Teraźniejsza Prawda nr 22 – 1926 – str. 45
rozdziału Sędziów, w którym mamy bardzo ważną obrazową historyę ważnych zarysów Czasów Pogan, mianowicie z punktu widzenia uciskania dwóch Izraelów i Boskiego przygotowania dla naszego Pana, aby wyzwolić ich z ręki ciemiężycieli. A teraz będziemy rozbierali ciąg dalszy obrazu Gedeona, figurę i pozafigurę, o ile wypełniło się to w pozafigurze.
(21) W pozaobrazowym wypełnieniu się 6 rozdziału księgi Sędziów zauważyliśmy w krótkości obrazową historię ludu Bożego dwóch Izraelów, a mianowicie podczas Czasów Pogan, jak również obrazową historię naszego Pana przygotowania dla dzieła wyzwolenia ludu Bożego z pod uciskania od błędu, grzechu, samolubstwa i światowości. Pozaobrazy 6 rozdziału Księgi Sędziów, zakończyły się Reformacją na sekty i ruchem żniwa, jako dowody dane naszemu Panu, że Jehowa miał przez Niego wyzwolić Jego lud z pod ręki ciemiężycieli, a 7 rozdział Księgi Sędziów pokazuje nam scenę, w której dwie opozycyjne strony są sobie przeciwstawione. Potem rozdział przedstawia pracę wybierania i odrzucania przez naszego Pana, mającą łączność z uczestnikami po Jego stronie walki. Potem następuje obraz ostatniego zachęcenia danego wodzowi ludu Bożego dla zagrażającej walki. Wskazówki do pierwszej walki są potem dane, potem przychodzi walka prowadzona osobiście przez wodza; i rozdział kończy się podrzędną walką, w której wódz nie brał udziału, lecz w której wezwał innych, którzy przedtem nie byli zaproszeni do udziału w walce.
(22) W pierwszym wierszu zgromadzenie się przeciwnych stron jest opisane. Scena odbywa się w najdalej na wschód oddalonej części równiny Ezdralon (nasienie Boże) znanej również jako dolina Megido (zniszczenie) wielkie miejsce walki w Palestynie (Joz 12:21; 17:11; Sędz. 1:27; 5:19; 2Król 9:27; 23:29; Zach. 12:11) Ta dolina miała jedno przejście na północ a drugie na południe góry More (instrukcja) teraz pod nazwą Mały Hermon. Było to właśnie na północ tej góry „w dolinie”, gdzie Madianici rozłożyli się; gdy zaś trochę na południe od nich przy północnych ukosiach tej góry przy źródle Harod (strach) złożyły się zastępy Gedeona. Nazwiska zastosowane do wodza Izraela w tym wierszu wskazują w typie na fakt, że nasz Pan działa jako przeciwnik szatana (Jerubal) i jako niszczyciel (Gedeon) jego dzieła. Źródło Harod (strach) wyobraża argumenty na zapłatę grzechu, co według Prawdy jest strachem, i co według szatańskiej teoryi o wiecznych mękach jest z pewnością wielkim strachem. Na tym właśnie punkcie od początku żniwa, nawet od czasu oczyszczonej świątnicy, Boskie prawdziwe mówcze narzędzia sprzeciwiały się (położyli się obozem) błądzicielom. Że pozaobrazowa walka miała do czynienia z nauczeniem, jest jasnem że słowa „More” (instrukcja); i że przeciwnicy ludu Bożego są tu nazwani Madianitami (sprzeczycielami), nasuwa myśl, że walka była najgłówniejszą przeciwko błędowi.
