Teraźniejsza Prawda nr 4 – 1923 – str. 42
Jezusową, wykonał pracę, która pod inną postacią nazwana jest pracą żęcia. – Jana 3:29, 30.
(f) Słowa Jezusa z Jana 4:34-38, wypowiedziane około siedmiu miesięcy po jego chrzcie, mówią wyraźnie, że nie tylko były one w czasie Żniwa, lecz iż uczniowie dokonywali już pewnego żęcia: „Jam was posłał żąć to, około czegoście wy nie pracowali; insi pracowali, a wyście weszli w pracę ich”. Ustęp ten obala również pogląd Brata Rutherforda, że chociaż Rok Pański 29 zaczął czas Żniwa, praca Żniwa, żęcie, nie zaczęło się aż do Zesłania Ducha Świętego R. P. 33.
(g) Przed Zesłaniem Ducha Świętego, gdy zsypywanie do spichrzów, ostatnie działanie Żniwa, zaczęło się, sześć innych poprzedzających działań Żniwa znajdowało się już w stanie wykonywania. Ustępy poprzednio zacytowane dowodzą, że praca żęcia, pierwsze z siedmiu działań Żniwa, robiona była od początku nauczania Pana naszego, a Łuk. 22:31 pokazuje, że Piotr został przesiany, podczas gdy ostatnie opowiadania o karierze Pana naszego wskazują, że wszyscy Apostołowie i wielu innych było przesianymi przed Zesłaniem Ducha Świętego. Przesiewanie jest szóstym działaniem Żniwa, a zatem poprzedzające je działania wykonywały się przed wydaniem Pana naszego. Fakt, że ostatnie działanie Żniwa, zsypywanie do spichrzów, zaczęło się z Zesłaniem Ducha Świętego (Z. 1916, str. 264, szp. 2, par. 2), dowodzi, że inne działania żniwa były w wykonywaniu przed Zesłaniem, i że pierwsze z nich, żęcie, musiało zacząć się na dłuższy czas przed Zesłaniem Ducha Świętego, a zatem wtedy, jak dowiedzionym zostało, to jest R. P. 29.
A zatem, jak dowodzi siedem powyższych argumentów, żęcie znajdowało się w stanie wykonywania już przeszło trzy i pół roku przed Zesłaniem Ducha Świętego R. P. 33, przeto z Równoległych Dyspensacji wynika, że żęcie znajdowało się w stanie wykonywania od października. 1874, do kwietnia. 1878.
(7) Fakty obficie dowodzą, że żęcie trwało od października, 1874, do kwietnia, 1878. Proces czyli działanie żęcia obejmuje dwie rzeczy: aby sierp Prawdy Żniwa obracany był w ręku i aby ścinał łodygi zboża, to jest odłączał je od miejsca, na którym urosły. (1) W czasie omawianym następujące Prawdy Żniwa ogłoszone zostały w konwersacjach, wykładach i w badaniach biblijnych „Śmiertelność Duszy”; „Śmierć. Nie Męki Wieczne, jako Kara za Grzech”; „Okup”; „Restytucja”; „Czas, Sposób i Cel Powrotu Naszego Pana”; „Wybieranie Kościoła”; „Tysiącletnie Panowanie Chrystusa”; „Przyszłe Doświadczenie”; „Trwałość Ziemi” itd. itd. W dodatku do ustnego głoszenia tych prawd w owych latach, następujące wydawnictwa głosiły w owym czasie te same prawdy za pomocą słowa drukowanego: Broszury: „Cel i Sposób Powrotu Pana Naszego” przez naszego Pastora” i „Trzy Światy” przez Brata Barbera oraz miesięcznik „Herald of the Morcing” wydawany przez Braci Barbera, Russella i Patona. (2) Wskutek tej propagandy setki braci pozyskanych zostało dla tych prawd i rozłączyli się z Babilonem. Tym sposobem ziarna pszenicy odsączone zostały od łodyg, na których urosły, za pomocą sierpa Prawdy – to jest, że żęcie znajdowało się w stanie wykonywania od roku 1874.
