Teraźniejsza Prawda nr 516 – 2011 – str. 5
użyte w wielkim dziele restytucji świata w przyszłym wieku.
Istnieje nie tylko klasa Maluczkiego Stadka jako Oblubienica, lecz do sfery duchowej przynależy także „lud wielki” jako druhny (Psalm 45:15), a jest jeszcze ziemskie królestwo dla całej rasy ludzkiej w ogólności (Dz.Ap. 3:19-21). Władza w Tysiącletnim Królestwie będzie znajdowała się w rękach proroków Starego Testamentu, takich jak Abraham, Izaak i Jakub oraz ich odpowiedników z bliższej nam czasowo epoki – „młodzieńców” z Joela 2:28.
Reszta świata wciąż znajduje się pod potępieniem, czy też jak ujmuje to Apostoł, wciąż nie uciekła spod potępienia, jakie ciąży nad światem. Dla przyjmujących Chrystusa na warunkach usprawiedliwienia i poświęcenia została zapewniona droga ucieczki poprzez różne klasy wyborcze.
Jednakże zauważamy, że druga próba przewidziana przez Boga, obejmuje resztę rodzaju ludzkiego, która obecnie nie słyszy, ani nie przyjmuje Chrystusa, a przez to, nie należy do którejkolwiek z klas wybranych. Świat w ogólności ma mieć swoją próbę w Tysiącleciu. Wtedy „ziemia będzie napełniona znajomością chwały Pańskiej”. Wówczas „Go wszyscy poznają, od najmniejszego z nich do największego”. Ludzkość nie będzie borykać się z opozycją szatana, bowiem będzie on wówczas związany. Pomocy udzielać jej będzie Chrystus i uwielbiony Kościół – Królewskie Kapłaństwo – jak również pozostali z niebiańskich i ziemskich klas wyborczych. Celem tego Tysiącletniego Królestwa będzie podniesienie świata – doprowadzenie wszystkich chętnych i posłusznych z powrotem do ludzkiej doskonałości i życia wiecznego – oraz zniszczenie wszystkich niepoprawnych, którzy odmówią reformy po otrzymaniu pełnej sposobności.
Przypominają się nam w tym miejscu słowa poety:
Chciałbym, by takie wspaniałe miejsce było,
co Ziemią nowych początków zowią,
gdzie u drzwi zostawić by można,
wszystkie nasze błędy i cierpienia,
i cały nasz nędzny samolubny żal,
tak jak się zostawia stary, znoszony płaszcz,
i nigdy więcej w nie się nie przyodziewać.
Słowa poety mają się spełnić, i to już niebawem. Jeśli, jako badacze Biblii, zdajemy sobie sprawę z tego, że obecny zamęt na świecie stanowi wstęp do anarchii wielkiej Bitwy Armagedonu, która poprzedza Królestwo Mesjasza, to rozumiemy, że już niedługo nadejdzie czas na to, by ludzkość w ogólności zwlokła z siebie „stary, znoszony płaszcz” teraźniejszej niedoskonałości. Z pewnością wszyscy, którzy zwlekli z siebie plugawe łachmany własnej niesprawiedliwości, a dzięki wierze nałożyli Szatę Sprawiedliwości Chrystusowej, mogą radować się, że biedny świat – poganie, żydzi i nie-żydzi – otrzyma sposobność uzyskania zbawienia jako odbiorca Boskiej miłości i miłosierdzia zapewnionego dzięki wielkiej ofierze dokonanej na Kalwarii, kiedy to Jezus „z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował”, aby ten, kto w Niego wierzy, czy to teraz, czy dopiero w przyszłości, nie zginął, ale mógł osiągnąć życie wieczne. Ponadto, tak jak Jezus łaskawie obdarza wszystkich, którzy do Niego przychodzą, sposobnościami, dzięki którym mogą oni „próbować i jeszcze raz próbować” oraz stopniowo rozwinąć i zademonstrować swoją wierność Bogu i sprawiedliwość, tak Biblia wskazuje, że sposobności dane będą także światu w ogólności. Przez tysiąc lat świat będzie miał okazję próbować, a jak się nie uda, próbować ponownie, by poprzez wiele lekcji owego czasu ludzkość mogła nauczyć się sprawiedliwości i dojść do pełnej zgody z wielkim Królem Wieczności i Jego chwalebną Złotą Regułą. Pismo Święte zapewnia nas, że tak będzie w Tysiącleciu: „albowiem gdy się sądy twoje odprawiają na ziemi, sprawiedliwości się uczą obywatele okręgu ziemskiego” (Iz. 26:9). Następnie w naszej lekcji opowiedziana jest historia o tym, jak Jonatan i jego giermek, pobłogosławieni przez Pana, odnieśli zwycięstwo nad wrogami oraz o tym, jak Filistyni, podzieleni na trzy hufce, brali siebie nawzajem za Hebrajczyków i tym sposobem pozabijali się nawzajem.
PIERWSZE WYSTĄPIENIE DAWIDA
1 Sam. 16:1-23
Pragniemy przedstawić „Pierwsze wystąpienie Dawida” podane w 16 rozdziale 1 Księgi