Teraźniejsza Prawda nr 21 – 1926 – str. 20
Wycofanie tego posługiwania od klasy wtórej śmierci zaczęło się od pierwszego przesiewania 1878-1881, gdy p. Barbour wyrzekł się okupu, i trwało do końca piątego przesiewania, 1908-1911. (2) Czynności głupiego pasterza zaczynają się długo potem, gdy słudzy Prawdy jako klasa przestali już karmić Babilon: „które jest odcięte, niech będzie odcięte”. To karmienie skończyło się w 1881, jak równoległość czasów wykazuje, ze specyalna łaska dla specyalnych wezwań została otwartą dla wszystkich, czy w Babilonie, czy po za Babilonem, a sam Babilon w jego odciętym stanie został potem pozostawiony od Boga do stanu zgłodnięcia. (Amos 8:11 -13) (3) Specjalne czynności głupiego pasterza miały nastąpić po zaczęciu sprzedawania sług Prawdy, przedstawicieli Jezusa, jako klasy, a takie sprzedawanie sług Prawdy za cenę władzy zaczęło się w Am. rychło w lipcu 1917. (4) Specjalne czynności głupiego pasterza miały zacząć się po kompletnem porąbaniu laski pociechy (w oryginale: piękności”), lecz przed rozpoczęciem porąbania laski związujących. Laska pasterza wyobraża jego nauki, a kij jego czynności i praktykę. (Psa. 23:4) Laska pociechy (wiersze i’, 10) wyobraża Prawdę Paruzji, a jej porąbanie wyobraża dobre rozbieranie Słowa Prawdy Paruzji (2 Tym. 2:15)). Laska Związujących (wiersze 7, 14) wyobraża Prawdę Epifanii, a jej porąbanie wyobraża dobre rozbieranie słowa Prawdy Epifanii. Cała Prawda Paruzji była dana przed śmiercią naszego brata Russela, przed 31 październikiem 1916. Te cztery rzeczy według 11 rozdz. Zachariasza, miały więc uprzedzić czynnościom głupiego pasterza, a ponieważ nastąpiły one po czynnościach p. Barbour’a między Boskimi owcami, p. Barbour widocznie nie jest onyni głupim pasterzem w Zach. 11:15-17.
Na Konwencji w St. Joseph w r. 1909 brat Raymond, jeden z pielgrzymów powiedział nam, że brat Russell myślał, że A. E. Williamson był onym głupim pasterzem ze Zach. 11:15-17. Przyjąwszy jego słowo, przez kilka lat byliśmy pod wrażeniem, że A. E. Williamson był tą osobą, o której Zach. 11:15-17 mówi. W owym czasie – 1909 – brat Raymond powiedział, że brat Rutherford również słyszał o tym, że nasz brat Russell podał tę myśl; lecz gdy podczas Maja 1917 przedstawiliśmy ją przy stole w Betel i broniliśmy jej jako naszego brata Russela, brat Rutherford powiedział nam, że nigdy tego nie słyszał, ażeby brat Russell coś podobnego nauczał; nawet inni z braci przy stole nie mogli powiedzieć, ażeby coś podobnego br. Russell nauczał. Krótko potem zaniechaliśmy tę myśl, gdy mogliśmy widzieć, że było by rozumniejszą rzeczą, zastosować ten ustęp do innej osoby, której postępki stosowały by się tysiąc kroć więcej do tego ustępu niż owe A. E. Williamson’a.
Odrzucając powyższą myśl, że p. Barbour był głupimi pasterzem Zach. 11:15-17, daliśmy dwa dowody, (3) i ( 4), że specjalne czynności głupiego pasterza należą do Epifanii. Fakt, że czynności głupiego i niepożytecznego pasterza należą do Epifanii i że były wielką próbą dla Pańskiego ludu, dowodzi, że Zach. 11:15-17 w jego podzielonych częściach nie mogło być zrozumiane., aż owe części wypełniły się; a ten fakt pokazuje nam niewłaściwość tłumaczenia ustępu przed przejściem połączonych prób do wypełnienia się, które przyszły w Epifanii i zostały zwyciężone przez wiernych.