(23) Że przywilej w braniu udziału w obrazowych i pozaobrazowych wałkach miał być osiągnięty około linii wyboru, jest nauczanie w wierszach 2-8. Jest koniecznie potrzebną rzeczą dla ludu Bożego zapamiętać lekcję, w jaki sposób Pan działa, to jest nie mocą
kol. 2
ani przez siłę, „ale Duchem Moim” mówi Pan. Dlatego chwała odnośnie wyzwolenia ludu Bożego z błędu, grzechu samolubstwa i światowości nie może być dana bojownikom Pańskim „by snać nie chlubił przeciw Mnie Izrael” – wiersz 2 – ponieważ walka jest Pana A między innemi rzeczami Bóg udzielił tej lekcyi przez danie przywileju brania udziału w walce tylko bardzo małej liczbie w porównaniu do liczby ich przeciwników, i przez odrzucenie od Jego armii bardzo wielką liczbę niegorliwych, w porównaniu do małej liczby, którą zatrzymał w Jego armii. Tak więc bez żadnej wątpliwości zwycięstwo było Pana. Jego chwały Pan nie da innemu. I rzeczywiście taka mała liczba, która brała udział w Gedeona pierwszej walce, i taka mała liczba, jaka teraz bierze udział w Jego wtórej walce, nie może w żaden sposób twierdzić, że zwycięstwo jest z ich mocy, (ręka moja wybawiła mnie). Było 32.000 mężów w armii Gedeona, co nie było ani czwartą częścią liczby armii nieprzyjacieli. Bardzo często zwycięstwo Izraela w wojnie było otrzymane przez tą częścią liczby armii nieprzyjacieli. Bardzo często mniejszą siłę od jego nieprzyjacieli. Dlatego i tu liczba musiała być zmniejszoną, ażeby Izrael się nie chlubił. Rozumiemy, że te 32,000 wyobrażają wszystkich, którzy weszli na początku do walki z Gedeonem, to jest wszystkich, którzy wzięli stronę za Prawdą i Sprawiedliwością. Dlatego te 32,000 wyobrażają razem wszystkich poczytalnie usprawiedliwionych oraz i wszystkich poświęconych.
KTO JEST LĘKLIWYM
(24) Ogłoszenie trzeciego wierszu „Kto jest lękliwym i bojaźliwym itd.”, wyobraża powołanie do poświęcenia łącznie z napomnieniem obrachowania kosztu, i że ci, którym brakuje takiego ducha (lękliwym i bojaźliwym brakuje takiego ducha) są proszeni stanąć na stronie, i nie iść do poświęcenia. Ci mieli być jak najprędzej od innych odłączeni („rano niechaj się wróci”) ponieważ ich obecność przeszkadzała by mniej i więcej poświęconym. To ogłoszenie było dane szczególnie na początku okresu żniwa, i jest to prawdą, że od tego czasu bardzo mało z poczytalnie usprawiedliwionych mieszało się między lud żniwa. Gdy pozaobrazowe ogłoszenie nie jest zupełnie takim samem jak owe wzywające lud Boży do opuszczenia Babilonu, jednakoż ich opuszczenie Babilonu służyło do odłączenia poczytalnie usprawiedliwionych od nich; a opuszczenie Babilonu w pozafigurze jest jedną z rzeczy co nazywa się rachowaniem kosztu. Fakt, że 22,000 odeszło, a 10,000 zostało, nie mamy brać jako proporcyę do tych, którzy są tylko poczytalnie usprawiedliwionymi i do tych, którzy są poświęceni, ponieważ proporcya pierwszych do ostatnich jest wiele większą, jak te liczby wskazują. Lecz przez to jest raczej pokazane, że większość, która rozpocznie walkę dla Prawdy i Sprawiedliwości, porzuca ją, z powodu lękliwości i bojaźliwości, to znaczy, że nie mają poświęcającej wiary, i dlatego nie czynią postępu w ostrzejszej walce począwszy od poświęcenia.
(25) Lecz przywilej w braniu udziału wielkiego zwycięstwa nie może być dany ani wszystkim poświęconym; ponieważ Jehowa zadecydował, że ten przywilej miał tylko być dany jedynie wybranym.