Teraźniejsza Prawda nr 524 – 2013 – str. 6
Nowego Przymierza, które należy przede wszystkim do cielesnego Izraela, a przezeń do świata w ogólności w Tysiącleciu. Sposobność udzielona zarówno Żydom, jak i poganom, by stać się Współdziedzicami z Odkupicielem opierała się na tym, że oddadzą Mu samych siebie w ofierze, a On przyjmie ich ofiarę jako Swoją – będzie ich ofiarowywał przez cały Wiek Ewangelii jako Swoich współuczestników – a Bóg przyjmie ich jako Nowe Stworzenia spłodzone z Ducha, jako braci Chrystusa, zaręczonych z Chrystusem i członków Jego Ciała. Jedynie w ten sposób, posiadając dział z Panem, pijąc z Jego kielicha, będąc chrzczonym w Jego chrzest śmierci, oddając wszystko w Jego ręce, mógł Kościół mieć społeczność z Nim w Jego cierpieniach i Jego śmierci, która razem ze śmiercią Kościoła pieczętuje Nowe Przymierze w Jego krwi, o której powiedział: „Pijcie z tego wszyscy”. W Jego kielichu członkowie „Maluczkiego Stadka” stali się uczestnikami, współofiarnikami z Nim (1Kor. 10:16).
W czasie gdy cielesny Izrael był uznawany za wroga podczas powoływania Kościoła w Wieku Ewangelii, była to jedyna szansa dla jego członków, by uzyskać wielką nagrodę w związku z pieczętowaniem Nowego Przymierza pomiędzy Bogiem i Izraelem. Jak pięknie zarysy Boskiego Planu się równoważą! Strata Izraela była zyskiem dla klasy duchowej, której Żydzi byli częścią, zaś zysk duchowego Izraela, osiągany dzięki ofiarowaniu się, ostatecznie staje się zyskiem dla Izraela według ciała, a wszystko to razem po to, by Pan był wielbiony!
Jak już pokazaliśmy, Nowe Przymierze nie mogło zostać zapieczętowane, ratyfikowane, dopóki nie skończyły się ofiary Chrystusa Głowy i Ciała. Zakończenie tych ofiar zamyka dzieło tego Wielkiego Dnia Ofiar i Pojednania. Dodatkowo, w późniejszym czasie, wszystkie klasy wyborcze będą musiały ukończyć swój rozwój po tej stronie Restytucji, zanim błogosławieństwa zaczną płynąć do świata. Gdy pod koniec tego Wieku krew Pojednania zostanie przedstawiona po raz drugi w Świątnicy Najświętszej, Nowe Przymierze z Izraelem zostanie zapieczętowane, a w słusznym u Pana czasie błogosławieństwa zostaną mu udzielone: „A to będzie przymierze moje z nimi, gdy odejmę grzechy ich” (Rzym. 11:27).
DWA NASIENIA ABRAHAMA
Pismo Święte wyraźnie pokazuje, że Chrystus i Jego Kościół, duchowe istoty, muszą stanowić niebiańską klasę Królestwa, ale pokazuje też, że Starożytni Godni, a poprzez nich naród Izraela pod Nowym Przymierzem, staną się przedstawicielami niebiańskiego Królestwa na ziemi pośród ludzi. Błogosławieństwa Pana z poranku Tysiąclecia zaczną się od Starożytnych Godnych. Czytamy o ucisku Jakuba, o tym, że Izrael zostanie z niego wybawiony, i że Pan przywróci mu sędziów jak dawniej, a jego prawodawców jak na początku – Starożytnych Godnych zmartwychwstałych na ludzkim poziomie (Jer. 30:7; Zach. 12:7). Nowe Przymierze będzie ponownie pewnego rodzaju Przymierzem Zakonu, z tą różnicą, że będzie miało lepszego Pośrednika – Chrystusa Głowę i Ciało, którzy będą mieć wzgląd na odziedziczoną niedoskonałość Izraela. Grzechy z przeszłości zostaną wszystkie wybaczone, a skazy fizyczne będą oczekiwać Restytucji. Będą traktowani odpowiednio do tego, czym są, potrzeby każdego przypadku będą indywidualnie uwzględniane, a każdy będzie musiał słuchać głosu antytypicznego Mojżesza: „I stanie się, że każda dusza, która by nie słuchała tego proroka, będzie wygładzona z ludu” (Dz. 3:23).
NADZIEJA DLA WIELU NARODÓW
Skoro Boskie łaski są przeznaczone dla niebiańskiego i ziemskiego nasienia Abrahama – ziemskie błogosławione poprzez niebiańskie – wynika z tego, że błogosławienie innych narodów dokona się poprzez ich przyłączenie się do Izraela. Innymi słowy, możemy rozumieć, że Boski Rząd, ustanowiony w Izraelu w rękach Starożytnych Godnych będzie ośrodkiem Boskiej łaski, a ludzie z innych narodów będą musieli udać się do tego ośrodka, by zaopatrzyć się w prawdę i łaskę. Prorok wyjaśnia tę kwestię następująco: „I pójdzie wiele narodów, mówiąc: Pójdźcie, a wstąpmy na górę (Królestwo) Pańską, to jest do domu Boga Jakuba, a będzie nas nauczał dróg swoich, i będziemy chodzili ścieżkami jego; bo zakon z Syjonu wyjdzie (z duchowego Królestwa), a słowo Pańskie z Jeruzalemu” (ośrodka ziemskiego Królestwa) – Mich. 4:2
W miarę jak wszystkie narody, ludy, plemiona i języki będą stopniowo doprowadzane do oceny Boskiego Planu, będą błogosławione przywilejami i sposobnościami Restytucji oraz oświeceniem płynącym od promieni „Słońca Sprawiedliwości” (Mich. 4:2), które wówczas poprzez wyznaczone przewody oświeci całą ziemię. Wtedy pierwotne przymierze będzie miało zupełne wypełnienie; po pierwsze, Chrystus Głowa i Ciało – duchowy Izrael; po drugie, pod Nowym