Teraźniejsza Prawda nr 504 – 2008 – str. 10
PAŃSTWO PALESTYŃSKIE
Wywierana jest duża presja dyplomatyczna, która podtrzymuje nawoływanie do ustanowienia oddzielnego państwa dla Arabów z Judei oraz Samarii. Yoran Ettinger, ekspert wdziedzinie stosunków amerykańsko-izraelskich, w swoich pismach sprzeciwia się temu pomysłowi. Stwierdza on, że wewnętrzny konflikt pomiędzy szyitami oraz sunnitami, Persami oraz Arabami, lub pomiędzy arabskimi nacjonalistami a arabskimi islamistami, nie ma nic wspólnego z Izraelem. Te różne ugrupowania w obrębie arabskiej społeczności ciągle wywołują zamęt pośród samych Arabów, od stuleci nie są one w stanie współistnieć w pokoju same ze sobą ani z innymi narodami, a nadanie im niepodległej państwowości jedynie dolałoby oliwy do ognia nie rozwiązanych problemów wywoływanych obecnie przez Arabów, usiłujących wedrzeć się do kraju.
Ettinger wylicza trzy błędne wyobrażenia, które pobudzają dyplomatów opowiadających się za państwem palestyńskim.
1) „Ustępstwa terytorialne Izraela są kluczem do tego, by mogło dojść do postępu w osiągnięciu pokoju”.
2) „Władza Izraela sprawowana nad Judeą i Samarią blokuje zawarcie porozumienia między nimi”. Ale faktem jest, że większość Palestyńczyków nie uznaje prawa Żydów do istnienia jako niezależnego narodu.
3) „Panuje przekonanie, że Arabowie z Judei oraz Samarii mogą stworzyć państwo, które będzie żyło w pokoju obok Izraela”. Historia pokazuje, że władze palestyńskie nigdy nie działały na rzecz poprawy warunków życia swoich poddanych. Obecnie bezrobocie i ubóstwo wśród Palestyńczyków jest większe niż było, zanim Arafat i jego współpracownicy przejęli władzę.
Yoran Ettinger mówi, że ci, którzy popierają ustanowienie palestyńskiego państwa, „muszą zażądać, by Palestyńczycy wyjaśnili, co zrobili z 7 miliardami dolarów pomocy międzynarodowej, które otrzymali w przeciągu lat. Dlaczego palestyński tłum zniszczył strefę przemysłową w Eretz na granicy z Gazą, gdzie Palestyńczycy pracowali i prowadzili firmy przez całe dziesięciolecia? Dlaczego atakują oni bezpieczne drogi łączące ich Gazę z ich Zachodnim Brzegiem? Dlaczego palestyńska gospodarka jest w stanie ruiny? Najwyraźniej pomoc ekonomiczna, jaką otrzymali, nie została wykorzystana do tego, by poprawić sytuację gospodarczą, ale na działalność terrorystyczną skierowaną przeciwko Izraelowi”.
Yoran kończy swój artykuł następującą radą dla zachodnich rządów oraz ich emisariuszy: „Zamiast naciskać na Izrael, powinni oni podjąć próbę przekonania przywódców palestyńskich, by podjęli się realizacji długofalowej strategii opartej na reformach edukacyjnych, politycznych i ekonomicznych, które doprowadziłyby do powstania społeczeństwa obywatelskiego, które miłuje życie, a nie śmierć; ceni prawa człowieka i wolność oraz rozwija klasę średnią, a nie skorumpowaną, bogatą, elitarną arystokrację”.
KONFERENCJA DOTYCZĄCA PAŃSTWA PALESTYŃSKIEGO
17 grudnia 2007 r. siedemdziesiąt narodów zebrało się w Paryżu we Francji. Celem było zebranie setek milionów lub nawet miliardów dolarów (5,6 miliarda USD) dla państwa palestyńskiego, które miałoby przylegać do państwa Izrael, wciskać się w nie i mu zagrażać. Pośród międzynarodowych przedstawicieli biorących udział w konferencji byli: sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon, sekretarz stanu USA Condoleezza Rice, minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow oraz minister spraw zagranicznych Izraela Tzipi Livni. Tony Blair, który niedawno ustąpił ze stanowiska premiera Wielkiej Brytanii, był współprzewodniczącym tej konferencji.
Wśród organizacji biorących udział we wspomnianym zgromadzeniu były: Komisja Europejska, Liga Arabska, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Bank Światowy oraz europejskie i arabskie fundusze finansowe. Swoich przedstawicieli wysłało wszystkich 27 członków Unii Europejskiej oraz kraje Bliskiego Wschodu.
Przypomina nam to słowa proroka Izajasza mówiące o zgromadzeniu narodów: „Zbierajcie się narody, wszakże potłumione będziecie. Przyjmujcie w uszy wszyscy w dalekiej ziemi; przepaszcie się, wszakże potłumieni będziecie. Wnijdźcie w radę, a będzie rozerwana; namówcie się, a nie ostoi się; bo Bóg z nami” (Izaj. 8:9, 10).
Jeśli państwo palestyńskie naprawdę powstanie i na stałe rozlokuje się w obrębie terytorium Izraela, może to doprowadzić do „czasu ucisku Jakuba”, którego się spodziewamy (Jer. 30:7).
Znaleziono kamieniołom Heroda: Izraelscy archeolodzy utrzymują, że odkryli kamieniołom, który zapewniał królowi Herodowi kamienie do odnowy biblijnej Drugiej Świątyni. Źródło głazów użytych 2.000 lat temu do odbudowy kompleksu świątynnego na Starówce Jeruzalem odnaleziono na przedmieściach Jeruzalem w miejscu, gdzie planowane jest wybudowanie szkoły.