Teraźniejsza Prawda nr 510 – 2009 – str. 46
innych w zdobywaniu, zachowywaniu i praktykowaniu tej samej Prawdy, a pamięć o nim, prowadząca do takich dobrych rezultatów, będzie naprawdę błogosławiona. Dlatego współpracujmy z Panem, by uzyskać takie dobre rezultaty.
Następnie możemy współpracować z Nim w rozpowszechnianiu błogosławionego wpływu pamięci o „onym Słudze” przez osobistą ocenę i pomaganie innym w ocenianiu jego dzieła. Powinniśmy odpowiednio szanować jego urząd i dzieło, pomagając w tym innym. Właściwe ocenianie jego dzieła oznacza przyjęcie Boskiego spojrzenia na nie. Jakże zaszczytne, owocne, wierne i mądre było to dzieło żęcia Kościoła i pokłosia, zbierania wielu jednostek z Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, zachęcania przygnębionego Izraela, pocieszania będących w żałobie, wiązania kąkolu, królów i książąt i wykonywania sądu! Jakże było ono wspaniałe z punktu widzenia nauczyciela, pastora, doradcy, wykładowcy, pisarza, kaznodziei, redaktora, teologa i kierownika! Szanowanie go i zachęcanie innych, by odpowiednio go poważali w tych urzędach sprawi, że pamięć o nim stanie się błogosławieństwem, gdyż będzie ona kontynuować w naszym życiu i w życiu innych wpływ wywierany przez jego dzieła wykonywane przez niego we wcześniej wspomnianych funkcjach.
ROZPOWSZECHNIANIE JEGO DZIEŁA
Wreszcie to, że modlitwa, by Bóg błogosławił jego pamięć, jest prawdziwie obecna w naszym życiu, możemy okazać współdziałając z naszym Panem w rozpowszechnianiu błogosławionego wpływu jego pamięci przez uwiecznianie jego dzieła. Powinniśmy ciągle uznawać go za naszego pomocnika wiernie studiując i praktykując jego nauki, ducha i dzieła, i polecając ich badanie i praktykowanie innym. Oznacza to umiłowanie tych nauk i praktyk oraz życie w zgodzie z nimi, bronienie ich przed wszelkimi atakami i wykonywanie naszego działu w ich głoszeniu, a także zachęcaniu do tego drugich. Czynienie tego umożliwi nam współpracę z Bogiem w odpowiedzi na naszą modlitwę: „niech będzie błogosławiona jego pamięć!”
Odnośnie rozpowszechniania jego dzieła chcemy zasugerować pewną praktyczną myśl, ponieważ jest ona stosowna dla oświeconych braci w odniesieniu do ich działu w tym szczególnym dziele, przez który kontynuują oni tę sferę służby, którą on wykonywał z wielką wprawą. Jego główne dokonania jako przeciwnika błędów polegały na atakowaniu doktryn o wiecznych mękach i świadomości umarłych. W tych dwóch szczegółach jest on typicznie zobrazowany w Jasobamie, najwaleczniejszym rycerzu Dawida, który zabijając za jednym zamachem ośmiuset mężów jest typem na naszego Pastora w jego działalności przeciwko wiecznym mękom, a zabijając trzystu mężów innym razem jest typem na naszego Pastora w jego działalności przeciwko świadomości umarłych (2Sam. 23:8; 1Kron. 11:11; Jasobam w 2Sam. 23:8 jest nazwany Jozeb Basebet Tachmojczyk). W szczególnym znaczeniu oświeceni bracia w pozafiguralnej drugiej bitwie Gedeona mają przywilej walczyć przeciwko dwóm królewskim błędom Babilonu, w walce z którymi tak bardzo wyróżnił się nasz Pastor jako przeciwnik błędu. W ten sposób bardziej niż ktokolwiek inny mają oni przywilej kontynuowania pracy, w której on tak dzielnie brał udział. W rzeczy samej, w książce „Życie – Śmierć – Życie przyszłe”, w broszurach o piekle i spirytyzmie, a także w swoich czterech ulotkach: „Gdzie są umarli?”, „Życie i nieśmiertelność”, „Co to jest dusza?” i „Zmartwychwstanie umarłych”, uzbroił nas w najważniejszą broń do pozafiguralnej drugiej bitwy Gedeona.
Jednym z najlepszych sposobów, w jaki możemy kontynuować tę sferę jego dzieła i w ten sposób współdziałać z Panem w spełnieniu się modlitwy o to, by Bóg błogosławił jego pamięć, jest energiczne prowadzenie pozafiguralnej drugiej bitwy Gedeona. Dzień 16 października jest rocznicą jego ostatniego wyjazdu z Bethel, kiedy to właściwie zaprzestał kierowania pracą w Głównej Kwaterze; 30 października jest rocznicą oznajmienia przez niego jako głównego reprezentanta męża z kałamarzem pisarskim, że praca paruzyjna została ukończona, a dzień 31 października jest rocznicą jego śmierci. Dzień 5 listopada jest rocznicą nabożeństwa pogrzebowego w Brooklynie, natomiast 6 listopada jest rocznicą nabożeństwa pogrzebowego w Pittsburghu; jego pogrzeb rozpoczął się tuż przed godziną szóstą po południu, a zakończył się po godzinie szóstej, kiedy to według Boskiego sposobu liczenia czasu był już 7 listopada. Dlatego rocznicą jego pogrzebu jest 6—7 listopada. Jak bardzo stosowne będzie więc wstrzymanie się w tym czasie z pracą Jana i Eliasza i poświęcenie czasu pomiędzy tymi wydarzeniami – od 16 października do 7 listopada – na szczególnie skoncentrowany atak na doktryny o wiecznych mękach i o świadomości umarłych w pozafiguralnej drugiej bitwie Gedeona! Będzie to z pewnością najstosowniejszy sposób upamiętnienia go jako najprzedniejszego wojownika pozafiguralnego Dawida – Kościoła – w walce z tymi dwoma królewskimi błędami, jak również błogosławieństwo na chwałę Boga i naszego Gedeona!
Poświęćmy kilka godzin z popołudni i wieczorów tego okresu na pracę strzelecką wykorzystując wspomniane wcześniej cztery ulotki w powiązaniu ze sobą. Drodzy bracia, czyż każdy z nas nie uczyni wszystkiego, co możliwe, by tak uczcić rocznicę śmierci naszego drogiego Pastora, by w jak najbardziej odpowiedni sposób pomnożyć błogosławieństwa wypływające z pamięci o nim na chwałę Boga i Chrystusa, uwalniając innych od tych błędów, od których swoimi atakami nasz umiłowany Jasobam uwolnił tak wielu ludzi, łącznie z nami wszystkimi? Czy nie przedstawimy tej sprawy Panu w serdecznym poświęceniu i modlitwie? Czy od razu nie omówimy tej kwestii w zborach i nie opowiemy się za nią tak, aby można było na czas podjąć kroki przygotowawcze, po to, by wszyscy mogli przystąpić do ataku 16 października? Kto jest po