ci, którzy staną się całkowicie umarłymi dla ich własnej woli, będą godni tego miejsca. Tak też Apostoł Paweł przedstawia siebie, że jest umarłym do ziemskich rzeczy, zagrzebanym w śmierć Chrystusa. W ten sposób Pan nasz poświęcił (ofiarował) Swoje Ciasne życie w Jordanie, przez zaniechanie Swojej własnej woli, aby czynić jedynie wolę Ojca, nawet aż do śmierci, i to śmierci Krzyżowej. Chociaż to ścięcie
kol. 2
jest figuralnym, a nie literalnym, ma ono bardzo wielkie znaczenie, ponieważ wyobraża to nie tylko śmierć własnej woli, lecz w dodatku odcięcie od wszystkich innych głów, rządów i prawodawców, nie uznając żadnych innych głów, jak tylko Jezusa, którego Bóg postanowił, aby On był Głową Kościoła, Głowa każdego członka Jego mistycznego Ciała (Efez 1:22, 23). Tylko ci, znajdujący się w takim stanie, są ściętymi.

kol. 1

JESTEŚMY W EPIFANII

      Wykazaliśmy już kilkakrotnie nie tylko z Pisma Świętego, ale także z Pism naszego drogiego brata Russella, że greckie słowo epiphaneia ma dwojakie znaczenie i wyobraża: (1) Objawienie osób, zasad i rzeczy przez ze specjalną światłością świecącą Prawdę (2 Tym 1:9, 10; 4:8; 2Tes. 2:8; Tyt 2:13; Powrót naszego Pana str. 38) i (2) jest drugim okresem obecności naszego Pana, podczas której z specjalną światłością objawia On pewne osoby, zasady i rzeczy przez ze specjalną światłością świecącą Prawdę. (2Tym 4:1; 1Tym. 6:14-15; Powrót naszego Pana str. 36). W następujących numerach Angielskiej Teraźniejszej Prawdy dowiedliśmy dwojakie znaczenie tego słowa: P ’19, 79 trzecie pytanie, P ’19, 203, 204; P’20, 60, , 61; H. of E. 20, 5-7. Chcemy tu nadmienić, że wydawcy P.B.I. (Pastoralnej Biblijnej Instytucji) w pierwszym i jedynym ich numerze pod nazwą „The Bibie Standard” str. 4 i w ich pierwszym numerze ich Pisma „Herald of Christs Kingdom” str. 4, harmonijnie z Pismem Św. i Pismami brata Russella uczyli o tym dwojakim znaczeniu tego słowa. Możemy także nadmienić, że ci sami Wydawcy w ich Piśmie w 1920 na str. 70 zaparli się, że Epifania jest okresem, twierdząc że jest tylko czynnością, jednostronnie podaną przez naszego brata Russella w broszurce „Powrót naszego Pana” na pierwsze znaczenie tego słowa, tak jakoby to było wszystko, co on miał powiedzieć względem tego znaczenia. Możemy tu nadmienić, ażeby udowodnić, że on trzymał się również drugiego tego słowa znaczenia, podaliśmy (P. 20, 61) z broszurki „Powrót naszego Pana” str 36 jak następuje: „Otóż, jeżeli z cicha mówimy „Oto Oblubieniec”, to nie w tej myśli, aby ludzi światowych pobudzić do wiary w obecność Pańską itd. Tej wiedzy są oni niegodni i obrócilibyśmy tą znajomość teraz na złe. (Podczas Paruzji) Lecz powoli, we właściwym Pańskim czasie dowiedzą się, w Epifanii i Apokalupsii Syna człowieczego. Będą przebudzeni trzaskiem dnia wielkiego ucisku. „Wydawcy Zwiastuna (P.B.I.) nie mieli nic do odpowiedzenia, gdy daliśmy piśmienną odpowiedź na ich jednostronne przedstawienie. Mogliśmy myśleć, że powinni choć poprawić ich błąd w tym względzie; lecz niestety nie uczynili tego w ich Piśmie.

      A teraz przychodzą jeszcze niektórzy, choć nie wszyscy, z Amramickich przesiewaczy z tym samym oszukańczym używaniem Pism naszego brata Russella na ten przedmiot. Twierdząc, że my sprzeciwiamy się naszego brata Russella Pismom i że twierdzimy,
kol. 2
że Epifania jest okresem czasu a nie czynnością objawiającą osoby, zasady i rzeczy przez Prawdę świecącą z specjalną światłością. Ci mają jeszcze więcej odpowiedzialności od wydawców P.B.I. ponieważ otrzymali większe światło na ten przedmiot. Nie tylko w naszych Pismach, ale także przez wykłady uczyliśmy o dwóch znaczeniach tego słowa z dowodami Pisma Św. i Pismami „onego sługi”. Mimo tego twierdzą, że my sprzeciwiamy się całkowicie naukom naszego brata Russella na ten przedmiot Jeżeli oni chcą uczyć na ten lub na inny przedmiot, to będzie dobrą rzeczą dla nich, aby się najprzód poinformowali o tym; w innym razie przyspieszą do wypełnienia się podania Apostoła że: „głupstwo ich będzie jawne wszystkim”. Czy jest możebnym, że nie mogli zauważyć naszych wyraźnych wykładów i Pism na ten przedmiot? Widocznie z niedbałości. Jeżeli tak, to Pan będzie czynić ich odpowiedzialnymi za to, że mogli się nauczyć, lecz przez niedbalstwo i nieuwagę nie nauczyli się. Myślimy, że ich postępek jest z następującej przyczyny: będąc w. rękach Azazela, umysły ich są napełnione jego sugestiami, które podawają za prawdę, pomimo tego czego przedtem się nauczyli.

      Jak nasz brat Russell powtarzające pokazywał, odbywało się wyjawienie (epiphaneia) osób, zasad i rzeczy już od początku Paruzji naszego Pana i dlatego kilka lat przed Epifania jako okres. (Powrót naszego Pana str. 36-43.) W dodatku wierzymy na zasadzie silnych dowodów, że Epifania jako okres już nadeszła i w tym artykule udzielimy wypełnionych znaków proroczych i wypełnionych proroctw co do czasu, że tak jest. Najprzód podamy niektóre z głównych prorockich znaków, potem proroctwa co do czasu, które udowodnią tę propozycję.

OKRES CZASU UCISKU JEST EPIFANIA

      (1) W powyższym podaniu z broszurki „Powrót naszego Pana” str. 36 – 1 par. brat Russell omawia okres wielkiego ucisku i okres Epifanii jako jednakowe, i to widocznie na podstawie Pisma Świętego. Wiemy, że wielki ucisk zaczął się z Światową Wojna i zakończy się z powszechną Anarchią, a towarzyszyć miały temu głody i mory (1Król 19:11.12; Ezech 14:21). Wiemy, że przez wielki ucisk Pan objawi się jako obecny Wyswobodziciel dla Wielkiego Grona i dla świata. (Mat 7:26, 27; Pieśń 5:5-7; Mat 25:10 12; Łuk 17:19-30; 2Tes 1:7, 8; Mat 26:64; Obj. 1:7). Dalej wiemy, że czas objawienia dla nich jest okres Epifanii (1Tym 6:14, 15; 2Tym 4:1; Kol. 3:4; Tyt. 2:13). Dlatego Wielki Ucisk a Epifania są tym

poprzednia strona – następna strona