i zobowiązując się na nowo do bycia martwym z Nim. Spotkajmy się z innymi oczyszczonymi, poświęconymi jednostkami, które uznają Go za swój okup i chcą to czynić na Jego pamiątkę, w przeciwnym razie obchodźmy Pamiątkę samotnie. Niech serca wasze będą tak pełne rzeczywistości obchodzonej Pamiątki, by, ogólnie rzecz biorąc, formy i ceremonie zostały zapomniane, z wyjątkiem tych, które są konieczne dla zachowania przyzwoitości i porządku. Przygotujcie zawczasu jakiś rodzaj napoju z „owocu winorośli”. My preferujemy sok z rodzynek, który Żydzi używali za czasów naszego Pana i używają po dziś dzień, lub niesfermentowany sok z winogron; jako chleb przygotujmy żydowski niekwaszony chleb – macę, bowiem kwas jest symbolem grzechu i zepsucia. Chleb wyrośnięty na drożdżach nie jest właściwym symbolem naszego Pana „niepokalanego i odłączonego od grzeszników” i nie powinien być używany.

    Radością będzie dla nas bezzwłoczne otrzymanie pocztą sprawozdań od sekretarzy mianowanych przez każdą małą grupę – zewsząd, nawet z tych miejsc, gdzie „dwóch lub trzech” zebrało się w Jego drogim imieniu, a także od tych, którzy obchodzili Pamiątkę samotnie. Poczyńmy wszystkie przygotowania wcześniej, aby ten cenny czas „społeczności” serc nie został zakłócony przez sprawy natury gospodarczej. Zjednoczmy się nie tylko w modlitwie i wspólnocie, lecz także, o ile to możliwe, w naszych pieśniach sławiących Pana. Niech ci, którzy obchodzą pamiątkę samotnie, złożą sprawozdania. Niech Bóg nas wszystkich błogosławi w obchodzeniu Pamiątki śmierci naszego Zbawiciela.
PT ’12, 2-4;

KRÓLOWA SABY

Typ i Antytyp

1Król. 10:1-13; 2Kron. 9:1-12

    W POPRZEDNIM badaniu stwierdziliśmy, że służba brata Johnsona (antytypicznego Salomona) i jego pomocników, do której przyłączył się br. Jolly (antytypiczny Hiram) oraz jego pomocnicy, w sferze Wielkiego Grona, Młodocianych Godnych i tymczasowo usprawiedliwionych w nominalnym kościele (Ofir), skutkowała i będzie skutkować wyprowadzaniem z niej przez nich Boskich Prawd, zalet charakteru itd. Ponadto służba ta doprowadziła i będzie doprowadzać do tego, że wielu usłyszy o Prawdzie i będzie o nią pytać. Gdy członkowie Wielkiej Kompanii oraz znajdujący się wśród nich Młodociani Godni przychylnie zareagują na Prawdę epifaniczną, uznają siebie za takowych – za antytypicznych Lewitów na Dziedzińcu Epifanii. Rozumiemy, że wszyscy tymczasowo usprawiedliwieni, którzy poświęcają się przed 16 września 1954 r., staną się potencjalnymi członkami klasy Młodocianych Godnych; i gdy w podobny sposób zareagują na Prawdę epifaniczną, również uznają siebie za takowych – za antytypicznych Lewitów na Dziedzińcu Epifanii. Do października 1954 r. Dziedziniec Epifanii zostanie próbnie ukończony co do członkostwa i od tamtego czasu nowo poświęcający się nie będą nań przyjmowani.

    Ci tymczasowo usprawiedliwieni, którzy nie poświęcają się do października 1954 r., stracą swoje stanowisko na Dziedzińcu Epifanii (Obj. 22:11) i staną się częścią Obozu Epifanii wraz z wielu innymi, którzy w późniejszym okresie przyjmą Jezusa jako swego Zbawcę i Króla, włącznie z nawróconym cielesnym Izraelem. Wielu z tych Obozowników będzie pragnęło poświęcić się, co niewątpliwie będzie rzeczą słuszną, albowiem jedynie ci, którzy ostatecznie poświęcą się, czy to w tym, czy w przyszłym Wieku, otrzymają życie na jakimkolwiek poziomie. Chociaż wszyscy poświęcający się po 1954 roku, a przed rozpoczęciem Restytucji nie osiągną przez to stanowiska na Dziedzińcu Epifanii, to jednak jako poświęceni będą zajmować wyższe stanowisko przed Panem od innych z Obozu Epifanii. Jeśli wiernie wypełnią swoje poświęcenie, zostaną prawdopodobnie nagrodzeni najwyższym stanowiskiem

poprzednia strona – następna strona