kol. 2
Ponieważ wypełnienie tego odbywa się w Epifanii, powinniśmy dopatrywać się, czy kto z wydatnych wodzów między ludem w Prawdzie nie odpowiada podanym określeniom głupiego i niepożytecznego pasterza w Zach. 11:15-17. Wielu wydatnych braci są teraz czynnymi między ludem w prawdzie, a pomiędzy nimi musi być odnaleziony taki, który mógłby odpowiadać Biblijnym określeniom głupiego i niepożytecznego pasterza. Kto więc to może być ? .Ażeby mieć lepszą odpowiedź na kwestię, zbadajmy najprzód biblijne określenie jego grzechów w niedokończonych rzeczach. Lecz ktoś by mógł powiedzieć, czy nie byłoby to sądzeniem, złem myśleniem i obmową tak sobie postąpić? Odpowiadamy, że to nie było by zakazanem sądzeniem, złem myśleniem i mówieniem złego; ponieważ Bóg w danym ustępie Biblii napomina sług Prawdy jako grupę, przedstawioną w Zacharyaszu, aby to czynili: „Weźmij (pod rozwagę do dyskusji) sobie jeszcze (w dodatku do Prawd Paruzji i Epifanii – to jest także dowodem, że czynność głupiego pasterza miała być w Epifanii) oręże (laskę, jego nauki, i kij, jego urzędowe czyny i praktyki) głupiego pasterza (pasterz, który nie dokończył mądrych i pożytecznych rzeczy, i który uczynił wiele niemądrych i niepożytecznych rzeczy, dla owiec Pańskich i ich właściciela, jest nazwany głupim pasterzem)”. Że miał on być na bardzo wybitnym stanowisku – co przyciągnęłoby do niego uwagę całego świata i dałoby mu czynność i wpływ po całym świecie – jest widoczne z otwierającego podania l6 wierszu: „Bo oto ja wzbudzę (przez usunięcie innych wykwalifikowanych i przez otworzenie drogi dla głupiego pasterza – tak jak to Bóg uczynił w wypadku Faraona) pasterza w tej ziemi (literalnie w ziemi to jest w ludzkim społeczeństwie. To wyrażenie pokazuje jak świat szeroką wydatność, czynność i wpływ głupiego pasterza). Według tego widzimy, że głupi pasterz byłby tym. który by był najwydatniejszą osobą między ludem w Prawdzie. Żaden brat drugiego rzędu wydatności nie mógłby więc odpowiadać temu określeniu. W dodatku wiersz wskazuje, że ta osoba musi być w prawdzie (nie żadnym papieżem Rzymu) aby pociągła do siebie bardzo wiele uwagi z pomiędzy światowych ludzi, w całej symbolicznej ziemi.
GRZECHY OPUSZCZENIA
Jak wiec możemy powiedzieć kto im jest? Zastanówmy się tylko nad ustępem, który mówi. co on miał uczynić a nie dokończył, a bezwątpliwie dopomoże nam to do odpowiedzi na to pytanie. Co więc opuścił on, czego jako pasterz miał uczynić? Wiersz 16 wylicza cztery rzeczy, jakie prawdziwy pasterz powinien czynić, a każda z tych czterech rzeczy obwinia go, że opuścił je, czyli nie wykonał: (1) „Który nie będzie obłąkanych (w oryginale odciętych) nawiedzał: (2) ani nie będzie jagniątek szukał; (3) złamanego leczyć nic będzie; (1) ani tego co stanic, nie nakarmi”. Z tego wierszu więc możemy zauważyć, że przeciwko czterem klasom owiec Pańskich nie czyni tego. co prawdziwy pasterz by czynił. Owce, ma się rozumieć, to lud Boży, który teraz składa sie z czterech klas, tak jak wiersz je podziela – nic mniej i nie więcej. Podług porządku, jak wiersz je wylicza, są one: Maluczkie Stadko, Młodociani Święci, Wielkie Grono i Poczytalnie usprawiedliwieni. Wiersz więc mówi, że głupi pasterz nie dokończył rzeczy dla tych czterech klas,