Teraźniejsza Prawda nr 519 – 2011 – str. 59
Tysiąclecia jako klasa nie mogli być wówczas zrozumiani jako typ. Powinniśmy jednak wziąć pod uwagę fakty, że figuralni Gerszonici byli (a) zaliczeni jako część pierworodnych (4Moj. 3:12-17, 45) i (b) że byli oni odłączeni (4Moj. 1:49-53) od Izraelitów do służby Przybytku, do której Izraelici nie mieli przystępować (w. 51). Możemy więc łatwo zauważyć, że na Tysiąclecie są oni typem części pierworodnych Kościoła Wieku Tysiącletniego, a nie Wieku Ewangelii, a zatem nie są oni typem na „zbawiony rodzaj ludzki”. Fakt, że to nie mogło być zrozumiane przez „onego Sługę”, nie przynosi mu ujmy w żadnym znaczeniu, tak jak nie było żadną ujmą dla Jezusa, że gdy był w ciele, nie znał daty Dnia Sądu (Mar. 13:32). Nikt nie może zrozumieć prawd, zanim nie staną się one prawdami na czasie, zaś wyjaśnienia podane z Pisma Świętego, zanim staną się wyjaśnieniami na czasie, niezmiennie potrzebują pewnego korygowania, które otrzymują, gdy nadchodzi właściwy moment. Wszystkie trzy klasy Lewitów zostały dane Aaronowi i jego synom do służby (a) Przybytku i (b) ludowi (4Moj. 3:6-8); tak też Starożytni Godni, Wielka Kompania i Młodociani Godni zostają dani antytypicznemu Aaronowi i jego synom, aby służyli (a) im samym oraz (b) ludowi, czyli światu ludzkości. Wszystkim tym trzem klasom Lewitów były przyznane (4Moj. 3:23, 29, 35) szczególne miejsca zamieszkania wokoło Przybytku, oddzielne i odrębne od miejsc zamieszkania innych pokoleń izraelskich; te trzy klasy Lewitów przedstawiają trzy klasy wybrańców Bożych, którzy otrzymają służbę i dziedzictwo oddzielne i odrębne od świata ludzkości przedstawionego przez Izraelitów.
BUKSZPAN
(13) Izaj. 60:13: „Sława (w ang. Biblii chwała) Libanu [Liban znaczy biały, a jego zawsze zielone drzewa będące chwałą Libanu przedstawiają sprawiedliwych jako antytypicznych Lewitów, Ps. 92:13, 14] do ciebie przyjdzie [antytypiczni Lewici zostaną przyprowadzeni do Jezusa i Kościoła, 4Moj. 3:6-9], jedlina [Starożytni Godni], sosna [Wielka Kompania], także bukszpan [Młodociani Godni] razem [współpracując ze sobą w służbie], dla ozdoby miejsca świątnicy mojej” – była to praca Lewicka (4Moj. 3:6-9), aby upiększyć świątynię Pańską.
ABEDNEGO
(14) W 3 rozdz. proroctwa Daniela podany jest opis doświadczenia z ognistym piecem, jakie spotkało trzech hebrajskich młodzieńców: Szadracha, Meszacha i Abednego. Przedruki Strażnicy Z 5755, szp. 2, par. 4, 5 wyjaśniają, że obraz, któremu oni nie chcieli się pokłonić, przedstawia militaryzm, któremu lud Boży nie pokłoni się przy końcu tego Wieku; a w Z2495, par. 10 do Z2496, par. 6 wyjaśnione jest, że obraz ten przedstawia kościelnictwo – bestię i jej obraz – któremu lud Boży przy końcu tego Wieku nie pokłoni się. Oba zastosowania są rozsądne i wierzymy, że poprawne. Nie jest przypadkiem, że trzy wybrane klasy ludu Bożego, które odmawiają pokłonu militaryzmowi i kościelnictwu przy końcu tego Wieku, są przedstawione przez trzech hebrajskich młodzieńców odmawiających czczenia złotego obrazu. Najwyraźniej, ci trzej młodzieńcy przedstawiają trzy wybrane klasy – Maluczkie Stadko, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych – które musiały stawić czoło duchowi militaryzmu, papizmu i federacjonizmu, i które odmówiły kłaniania się im, pomimo tego, że postępowanie takie sprowadziło na nich wielkie cierpienia, szczególnie podczas pierwszej i drugiej fazy wojny światowej. Nie tylko liczba hebrajskich młodzieńców blisko ze sobą związanych w ciężkich doświadczeniach sugeruje, że przedstawiają oni te trzy klasy, żyjące obok siebie w Żniwie przy końcu Wieku, ale również ich imiona podają tę samą sugestię: Szadrach (królewski) nasuwa myśl o Królewskim Kapłaństwie (1Piotra 2:9); Meszach (gość) nasuwa myśl o tych, którzy są zaproszeni na Wieczerzę Wesela Barankowego, pracę Epifanii (Obj. 19:9); i Abednego (sługa proroka) sugeruje trzecią klasę wybranego ludu Bożego żyjącego przy końcu tego Wieku, tj. Młodocianych Godnych, którzy jako klasa poświęconych sług Bożych zostali uświęceni przez Słowo Boże i w wielu jednostkach byli i są oddani posłannikowi Bożemu. Odnośne hebrajskie imiona tych trzech hebrajskich młodzieńców są również znaczące, ponieważ (Dan. 1:6, 7, 19) Ananiasz (Jah obdarzył łaską lub łaska Jehowy) sugeruje Maluczkie Stadko najbardziej obdarzone łaską przez Boga ze wszystkich Jego wybranych klas; Miszael (kto jest tym, czym jest Bóg? – w charakterze) nasuwa na myśl Wielką Kompanię, która choć nie