Teraźniejsza Prawda nr 505 – 2008 – str. 22
W księdze Jeremiasza czytamy o Ebedmelechu (sługa króla), etiopskim niewolniku, który nadzorował wydobycie Jeremiasza z błotnistego dołu (Jer. 38:7-12). Abednego (sługa proroka Dan. 3 rozdz.), jeden z trzech hebrajskich młodzieńców wrzuconych do pieca ognistego, jest typem Młodocianych Godnych (E4 str. 324, 325; Ter. Pr. '73,74, par. 14). Czytamy także o Obedzie (sługa), synu Booza i Ruty. Ruta jest typem początkowych Młodocianych Godnych, a Obed późniejszych Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowników Epifanii (Ter. Pr. '73,74, par. 26).
Niektórzy z klasy antytypicznej Ruty, czyli początkowi Młodociani Godni mieli dział w pokłosiu Żniwa Wieku Ewangelii. Jednakże przeważająca większość poświęconych w późniejszym okresie, to klasa antytypicznego Obeda, klasa sług. Starajmy się wszyscy być dobrymi sługami, naśladującymi przykład Jezusa, służąc nawet najbardziej uniżonymi sposobami (Jana 13:1-7). Pamiętajmy, iż On powiedział: „Wiecie, iż książęta narodów panują nad nimi… Lecz nie tak będzie między wami: ale… kto by kolwiek między wami chciał być wielkim, niech będzie sługą waszym” (Mat. 20:25-27).
Antytypiczni cudzoziemcy i trzebieńcy mają wspaniałe zapewnienie, że jeżeli będą czynili rzeczy podane w wersetach 1, 2, 4, 6, to z pewnością Jehowa nie będzie ich uważał za wyrzutków, lecz za swych sług, odłączonych do Jego służby, tak jak to miało miejsce w odniesieniu do antytypicznych Izraelitów, czyli spłodzonych z Ducha. Zostaną też w pełni zapewnieni, że wszystkie drogocenne przywileje i błogosławieństwa Boskich obietnic przedstawione w wersetach 5, 7 staną się ich udziałem.
CUDZOZIEMCY I TRZEBIEŃCY
Obietnice dla cudzoziemców i trzebieńców były bardzo podnoszące na duchu. Trzebieńcy, którzy przystali do Pana i starali się z całych sił, by postępować tak jak On zalecił w wersetach 1, 2, 4, 6, mogli uświadomić sobie, że już nie są wyrzutkami, lecz zostali we wspaniały sposób przyjęci do zgromadzenia Pańskiego. Tak samo po przyłączeniu się do Pana i spełnieniu tych samych zaleceń przyjęci zostali także i cudzoziemcy, będący uprzednio obcymi i wyrzutkami. W antytypie obietnice dotyczące Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowników Epifanii bardzo podnoszą na duchu. Ci obozownicy, którzy się poświęcili, i w swoim sercu i życiu starają się postępować według Boskich zaleceń najlepiej jak tylko mogą, zdają sobie sprawę z tego, że na pewno nie są wyrzutkami, dla których nie ma miejsca pośród poświęconego przed tysiącletniego, niespłodzonego z Ducha nasienia Abrahama oświeconego Duchem. Wiedzą, że Bóg ich miłuje, przyjmuje i daje im Swego Ducha oraz „stokroć więcej” w tym życiu, a w Swoim Królestwie da im wspaniałą nagrodę.
Boskie obietnice podane w 5 wersecie odnosiły się do tych trzebieńców, którzy przystali do Pana i byli posłuszni Jego przymierzu, a te z wersetu 7 odnosiły się do tych cudzoziemców, którzy postępowali podobnie. Te dwie grupy obietnic podane w wersetach 5, 7 są typem rzeczy, które mogą zostać zastosowane tak do Młodocianych Godnych, jak i Poświęconych Obozowników Epifanii. W 5 wersecie On wpierw obiecuje im miejsce w Swym wielkim domu, w obrębie Swoich murów. W antytypie ten dom może być postrzegany jako wielki Dom naszego Najwyższego Kapłana, w którym znajdują się naczynia złote, srebrne, drewniane i gliniane oraz niektóre do bardziej zaszczytnych celów, a inne do mniej zaszczytnych, przedstawiające odpowiednio Maluczkie Stadko, Wielką Kompanię, Starożytnych Godnych, Młodocianych Godnych, quasi-wybranych (z Poświęconymi Obozownikami Epifanii jako najwyższą klasą pośród nich) i niewybranych (2Tym. 2:20; Przedruki Strażnicy R 5493, par. 6; 5759, par. 1; Ter. Pr. '73,67, 68).
W podobnym obrazie występują kapłani w świątyni Boga, w Jego domu. Przedstawiają oni Jezusa oraz członków Jego Ciała. Następujące podgrupy Lewitów: Kaatyci, Meraryci i Gersonici przedstawiają odpowiednio Starożytnych Godnych, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych, a antytypiczni Netynejczycy będący pomocnikami Lewitów reprezentują Poświęconych Obozowników Epifanii (Ter. Pr. '73,68, 69; Ezdr. 8:20; Ter. Pr. '72,32-39). Możemy także wziąć pod uwagę, że Nowe Jeruzalem zstępujące z nieba od Boga posiada antytypiczne mury, władze. Antytypiczni cudzoziemcy oraz trzebieńcy mogą wstąpić w obręb tych murów i uzyskać tam uprzywilejowane miejsce dla siebie (Obj. 21:12-21; Izaj. 26:1, 2).
Następnie Bóg obiecuje w wersecie 5, że cudzoziemcy i trzebieńcy będą mieli „imię lepsze niżeli synów i córek”. Wydaje się, że w antytypie słowo „imię” odnosi się tu do charakteru, zaszczytów i natury. Młodociani Godni i Poświęceni Obozownicy Epifanii na pewno nie będą mieli wspanialszych charakterów, zaszczytów i natury aniżeli synowie, Maluczkie Stadko, i córki, Wielka Kompania (2Kor. 6:16-18). Lecz będą oni mieli wspanialsze charaktery, aniżeli ci, którzy nie poświęcają się przed rozpoczęciem się Pośredniczącego Panowania, a którzy będą synami i córkami restytucji (Joela 2:28; Izaj. 60:4, 9) z tego powodu, że rozwijali je wtedy, gdy grzech wciąż miał przewagę. Poświęceni Obozownicy Epifanii będą obdarzeni większymi zaszczytami aniżeli niepoświęceni quasi-wybrani i niewybrani. Młodocianych Godnych pod kierunkiem Starożytnych Godnych spotka wielki zaszczyt podawania objawień w Tysiącleciu i w Małym Okresie (widzenia; Joela 2:28; E 4, str. 319),