Teraźniejsza Prawda nr 23 – 1926 – str. 52
pili pochyło, czynili to, nim ostatni został spłodzony z Ducha, i dlatego byli usunięci do Wielkiego Grona przez decyzję Jehowy. Musiał to być bardzo szczęśliwy czas dla Jehowy i Jezusa, gdy ostatni z tych pozaobrazowych 300 wytrzymał wiernie próbę, i gdy Jehowa mógł pozaobrazowo powiedzieć: „Przez tych trzysta mężów, którzy łeptali wodę, wybawię was i podam Madianity w ręce Twoje”. A pozaobrazowo musiał powiedzieć do Wielkiego Grona: „a inny wszystek lud, każdy niech idzie na miejsce swoje”.
(30) Wiersz 8 wyobraża, jak wierni mieli posiadać Prawdę jako należącą do nich (lud wziął żywności z sobą) i jak się nią uzbroili, jakoby zbroją wojenną (i trąby swe). Innych Pan odesłał (a wszystkie inne męże Izraelskie rozpuścił itd.). To uczynił Jezus, że okoliczności mające łączność z Pracą Pańską od jesieni 1914 do jesieni 1916 były tale utrudnione, że zwyciężyły one gorliwość Wielkiego Grona, że stopniowo pod tym naciskiem zaniechało ono pracę i w ten sposób nie znajdowało się w skończonym obrazie pierwszej walki pozaobrazowego Gedeona. Pan trzymał tych pozaobrazowych 300 jako własność Króla z Nim (trzysta tylko mężów zostawiwszy). Porównując ten wiersz z pierwszym wierszem, zdaje się dowodzić, że armia Gedeona znajdowała się przy północnem schyłku pagórka More, gdy zaś Madianici byli jeszcze więcej na północ od nich, w dolinie Jezreel; i dlatego scena walki odbyła się na północ od pagórka More, i w znacznej odległości na południe od góry Tabor, wycofująca armia uciekając w stronę południowo-wschodnią w dwóch grupach ku dwom różnym częściom Jordanu. Położenie Gedeona na pagórku More (instrukcja) pokazuje, że pozaobrazowy Gedeon miał być z swoimi na górze Prawdy, gdy zaś inni mieli znajdować się w błędzie, mianowicie w błędach mające do czynienia względem łączności Kościoła z Państwem (Jezreel) to jest w błędzie o Boskim Prawie Królów, Kleru i arystokracji.
(31) Wiersze 9-15 wyobrażają, jak Jehowa zachęcał naszego Pana nim walka się zaczęła. Jehowa jest tu (wiersze 9-11) wyobrażony dający naszemu Panu możność obserwacji stanowiska pozaobrazowych Madiańskich zastępców, upewniając Go, że tak zarządził warunki, które przyczyniły by się do pewnego zwycięstwa (bom go dał w ręce twoje). Możemy być pewni, że przez znaki czasów jako pisanie na ścianie, Jehowa wskazał obalenie zastępów błędu. Fara (łuk) zdaje się wyobrażać naszego brata Russella. Scena jest nieco podobna do tej, kiedy Jehowa upoważnił Mojżesza iść do Egiptu, którego bojaźń do powzięcia poselstwa była zwyciężoną przez obietnice obecności Pańskiej i Aarona jako mówczego narzędzia. Mojżesz wyobraża Klasę Chrystusową za drugą zasłoną, a Aaron Klasę Chrystusową po tej tu stronie zasłony, podczas wtórej obecności Pańskiej; niewidzialność Klasy Chrystusowej za drugą zasłoną wymaga widzialnego mówczego narzędzia dla szatańskiego Królestwa. Tak przy wywiadywaniu się względem pozaobrazowych Madianitów Pan nasz potrzebował kogoś, to jest naszego brata Russella, któryby z Nim wszystkie te rzeczy zegzaminował i przedstawił je tym Jego pozaobrazowym 300. Jehowa upewnił naszego Pana, że miał On słyszeć o rzeczach w pozaobrazowym obozie
kol. 2
Madiańskim, które zachęciłyby Go do zwycięstwa (potem posilą się ręce twoje – wiersz 11). Jak Gedeon i Fara sami weszli do obozu, tak Pan i brat Russell dowiedzieli się rzeczy co się tyczy pozaobrazowych Madianitów i widzieli i słyszeli rzeczy w ich obozie, których nikt inny z wiernych nie widział i nie słyszał. Najwięcej od środka oddalona część zastępów Madiańskich ma się rozumieć, była najbliższą do owych 300. Ci wyobrażają tych, którzy z pozaobrazowych Madianitów byli najbliższymi do ludu Prawdy od innych błądzących; ponieważ wiemy, że znajdują się różne stopnie błędu w pozaobrazowym Madian.
