Teraźniejsza Prawda nr 521 – 2012 – str. 28
Izraela z zastosowaniem do duchowego Izraela w Żniwie Wieku Żydowskiego jest to, że z każdego z dwunastu pokoleń cielesnego Izraela Pan wybrał prawdziwych Izraelitów i uczynił ich częścią dwunastu pokoleń duchowego Izraela (Maluczkiego Stadka). Ich usprawiedliwieni towarzysze stali się Lewitami Wieku Ewangelii (niepoświęconymi tymczasowo usprawiedliwionymi), którzy tworzyli pomoce do badania Biblii: konkordancje, słowniki, opracowania krytyczne, tłumaczenia, itd., podczas gdy ich nieusprawiedliwieni znajomi (chrześcijanie jedynie z imienia) stali się członkami nominalnego ludu duchowego Izraela. Te trzy klasy wtopiły się w dwanaście podziałów antytypicznych dwunastu denominacji chrześcijańskich Wieku Ewangelii, jak zostało pokazane w pierwszym i drugim rozdziale ósmego tomu epifanicznego.
Patrząc na tę kwestię z punktu widzenia typicznego zastosowania tej historii do antytypicznego duchowego Izraela w Żniwie Wieku Żydowskiego, interpretowalibyśmy typ na Żniwo Wieku Żydowskiego następująco: dwanaście cielesnych pokoleń przedstawia wszystkich tych, którzy wyznawali wiarę w Chrystusa podczas Żniwa Wieku Żydowskiego – poświęconych, usprawiedliwionych oraz nieusprawiedliwionych. Ze względu na to, że większość z nich była Żydami, a niektórzy z pozostałych byli pobożnymi poganami mniej lub bardziej zainteresowanymi judaizmem, można w ogólności patrzeć na nich jako dwanaście pokoleń Izraela maszerujących w stronę Kanaanu – sfery Prawdy i Ducha Prawdy. Ich wejście w nią miało swój początek we wczesnym okresie Żniwa Wieku Żydowskiego. z tych dwunastu pokoleń Pan wybrał podczas Żniwa Wieku Żydowskiego antytypicznych dwunastu szpiegów, zwłaszcza tych spośród nich będących „nauczonymi w Piśmie, wyćwiczonymi w królestwie niebieskim” (Mat. 13:52). W czasie, gdy dokonywany był wybór szpiegów, aż do momentu złożenia raportu, byli oni członkami Maluczkiego Stadka. Na rozkaz Jezusa zbadali oni sferę Prawdy i jej Ducha podczas Żniwa Wieku Żydowskiego, a od czasu do czasu podczas tych 40 lat przedstawiali swoje wnioski; 40 dni szpiegowania reprezentuje tu 40 lat Żniwa Wieku Żydowskiego. Nie powinniśmy rozumieć, że do 69 r. n.e. nie były składane żadne raporty, bowiem fakty dowodzą, że raporty takie składano przez całe 40 lat. Powinniśmy raczej rozumieć, że koniec 40 dni przedstawia koniec czasu na składanie takich raportów, jest to trochę podobne do tego, jak rozumiemy, że 40 dni, podczas których Goliat rzucał wyzwanie Izraelowi, nie oznacza, że aż do 1914 r. nie było żadnych ataków na teorię ewolucji, lecz że wtedy poprzez „onego Sługę” Izrael przystąpił do ostatecznego ataku. Dlatego też fakty dowodzą, że od czasu do czasu Apostołowie, prorocy oraz zdolniejsi nauczyciele zdawali takie raporty podczas Żniwa Wieku Żydowskiego – pisma Nowego Testamentu z wyjątkiem pism Jana, powstałych przynajmniej 20 lat po 69 r. n.e., były raportami Apostołów i proroków przedstawiającymi wnioski ze szpiegowania.
Po upływie czasu przewidzianego na składanie takich raportów doszło do zmiany stanowiska dziesięciu z antytypicznych szpiegów (4Moj. 14:37). Wszyscy z nich składali zgodne z sobą raporty, aż doszło do antytypicznego Kaleba – Maluczkiego Stadka – wzywającego lud do niezwłocznego poświęcenia i jego niezwłocznego wykonania, po tym jak dziesięć grup pośród szpiegów złożyło oszczerczy raport fałszywie przedstawiając sferę Prawdy i jej Ducha oraz wyolbrzymiając siłę duchowych wrogów i trudności do przezwyciężenia (w. 31-33), przez co odwiedli lud od wejścia do chrześcijańskiego dziedzictwa (perspektywicznej sfery Prawdy i jej Ducha) i odebrania go wrogom w nim zamieszkującym. Z tego powodu stracili oni korony, dowodem na co jest to, że zostali porażeni błędem. Jozue i Kaleb zachęcający lud do tego, by wyruszył w sile Pana, przedstawia naszego Pana i prawdziwy Kościół, zwłaszcza jego wodzów, podczas Żniwa Wieku Żydowskiego, zachęcających lud do poświęcenia się i jego wykonania – do najechania i podbicia tego, co powinno stać się sferą Prawdy i jej Ducha. Izraelici w ogólności przedstawiają innych utracjuszy koron, usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych z tego okresu, którzy zniechęcili się, a następnie szemrali i zbuntowali się przeciwko Panu (Mojżeszowi) i wiernemu Kapłaństwu (Aaronowi), a chcąc, by nauki przeciwne tym, jakie zostały przedstawione przez wiernych szpiegów, zostały użyte jako symboliczne