Teraźniejsza Prawda nr 525 – 2013 – str. 23
(7) A zatem 4Moj. 3:6-8; 1:49-54; 3:23, 29, 35, 38, 40-51; Żyd. 12:23 dowodzą, że istnieją tylko cztery klasy pierworodnych Tysiąclecia, które ostatecznie otrzymają duchową naturę. Są one reprezentowane przez kapłanów (Maluczkie Stadko) oraz trzy grupy Lewitów – Kehatytów (Starożytni Godni), Merarytów (Wielka Kompania) oraz Gerszonitów (Młodociani Godni), z których nikt nie miał dziedzictwa w ziemi (4Moj. 18:20, 23, 24). Z drugiej strony później urodzeni w Tysiącleciu, którzy osiągną doskonałą ludzką naturę, składają się z quasi-wybranych oraz pozostałych restytucjonistów (odpowiednio „synów” i „córek” z Joela 2:28 oraz Izaj. 60:4) i są reprezentowani przez Izraelitów, którzy mieli dziedzictwo w ziemi. Także położenie kapłanów i trzech grup Lewitów (4Moj. 3:23, 29, 35, 38), odrębne i oddzielne od położenia Izraelitów, jest typem duchowego dziedzictwa dla czterech klas wyborczych, podczas gdy quasi-wybrani oraz pozostali restytucjoniści mają otrzymać ziemskie dziedzictwo. Mamy tu wyraźnie zarysowaną granicę pomiędzy czterema klasami wyborczymi oraz quasi-wybranymi co do ich ostatecznej natury i dziedzictwa.
(8) W 2Moj. 15:1-21 przedstawiony jest typ chóralnej pieśni Alleluja symbolicznych niebios i ziemi, rozpoczętej po obaleniu upadłych aniołów i odstępców wśród ludzi przy końcu Małego Okresu. Mojżesz (w. 1), jako natchniony przez Boga twórca tego wspaniałego hymnu zbawienia, jest typem Jezusa i Kościoła. Synowie Izraela, którzy przyłączyli się to tej pieśni, są typem Starożytnych Godnych, Młodocianych Godnych oraz Wielkiej Kompani, oraz bardzo możliwe, że także pokutujących i odnowionych aniołów; istnieją cztery, a bardzo możliwe, że pięć duchowych klas, które przyłączą się do chóralnej pieśni Alleluja w niebie. Z drugiej strony Miriam i pozostałe kobiety Izraela (w. 20, 21) są typem dwóch ziemskich klas. Miriam, która przewodziła pozostałym kobietom przy śpiewaniu tej pieśni jest typem quasi-wybranych, „wierzących Żydów, którzy w czasach Starego Testamentu nie byli wystarczająco wierni, by stać się Starożytnymi Godnymi, ani wystarczająco wierni w Wieku Ewangelii, by zostać przeniesionymi spod Mojżesza do Chrystusa, oraz […] wierzących pogan podczas Wieku Ewangelii, którzy nie poświęcili się, choć w usprawiedliwieniu byli wierni do śmierci”. Pozostałe kobiety przedstawiają niewybranych „niewierzących Żydów i pogan z czasów przed Tysiącleciem, którzy staną się wierni jako restytucjoniści”. Tak jak Miriam przewodziła pozostałym kobietom przy śpiewaniu tej pieśni, a one śpiewały po niej w refrenie, tak quasi-wybrani, jako pierwszorzędna klasa restytucjonistów, będą przewodzić w chóralnej pieśni Alleluja na ziemi, a niewybrani, jako drugorzędna klasa restytucjonistów, będą śpiewać ten wspaniały hymn po nich (Obj. 5: 13; E11 str. 276-296).
Uważamy, że powyższe osiem opisów biblijnych, które przedstawiają cztery klasy wyborcze, a w większości przypadków także quasi-wybranych, pomoże nam lepiej zrozumieć miejsce, jakie zajmują quasi-wybrani w planie Bożym. Pomimo tego, że w czasach przedrestytucyjnych są ściśle związani z czterema klasami wyborczymi, a w czasie restytucji będą ściśle związani ze Starożytnymi i Młodocianymi Godnymi jako ich specjalni pomocnicy, są oni klasą odmienną oraz odrębną i nie są jedną z klas wyborczych. A pomimo tego, że podczas restytucji mają być związani z innymi restytucjonistami – niewybranymi – i podobnie jak oni mają mieć ziemską naturę i ostateczną nagrodę, niemniej jednak z powodu swego rozwoju przed rozpoczęciem restytucji mają być uważani za oddzielną i odrębną klasę Tysiąclecia.
KILKA ODNOŚNIKÓW DO PISM EPIFANII
Zwróćmy obecnie uwagę na kilka innych miejsc, w których br. Johnson mówił o quasi-wybranych:
W E12 str. 186-188 wspomina on o „wierzących Żydach oraz niepoświęconych, lecz wiernych tymczasowo usprawiedliwionych z Wieku Ewangelii”. Są oni opisani jako „dwie części piątej wybranej klasy”, która będzie aktywna,, w tysiącletnim ogólnoświatowym dziele” (str. 187 i 188). Wydaje się, że brat Johnson uważał za słuszne wspomnieć o quasi-wybranych jako o „piątej wybranej klasie”, ponieważ na pozór są oni wybraną