W dodatku, są jeszcze niektóre proroctwa czasu które dowodzą te same linie myśli.

      (8) Dzień w 2Król 2:3 jako proroctwo czasu dowodzi tę myśl. Możemy przypomnieć sobie co nasz drogi brat Russell nam pokazał, że scena w Betel wypełniła się w pozafigurze na wiosnę 1878. (Z’16, 38, par. 4) Jesteśmy także obznajomieni z myślą, że w Piśmie Św. 40 lat jest nazwane dniem. (Ps. 95:9 – 11; Żyd 3:8, 9). W 2Król 2:3 jest powiedziane, że w okresie pozaobrazowego dnia – 40 lat – rozłączenie pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza miało się od być; dlatego 40 lat od jesieni 1878, gdy pozaobrazowi synowie proroccy mówili do pozaobrazowego Elizeusza, że miało być rozdzielenie, przyprowadzają nas do wiosny 1918. W tym okresie czasu rozdzielenie miało się odbyć, i rzeczywiście rozdzielenie zaczęło się rychło w lecie 1917, to jest w wzmiankowanym okresie 10 lat w 2Król 2:3. To rozdzielenie było kompletnym la Wielkanoc 1918, a ponieważ jest to pracą Epifanii, wstąpiliśmy w okres Epifanii przed latem 1917 roku, gdy rozdzielenie się zaczęło.

      (9) Że jesteśmy w okresie Epifanii jest udowodnione przez jeszcze inna proroctwa czasu, to jest przez „godzinę pokuszenia”. (Obj. 3:10) Podaliśmy już w Teraźniejszej Prawdzie, że godzina pokuszenia zaczęła się 16 kwietnia 1878 i zakończyła się wieczorem 6 grudnia 1919. (ta godzina jak godzina żęcia – Obj. 14:15 – jest 24 częścią z 1000 lat, czyli okresem czasu 41 lat i osiem miesięcy). Ta godzina pokuszenia była przeznaczona do wypróbowania nowych stworzeń, mianowicie aby zadecydowała, kto miał być w Maluczkim Stadku, w Wielkim Gronie lub w klasie wtórej śmierci. Przy skończeniu miała doświadczyć wszystkie nowe stworzenia dostatecznie, aby oddać ich w takie okoliczności, których wynikiem miało być objawienie w swoim czasie, do jakiej z tych trzech klas kto miał należeć. A ponieważ Paruzja nie zadecydowała spraw tyczących się między Maluczkim Stadkiem i Wielkim Gronem, taka decyzja musi należeć do Epifanii. Dlatego fakt, że godzina pokuszenia miała wyjawić charakterystyki
kol. 2
Wielkiego Grona i ponieważ już przeminęła, dlatego już od pewnego czasu jesteśmy w Epifanii.

      (10) Świadectwo Piramidy, w odległości od stopy wielkiego progu, która symbolizuje 24 wrzesień 1846, mierząc przez próg do miejsca zejścia się góry progu i wertykalnej linii południowej ściany wielkiej galerii – odległość nieco dłuższa od 70 ³/₄ piramidowych cali – znów dowodzi, że jesteśmy w Epifanii; ponieważ w tej wzmiankowanej dacie, 27 czerwca 1917 (P ’20, 75-80) Klasa Elizeusza w jej przedstawicielach zaczęła być objawiana jako odrębna i różniąca się od klasy Eliasza w jej przedstawicielach, a w następujących dziewięciu miesiącach, to jest do 27 marca 1918, w dzień wieczerzy Pańskiej, jak to jest pokazane w odległości od tego miejsca zejścia się progu z wertykalną linią południowej ściany wielkiej Galerii do równej podłogowej linii pokoju króla, (długość ³/₄ cala – 9 miesięcy) Klasa jako cała wyszła na jaw została objawiona. Dlatego to objawienie, potwierdzone jako będące dziełem Epifanii. dowodzi, że jesteśmy w Epifanii. Można było też dobrze zauważyć, że każdy jeden z tych dziesięciu podanych dowodów ma łączność z objawieniem, epiphaneią, dlatego też dobrze zgadza się z Epifanią.

      Są jaszcze inne dowody faktu, że jesteśmy w Epifanii, które w swoim czasie, jeżeli Bóg dozwoli, przedstawimy; lecz powyższe dziesięć punktów obficie dowodzą nasze nauki na tym punkcie. Dlatego przedstawiamy je naszym drogim czytelnikom do zbadania takowych, ażeby Pan obficie ubłogosławił badania dla wszystkich. Takie błogosławieństwo przyczyni się do właściwego uznania Prawdy Epifanii, jej wyjawień i dzieła; i będziemy mogli przez to widzieć, że Pan życzy Sobie, aby Prawda Epifanii była przedstawiona, ażeby wyjawiania Epifaniczne były uczynione, i dzieło Epifanii było dokonane. Ci, którzy nie oceniają Epifanii, potkną się przez jej nauki, wyjawiania i pracę, gdy zaś inni będą stali mocno z oświadczaniem: „Sprawiedliwe są Sądy Twoja, o Panie!” – Możemy powiedzieć tak, one są „zupełnie sprawiedliwe”.

JAK DŁUGO POTRWA EPIFANIA

(P. 21, 150)

      Wielu drogich braci i sióstr z Pańskiego ludu daje zapytanie, jak długo trwać, będzie Epifania. To nasuwa myśl, że Epifania jest okresem czasu. Możemy też widzieć, że to jest myślą Biblijna, jaką również nasz drogi brat Russell nauczał. (2Tym 4:1; 1Tym. 6:14, 15). Epifania jest więc okresem czasu, który składa się z mniejszych okresów (czasów). To można zauważyć, gdy przeczytamy poprawne (oryginalne) tłumaczenie 1Tym 6:14, 15 z greckiego: „Zachowaj to przykazanie, będąc bez zmazy, bez nagany, aż do Epifanii Pana naszego Jezusa Chrystusa który czasów (sezonów) Swoich, On błogosławiony i Sam możny Król Królujących i Pan Panujących, , okaże”. Ile takich czasów (sezonów) będzie w Epifanii, tego my jeszcze nie wiemy. Pierwszy czas (sezon) już przeminął, a jego dzieło było objawieniem osiem grup lewitów w prawdzie pod złym dowództwem. Prawdopodobnie następny sezon zakończy się objawieniem
kol. 2
dobrych lewitów. Czas pokaże. Pytanie, ile jeszcze więcej innych sezonów będzie w Epifanii, musi również na przyszłość być pozostawione do odpowiedzi, ponieważ światło na ten i na inne przedmioty będzie bezwątpliwie postępować.

      Epifania jest w niektórych ustępach Biblijnych nazwana dniem: „Takci też będzie w on dzień, którego się Syn człowieczy objawi”. (Łuk. 17:30) „Każdego robota jawna będzie, bo to dzień pokaże „(1Kor. 3:13) „Stało się w dzień, gdy Mojżesz dokończył i wystawił przybytek (kościół) i pomazał go i poświęcił go.., że Książęta… przynieśli sześć wozów (w pozaobrazie: organizacji)… i Mojżesz oddał je lewitom”. 4Moj. 7:1, 3, 6). Ta transakcja wyobraża fakt, że w Epifanii Pan miał dać Wielkiemu Gronu sześć organizacji, co w pewnym tego słowa znaczeniu już się wypełniło. Paruzja w niektórych ustępach Biblijnych jest również nazwana dniem: „Lecz kto

poprzednia strona – następna strona