Teraźniejsza Prawda nr 22 – 1926 – str. 36
samym okresem. A ponieważ ucisku czas zaczął się Wojną Światową (Joel 3:9 – 11; Dan. 12:1; Mat 24:20 22; Objaw 14:19, 20) Dlatego już od 1914 jesteśmy w Epifanii. Tak więc obecność czasu ucisku dowodzi, że znajdujemy się w okresie Epifanii naszego Pana wtórej obecności. Zobacz również co brat Russell mówi w książce pytań na str. 97 par. 5.
ROZDZIELENIE KLAS KOŚCIOŁA
(2) Wypełnienie się drugiego znaku proroctwa dowodzi, że znajdujemy się w okresie naszego Pana wtórej obecności zwanym Epifanią, ponieważ rozłączenie Kościoła pierworodnych na dwie klasy, na Maluczkie Stadko i Wielkie Grono, wypełnia się. Biblia uczy, że umarli, to jest przeklęta rasa ludzka w Adamie miała być sądzona, to jest rozłączona (Mat 25:31, 32) w dwie klasy podczas tysiącletniego Królestwa. (2Tym 4:1; Obj. 20:12-15; Dz.Ap. 17:31). Uczy również, że żywi (upadli aniołowie i nowe stworzenia, które to klasy nie są pod wyrokiem śmierci, i dla tego są jedynymi żyjącymi, którzy są na próbie) będą sadzeni, odłączeni w Epifanii (2Tym 4:1 gdzie epiphaneia jest na polskie przetłumaczone przyjście – ma być okazanie). Jeżeli więc możemy udowodnić, że Kościół Pierworodnych teraz jest rozdzielony na dwie klasy, to znaczyłoby, że jesteśmy w Epifanii. To możemy zobaczyć z punktu widzenia na figury Kapłanów i Lewitów. Eliasza i Elizeusza, i Najwyższego Kapłana i Kozła Azazela. Pod figurą rozłączenia Kapłanów i Lewitów Pan określa dzieło Epifanii w Mal. 3:2, 3: „Kto będzie mógł znieść dzień Jego Przyjścia (Paruzji, w której tylko ci, którzy utrzymają Ducha Świętego, wytrwają w próbach, aby utrzymali choć życie; gdy zaś wszyscy, którzy by je zgubili, nie znieśli by dnia Jego Przyjścia, Jego Paruzji. Innymi słowy, Paruzja miała zadecydować różnicę między poświęconymi, którzy utrzymali by Ducha Świętego, i tymi, którzy by go utracili. Tylko ci pierwsi znosiliby, czyli trwaliby podczas Dnia Jego Przyjścia), a kto się ostoi (utrzyma wysokie powołanie, Rzym 5:2; Obj. 6:17) gdy się On okaże (podczas Jego objawiania się, Epifanii. Podług tego specjalne dzieło Epifanii jest to manifestacja, kto utrzymując Pucha Św. będzie stał w wysokim powołaniu, i kto, utrzymując Ducha św. upadnie, utraci wysokie powołanie i stanie się członkiem Wielkiego Grona) bo On jest jako ogień roztapiający (przez próbne doświadczenia wypalając samolubstwo i światowość) i jako mydło blecharzów (przez karania i specjalne nauki oczyszczając z grzechu i błędu) i będzie siedział roztapiając i wyczyszczając srebro (wśród ognistych prób rozwinie Prawdę i odłączy błąd od niej w umysłach braci) i oczyści syny Lewiego („obrazowo, synowie Lewiego składali się z obrazowych Kapłanów i Lewitów, pozaobrazowo, synowie Lewiego składają się z pozaobrazowych Kapłanów – Maluczkiego Stadka – i z pozaobrazowych Lewitów – Wielkiego Grona – w Epifanii, i te klasy są w następujących słowach odróżnieni jako „złoto i srebro)” i przepławi je jako złoto i jako srebro, i będą ofiarowali Panu dar w sprawiedliwości”. W tych wierszach jest nam pokazany obraz oczyszczenia Kapłanów i Lewitów jako dzieło, które ma być dokonane, „gdy się On okaże”, to jest w Epifanii Pan będzie miał