Dalej znów fakt, że istniała pewna liczba klas ludu Prawdy, utworzonych w ciągu tych lat, dowodzi że drugie działanie pracy Żniwa, to jest wiązanie
kol. 2
w snopy, już się odbywało. Była jedna klasa w Allegheny, Pa., druga w Rochester, N. Y., i trzecia w Almond Mich., a w innych miejscach były mniejsze grupy braci.
Dalej jeszcze, fakt, że szóste działanie Żniwa, pierwsze przesiewanie Żniwa Ewangelicznego, zaczęło się na Wielkanoc, 1878, odpowiadając przesiewaniu połączonemu ze śmiercią Pana naszego, dowodzi, iż przed Zesłaniem Ducha Świętego 1878 sześć działań Żniwa znajdowało się na pewien dłuższy czas przed rokiem 1878. Tak tedy fakty dowodzą, iż żęcie zaczęło się w roku 1874.
Na dowód, że żęcie zaczęło się w roku 1874 jeszcze inne oprócz siedmiu podanych wyżej argumentów mogłyby być przytoczone – jak na przykład mierzenie linii podłogi w Wielkiej Galerii Wielkiej Piramidy, ukończone w roku 1914 dowodzi, że 40 lat pracy Żniwa zaczęło się w roku 1874, lecz uważamy, że dostateczna liczba dowodów została dana, aby dowieść nasz drugi punkt. Uważając za dowiedzione, przechodzimy teraz do trzeciego zadania.
III. Pastor nasz nigdy nie nauczał, jakoby żęcie zacząć się miało w kwietniu, 1878, a skończyło się, w kwietniu, 1918.
(1) Brat Rutherford i jego zwolennicy, oraz Brat Olsen i jego zwolennicy utrzymują, że Pastor nasz nauczał, iż żęcie zaczęło się w kwietniu, 1878, a skończyło się w kwietniu, 1918. Zaprzeczamy temu. Artykuł, na którym oni opierają swoje twierdzenie (Z. 1916, str. 263-265), nie wypowiada tych myśli, które mu tak łaskawie bywają przypisywane. Radzimy naszym drogim braciom, aby przeczytali go raz i drugi, a jeżeli potrzeba – i trzeci, i niech sami zobaczą, że nie naucza on tego. Bardzo uważne badanie tego artykułu nie wykazuje, jakoby te daty podawane były za początek i koniec pracy żęcia. Czy by bracia ci nie zechcieli powiedzieć nam, w którem miejscu artykuł ten podaje owe daty, jako początku i końca żęcia?
(2) Nie tylko, że artykuł ten nie naucza, że kwiecień, 1878, i kwiecień 1918, są datami początku i końca żęcia, lecz niema w nim nic takiego co by wskazywało na te daty jako na początek i koniec. Są dwa powiedzenia w tym artykule, z których Brat Rutherford i inni wyciągnęli te daty, lecz całkiem mylnie. Jedno z tych powiedzeń jest (str. 264, szp. 2, par. 2, 6), że koniec gniewu na Izraela przypadł w kwietniu, 73, i że datą odpowiadającą tej dacie jest kwiecień, 1918. Powiedzenie to jest prawdziwe, lecz nie odnosi się wcale do żęcia, lecz raczej do palenia plew, a oczywiście ukończenie palenia plewy w cielesnym Izraelu nie może być równoległym z żęciem pszenicy w Izraelu duchowym. Ludzie wyciągający takie błędne wnioski nie są bezpiecznymi przewodnikami. Na pewno poprowadzą oni drugich w dół! Drugie powiedzenie, z którego wysnuto ten wniosek – że kwiecień, 1878, i kwiecień 1918, były pierwszy świadkiem początku, a drugi końca żęcia, jest oparty na tern, że niema tam zsypywania do spichlerza aż do Zesłania Ducha Świętego R. P. 33. (Str. 264, szp. 2, par. 1.) Rozumowanie, za pomocą którego wysnuto ten wniosek, jest następujące. Ponieważ nie było zsypywania do spichrza aż do Zesłania Ducha Świętego, R. P. 33, przeto i żęcia nie było aż do tego czasu ! a zatem nie było żęcia aż do Zesłania Ducha Świętego, 1878, równoległego czasu w Żniwie Ewangelicznym; a ponieważ żęcie Ewangeliczne trwa 40 lat, zakończyć się ono musiało w roku 1918!