Teraźniejsza Prawda nr 25 – 1926 – str. 97
Boskich owiec? Gdybyśmy przestali przestrzegać trzodę od szatańskich subtelnych ataków i celów, czy nie wzbudził by Pan w takim wypadku kogo innego do tego? Jakie przekleństwo od Pana i od wiernych braci przyszło by na nas, jeżeli byśmy nie wypełnili naszego obowiązku! Czy nie nazwali by nas najemniczym pasterzem, który widząc wilka, miałby uciekać,
kol. 2
pozostawiając mu bezbronne owce na pożarcie? A może być, że szatan pobudza właśnie do tej kwestii w takich zarzutnych czytelnikach, aby przeto ich uprzedzić przeciwko dobrej pracy, która mogła by ich obronić przeciwko jego zamiarom? Przeto właśnie szatan chce doprowadzić do upadku, aby mogli jeszcze prędzej paść jego ofiara.
kol. 1
PONOWNE OKAZANIE SIĘ
POZAOBRAZOWEGO ELIASZA
(P ’22, 151)
Możemy tu sobie przypomnieć ogłoszenie w Teraźniejszej Prawdzie, artykułu: „Świadectwo Piramidy odnośnie Eliasza i Elizeusza.” (nr 8 str. 10). W tym artykule dowiedliśmy, że przez długość linii od stopy wielkiego progu Wielkiej Galerii do miejsca schodzenia się rozciągniętej wertykalnej linii południowej ściany i podłogowej linii progu, Pan wskazał akuratną datę, kiedy pozaobrazowy Elizeusz miał być odłączony i różnić się od Pozaobrazowego Eliasza w jego przedstawicielskim członku. To wskazywało na 27 czerwca 1917. Także było wskazane przez odległość od tego miejsca schodzenia się do wystawionej podłogowej linii pokoju Kroki, że 27 marzec 1918 był omylną datą pozaobrazowego Elizeusza na koniec spłodzenia z ducha i popieczętowania na czołach świętych. Przed przeczytaniem tego tu artykułu radzimy więc przeczytać artykuł „Świadectwo Piramidy odnośnie Eliasza i Elizeusza” i artykuł „Koniec żęcia nie był w roku 1918.” (TP nr 8, str. 9 i 2). Tym sposobem będziemy mogli ten tu artykuł lepiej zrozumieć.
(2) Są różne przyczyny do myśli ponownego okazania się pozaobrazowego Eliasza w jego czynnościach przed światem. (I.) Fakt, że obrazowy Elizeusz z płaszczem działał oddzielnie i różniąco od obrazowego Eliasza, wnioskuje, że obrazowy Eliasz przynajmniej przez pewien czas, nie miał być jawnym; a w pozaobrazie znaczy, że Maluczkie Stadko nie miało przez pewien czas jako mówcze narzędzie prorok – Pańskie do świata, działać. Według Biblii więc obrazowy Eliasz po jego rozdzieleniu się od obrazowego Elizeusza nie działał na scenie czynności w cielesnym Izraelu, lecz później przez napisanie listu do Jorama z Judy, ponownie okazał się w publicznej czynności jako prorok. (2Kron. 21:12-15) Epizod listu w typie dowodzi, że w pozaobrazie Maluczkie Stadko długo po rozłączeniu się pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza, miało znów urzędowo działać jako mówcze narzędzie prorok Pańskie do Nominalnego Duchowego Izraela. Ta myśl będzie jaśniejszą, gdy spamiętamy, że biblijnie Eliasz nie wyobraża Maluczkiego Stadka w każdym urzędzie, lecz jedynie jako Boskie mówcze narzędzie do świata. Że w czasie nie działania Maluczkie Stadko jako pozaobrazowy Eliasz, Pańskie mówcze narzędzie do świata, ono miało być czynnym jako Ciało Najwyższego Kapłana Świata w prowadzeniu Kozła Azazela w Prawdzie do bramy (3Moj. 16:20, 21) jak też
kol. 2
wypełnione wypadki tego pozaobrazu od jesieni 1916 tego dowodzą. I jak obrazowy Eliasz znikł tymczasowo z sceny jako Pański prorok do Cielesnego Izraela, tak też pozaobrazowy Eliasz, to jest Maluczkie Stadko nie działało przez pewien czas jako mówcze Pańskie narzędzie – prorok – choć nie we wszystkich działalnościach. A jak później obrazowy Eliasz posłał list do Jorama i znów działał jako mówcze narzędzie prorok – Pańskie do cielesnego Izraela, tak samo pozaobrazowy Eliasz po tymczasowym niedziałaniu miał znów jako mówcze narzędzie Pańskie do Nominalnego Duchowego Izraela działać. Tak więc widzimy z epizodu listu Eliasza, (2Kron. 21:12-15) że pozaobrazowy Eliasz miał ponownie okazać się w Biblijnym nauczaniu. (P ’19, 96, 97) (P. znaczy „Present Truth” i jest odnośnikiem do angielskiej Teraźniejszej Prawdy, gdy zaś: TP znaczy „Teraźniejsza Prawda” i wskazuje na odnośnik do polskiej Teraźniejszej Prawdy. Tymi skróconymi znakami P, i TP odnosimy się do angielskiej lub polskiej Ter. Prawdy).
(3) II. Ten fakt jest również widocznym z historii Jana Chrzciciela, który według Biblii ma dwojakie pokrewieństwo do Eliasza (1) był na małej skalę pozaobrazem Eliasza, wypełniając w pewnej mierze jego reformatorskie dzieło w Izraelu jako poprzednik Chrystusa (Mat. 17:12, 13; Łuk. 1:17); i (2) był wypracowaniem typu Eliasza i przez ową czynność wypełnił pewne obrazy typu Eliasza, które nie mogły być wypełnione przez Eliasza bez mieszania się w niektóre Pańskie cele typu Eliasza. Takim jest widok Mat. 11:14. Zobacz A V. tłumaczenie i Diaglott. Dlatego jak Eliasz, Jan jest typem na Maluczkie Stadko jako mówcze narzędzie (prorok) Pańskie do Nominalnego Duchowego Izraela. Dlatego Jan, jako wypracowanie typu Eliasza, jest typem na pozaobrazowego Eliasza. Biblia, rozumowanie i fakty dowodzą, że pozaobraz Janowego strofowania Heroda i Herodiady, jego uwięzienie i ścięcie jeszcze nie były, dlatego ten pozaobraz jest jeszcze przyszłością. A ponieważ z punktu wyobrażenia Maluczkiego Stadka jako mówcze narzędzie do Nominalnego Duchowego Izraela, typy Eliasza i Jana są częściami ku sobie i razem dawają obraz pozaobrazowego Eliasza, pozaobrazu strofowania przez Jana, Heroda i Herodiady, a uwięzienie i ścięcie będąc w przyszłości w pozaobrazowym Eliaszu; albowiem ” onci (Jan Chrzciciel) jest Eliasz (obraz na Kościół) który miał przyjść.” (Mat. 11:14).