kol. 2
osobno do czynienia z pozaobrazowymi Kapłanami i Lewitami – z Maluczkim Stadkiem i Wielkim Gronem. Dlatego Epifanią jest tym czasem ich rozłączenia Możemy widzieć jak to rozłączenie postępuje, jak również możemy widzieć, jak Pan przez ogniste doświadczenia oczyszcza obie klasy. Święci w Epifanii są odłączani i różnią się od innych klas. Nikt nie jest tak prześladowany i odrzucany jak oni. Przeciwko im walczą wszyscy Lewici, jakkolwiek podzieleni w różnych grupach między sobą. i złączyli się wszyscy razem do opozycji i denuncjacji; tak jak przedtem nominalne Kościoły, jakkolwiek były one podzielone między sobą jedne przeciwko drugim, złączyły się, aby sprzeciwiać się ruchowi żniwa. Ten fakt pokazuje, że święci w Epifanii są w ogólności Kapłanami, złączeni jako klasa, choć jeszcze znajdują się zabłąkani Kapłani jeszcze w różnych grupach Lewitów. Z innej strony znajdują się, jak typ Lewitów pokazuje, trzy ogólna grupy, składające się z osiem mniejszych podziałów, między ludem Prawdy, którzy sprzeciwiają się Prawdzie Epifanii: (1) Ci przeciwnicy Prawdy Epifanii którzy jako organizatorzy nie mogli osiągnąć żadnych organizacji naszego brata Russella – P. B. I. (Pastoralna Biblijna Instytucja) i B. S. C. (Biblijnych Studentów Komitet w Anglii; (2) Ci przeciwnicy Prawdy Epifanii, którzy jako organizatorzy nie otrzymali kontroli nad naszego brata Russella organizacjami – zwolennicy towarzystwa i ci, którzy uznali te organizację jako „przewód” – Standfasty (stójmy mocno); i (3) ci przeciwnicy Prawdy Epifanii, którzy jako antyorganizatorzy, choć działając jako odłączone grupy, są niezależnymi od organizacji (Sturgeon’ici Ritchie’enici nie działający teraz w Koncertowych ruchach) i Olsonici i Hirsho-Kittinger’ici. I możemy być pewni, iż w ruchach podziałowych, w których dzielenie. Pańskiego ludu jako całość odbyło się, musiały odbyć , się ogniste doświadczenia, przez co Kapłani i Lewici zostają objawiani. (Mal 3:2, 3; 1Kor 3:11-15). Dlatego rozłączenie Pańskiego ludu na Kapłanów i Lewitów dowodzi, że jesteśmy w Epifanii – w czasie, kiedy On sadzi, rozłącza „żywych”. – 2Tym 4:1.
POZAOBRAZOWY ELIASZ I ELIZEUSZ
Ten sam wniosek, że jesteśmy w Epifanii otrzymujemy z wypełnienia się figury rozdzielenia Eliasza i Elizeusza. Tu obraz środkuje do myśli przeniesienie płaszcza, władzy kontrolerstwa pracy ku Nominalnemu Duchowemu Izraelowi, z jednej klasy na drugą. Dlatego ten obraz nie pokazuje wiele podziałów, lecz tylko jeden ogólny podział. I rzeczywiście ci, którzy mieli prawo jako przedstawiciel do kontroli jako większość, to jest większość zarządu, z ich poplecznikami, zostali rozłączeni od tych, którzy nie mieli prawa do kontroli pracy ku Nominalnemu ludowi Bożemu, lecz którzy przez przywłaszczenie władzy wzięli tę kontrolę, gdy zaś ta druga klasa przez ich przedstawicieli puściła płaszcz. Ten przedmiot o rozdzieleniu jako dzieło Epifanii został przez nas omawiany w szczegółach w pierwszym numerze Polskiej Teraźniejszej Prawdy, do których naszych drogich czytelników odsyłamy. Rozdzielenie z punktu zapatrywania na mówcze narzędzie do Nominalnego Duchowego Izraela, dowodzi, że jesteśmy w Epifanii.