych Bazylei do quasi-wybranych z następujących powodów: (1) wszyscy quasi-wybrani poświęcą się podczas Tysiąclecia – albo obecnie, albo po rozpoczęciu się restytucji, w przeciwnym razie nie otrzymają życia wiecznego (P 6 str. 156 ak. 1; Cienie Przybytku str. 98 par. 2); (2) rozumiemy, że ci, którzy się obecnie poświęcają nie mogą być z Dziedzińca Epifanii, gdyż ostatni poświęcający się byli przyjmowani