Podczas obrażonego dnia Pojednania podkapłani nie są czynnymi w obrazie jako jednostki, ponieważ jako ciało przedstawieni, są w ciele Aarona (przygotowani dla drugiej i w drugiej ofierze); a wyrażenie „za się” za co Aaron uczynił w tym dniu ubłagania, nie był Aaron jako jednostka, który w przygotowanym stanie jako jednostka w tym dniu był przedstawiony w jego głowie, lecz wyrażenie „za się” byli podkapłani, którzy w tym dniu (w przygotowaniu dla drugiej i w drugiej ofierze) by i przedstawieni w ciele Aarona. Sprzeciwia to się jedno drugiemu, jeżeli się mówi, że Aaron uczynił ofiarę (ubłaganie) za się, jako za jednostkę; ponieważ gdyby on jako jednostka potrzebował obrazowego ubłagania, to musiałby być obrazowo, grzesznym, i dlatego pod obrazowym przekleństwem. Dlatego nie mógł by ofiarować przyjemnej ofiary, i przez to nie mógł by dać ubłaganie. Ktoś inny, obrazowo bezgrzeszny musiał by uczynić ubłaganie za niego. Dlatego widzimy, że wyrażenie „za się”, za co ubłaganie uczynił, nie było za indywidualnego Aarona, który był najwyższym kapłanem kapłaństwa, lecz za jego synów, którzy (będąc przygotowani dla drugiej ofiary i w drugiej ofierze) byli przedstawieni w ciele Aarona.

      Przeciwnie do złączonych w harmonię nauk Biblijnych, brat Rutherford twierdzi w tej samej łączności, że umywanie w 3Moj. 16:24 stosuje się do samego Jezusa, a potem uczy, że uczynił „ubłaganie za siebie”, i że to znaczy to samo co umywanie – czystość i niepokalaność od grzechu. Słowo ubłaganie w 3Moj. 16.6 nie może mieć takie podobne znaczenie; ponieważ znaczyłoby to, że to jest to samo, co dla „jego domu”, ponieważ takie same pojednanie, jakie uczynił „za się, uczynił też za „dom swój”, a to w pozafigurze zapierało by dzielność, zadawalniającą sprawiedliwość przez krew pozaobrazowego cielca, ponieważ krew cielca nie dała ubłagania, jak to. co równało się „za niego i dom swój.” Brat Rutherford w obronie jego błędów na tych punktach bawi się z ogniem. Twierdzi, że wyrażenie „dom swój” w 3Moj. 16:6 musi odnosić się do familii Aarona i dlatego nie może odnosić się do pokolenia Lewiego, ponieważ on twierdzi, że to wyrażenie wyobraża głowę w ojcostwie.. Temu zaprzeczamy. Mojżesz nie był dowódcą (głową) Izraela lub Lewiego, a jednak Izrael i Lewi są nazwani „domem jego” (Mojżesza) (Żyd. 3:2, 3).
kol. 2
Jezus nie jest Ojcem Maluczkiego Stadka a jednak Maluczkie Stadko jest nazywane „Jego własnym domem” i „domownictwem wiary” (Żyd. 3:6 Mat. 24:45; 24:45; Łuk 12:42). Byli takimi dlatego, ponieważ zostali głowami (lecz nie jako ojcowie) tych domów. Dowództwo (głowa) nie koniecznie ojcostwo wstawia kogoś nad domem i czyni, że dom staje się „jego domem”. Tak samo z punktu widzenia figury kapłaństwa, Aaron był jako głowa pokolenia Lewiego (4Moj. 7:2-8). Dlatego też właściwie nazwane jest pokolenie Lewiego „jego domem”.

      Fakty pozaobrazu muszą zadecydować nasze wyrozumienie typu; a pozaobraz dowodzi, że pozaobrazowy cielec czyni ubłaganie za pozaobrazowych Kapłanów-Maluczkie Stadko i za pozaobrazowych Lewitów – Wielkie Grono. Dlatego wyrażenie „za dom swój (3Moj. 16:6) odnosi się pierwsze „za się” do synów Aarona, a drugie „za dom swój” do Lewitów, tak jak dla poświęcenia tych ostatnich, cielec również był ofiarowanym dla nich jako ofiara za grzech. (4Moj.8:12). Brat Rutherford twierdzi, że fakt, iż kapłani byli poświęceni przed Lewitami, dowodzi, że przed poświęceniem ostatnich (to jest Lewitów) nie było żadnych lewitów i dlatego ostatni nie mogą być typem na poczytalnie usprawiedliwionych. Przeciwnie potomkowie Lewiego mieli lewickie – święte stanowisko, jakiego inne pokolenia nie mieli ((3Moj. 10:4, 5, 2. Moj. 38:21) przed poświęceniem kapłanów, od czasu, gdy zbierali się na wołanie Mojżesza: „Kto jest po stronie Pana”. (2Moj 32:26-29 zobacz margines i inne tłumaczenia 29 wierszu) a i od tego czasu byli specjalnie poświeceni Panu nad inne poświęcenia i z tej przyczyny otrzymali od Pana specjalne błogosławieństwa, tak jak kapłani mieli kapłańskie stanowisko przed Panem długo przed ich poświęceniem do kapłaństwa (2Moj. 19:21-24; 18:21). Fakt, że lewici mieli i takie specjalne stanowisko nad inne pokolenia przed Panem, przed kapłanami i przed poświęceniem, zbija brata Rutherforda twierdzenie na tym punkcie, i dowodzi twierdzenie naszego drogiego brata Russella, że lewici wyobrażają także poczytalnie usprawiedliwionych. Z tego możemy jasno widzieć, że br. Rutherforda „prawe oko” na ten cały przedmiot coraz więcej i więcej się zaciemnia

kol. 1

LISTY

      Drogi Bracie Johnson

      Słuszny czas Pański, coraz (o jaśniej odsłania nam Jego chwalebny Plan. Faktem jest jednak niezbitym, że żadna ziemska organizacja nie może udzielić paszportu do chwały niebiańskiej. Nawet najgorliwszy sekciarz (z wyjątkiem starych sekciarzy rzymsko katolików i nowoczesnych naczelnych braci towarzystwa, którego jest prezydentem brat J.F.R.) nie będzie twierdził, że należenie do jego sekty, zapewni już chwałę niebieską.

      Jak powyżej wymienieni bracia (mego zdania sekciarze) twierdzą, jak dowiaduję się z dzieł i dyskusji zemną, nawet w końcu oświadczyli się, ażeby im nie tłumaczyć rzeczywistości Słowa Bożego. Stąd dowiaduję się,
kol. 2
że oni twierdzą, aby zbliżyć się do Chrystusa, trzeba koniecznie do nich należeć, i stać się koniecznie członkiem ciała sekciarskiego, jeżeli chce kto zostać członkiem ciała Chrystusowego, prawdziwego Kościoła. Natychmiast nie udaje się im, ponieważ Słowo Boże idzie wciąż na jaw, a Kajdany nowoczesnego sekciarstwa pękają. Pan nie pozostawia w nieświadomości ludzi szukających Prawdy, woła „pójdźcie do mnie, weźmijcie jarzmo moje na się, nauczcie się ode mnie, żem Ja cichy i pokornego serca, albowiem jarzmo moje wdzięczne jest, a brzemię moje lekkie jest, i znajdziecie odpocznienie duszom waszym”, zgodnie jak się dowiadujemy o tym w Ewangelii Mat. 11:28-30. Jak mi jest wiadomo, tu we Francja Pan braci uświadamia

poprzednia strona – następna strona