(32) Wiersz 12 daje nam opis ciemiężycieli ludu Bożego, pokazując jak w czasie żniwa błądziciele (Madianici), grzesznicy (Amelekici), i samolubni i światowi ludzie (ludzie ze wschodu) mieli być bardzo licznymi (jak szarańcza prze-mnóstwo) i licznie zorganizowanymi (wielbłądów ich nie było liczby itd.) A więc jeżeli pomyślimy sobie o setkach milionów ludzi, którzy podtrzymują Kościół, Państwo, Kapitał i Pracę w chrześcijaństwie i o ich wielu licznych różnych organizacjach, możemy zaraz jasno zauważyć pozaobrazy tego wierszu, które są tu prawdziwie opisane.
DALSZE ZACHĘCENIE
(33) W wierszach 13 , 14 jest podany sen, którego opowiedział Madianita swemu towarzyszowi przy granicy obozu i którego ostatni mu wytłumaczył. Względem tego podajemy jak następuje, co do pozafigury: Ci Madianici, którzy znajdowali się najbliżej do pozycji Izraelitów, wyobrażają tych w chrześcijaństwie, którzy w wierze i praktykach są najbliższymi do ludu Prawdy. Podczas żniwa ci byli bezwątpliwie tymi głupimi pannami którzy byli przedmilenistami; ponieważ było wiele poświęconego ludu (głupich panien) którzy nigdy nie przyszli do Prawdy żniwa, którzy wierzyli że Jezus przyjdzie przed tysiącleciem, obali polityczne, eklezjastyczne, arystokratyczne i robotnicze chrześcijaństwo, ustanowi samego siebie z Jego oblubienicą w Królewskości nad ziemią i będzie błogosławić wtedy żyjących, lecz nie da sposobności umarłym otrzymania tysiącletniego błogosławieństwa. Ci również wierzą w wieczne męki i przytomność umarłych. Rozumiemy, że niektórzy z tej szczególnej Klasy są wyobrażeni przez Madianitę, który opowiedział swój sen swemu Towarzyszowi. Ci badając niektóre z większych błędów na doktrynę i praktyki w chrześcijaństwie, i wzmagające się odpadanie od Prawdy i chrześcijańskiego życia w chrześcijaństwie, jako też inne znaki czasów, mianowicie wyjawianie złego, wybuch wojny będąc ostatnim złem, grożącym upadkiem chrześcijaństwa, widzieli przez to co było pozaobrazem snu Madianity. Opowiadanie tego snu wyobraża, jak w zamieszaniu odnośnie znaczenia tych wypadków te głupie panny powiedziały nauczającej Klasie głupich panien, co one widziały względem złowrogich znaków czasów. Madianita, który wytłumaczył sen, wyobraża te głupie panny, które były nauczycielami między nimi. Ci ostatni, jak ich typ, wyjaśniły znaki czasów, mianowicie te wyjawiające zło i które spowodowały wojnę, jako gońce Mesjaszowego obalenia błędu i błądzicieli przy Jego wtórej obecności. Chleb jęczmienny jest użyty, ponieważ znaki czasów, mianowicie te wyjawiające zło w chrześcijaństwie, są niektóre