Teraźniejsza Prawda nr 504 – 2008 – str. 4
O tak, Jego Kościół podczas swojej wędrówki na ziemi został zaproszony do tego, by wspólnie z Nim nieść światło, a jeśli następnie wiernie pozwalał na to, by jego światłość świeciła, jest obecnie częścią tego wielkiego Słońca Sprawiedliwości, które w słusznym czasie uzdrowi świat swoimi promieniami. Nasz Pan wskazał na to w przypowieści o pszenicy i kąkolu. Stwierdził, że przy końcu tego wieku będzie zbierał pszenicę (Kościół) do gumna (duchowego Królestwa), by następnie „sprawiedliwi lśnili jako słońce w Królestwie swego Ojca” (Mat. 13:43). Niestety, tak niewielu ma „ucho ku słuchaniu” i przyjmuje cudowne nauki Boskiego Planu!
KREW NA ODRZWIACH
Izraelici otrzymali pouczenie, że onej nocy nastąpi pokropienie krwią baranka odrzwi i nadproży ich domów. To wskazywało na to, że wszyscy, którzy będą należeli do Domu Wiary, powinni wierzyć w cenną krew Chrystusa i w ten sposób być „usprawiedliwionymi z wiary”, niezależnie od denominacji. Wiara czyniła ich członkami Domu Wiary, lecz nie określała, czy będą należeć do Pierworodnych. Wybrani, Święci, Królewskie Kapłaństwo, posiadali tę pozycję starszeństwa w Domu Wiary – nie z powodu bardziej zaawansowanego wieku, lecz z powodu duchowego rozwoju. To, że byli oni kapłanami, starszymi, wynikało z ich wyższości w rozwoju podobieństwa charakteru do swojego Odkupiciela, co również wskazuje na ich wiarę i posłuszeństwo.
Nie można przecenić faktu, iż jest to nauka biblijna. Nie mamy wierzyć jedynie, że Jezus żył i umarł. Mamy w szczególności wierzyć, że umarł OFIARNICZO, „sprawiedliwy za niesprawiedliwych” i powinniśmy przyjąć swój udział w odkupieniu, które zapewnił przez Swą drogocenną krew. W typie kropienie odrzwi krwią oznaczało publiczne wyznanie drogocennej krwi Baranka Bożego, Jego śmierci i jej skuteczności za nas, która jest w ten sposób zobrazowana (Żyd. 11:28).
Należy pamiętać, że Izraelici mieli rozkaz nie wychodzić z domu onej nocy, ponieważ Pan miał przechodzić w celu porażenia Egipcjan. Miał widzieć krew na nadprożach i odrzwiach i nie pozwolić, aby anioł zniszczenia wszedł do ich domów (2Moj. 12:1-13). Zalecenie, by ci, którzy znajdowali się za drzwiami pokropionymi krwią nie wychodzili spod niej tej nocy, miało szczególne zastosowanie i znaczenie w odniesieniu do pierworodnych. W antytypie oznacza to, że gdyby ktokolwiek z pierworodnych wyszedł spod krwi w znaczeniu zaprzeczenia zasłudze, skuteczności krwi Jezusa, karą za takie postępowanie będzie śmierć – Śmierć Wtóra – zatracenie bez nadziei na odkupienie (Żyd. 6:4-6; 10:26-31).
SPOŻYWANIE BARANKA
Tak jak krew Baranka zaznaczała dom wierzących, nie tylko pierworodnych tego domu, tak spożywanie baranka nie było jedynie dla pierworodnych, lecz dla całego domu. Nasz Pan powiedział tak: „Ciało moje prawdziwie jest pokarmem”; oraz: „Ten ci jest Chleb on, który z nieba zstąpił; kto je ten Chleb, żyć będzie na wieki” (Jana 6:55, 58). Innymi słowy, niezbędne było nie tylko to, by Jezus umarł, jako ofiara stanowiąca zasługę, lecz jest również niezbędne, by wszyscy, którzy chcą skorzystać z Jego ofiary, karmili się Nim – przyswajali sobie zasługę Jego ofiary.
Spożywanie baranka było typem przyswajania sobie przez domowników wiary tych ziemskich praw i korzyści, które zostały utracone przez nieposłuszeństwo Adama i odkupione przez śmierć Jezusa. Innymi słowy, oznacza ono przyswajanie sobie usprawiedliwienia od grzechu. Spożywamy poprzez wiarę i dlatego mówi się o nas, że jesteśmy „usprawiedliwieni z wiary”. Przez wiarę możemy się uważać za w pełni przywróconych do Bożej łaski poprzez zasługę ofiary Chrystusa, dokładnie tak, jak zostaliśmy odsunięci od łaski Bożej poprzez przewinienie grzechu Adama. Spożywanie baranka oznacza ocenianie tych rzeczy i przyswajanie ich sobie przez domowników wiary. Im więcej spożywamy, tym większe jest nasze uczucie zadowolenia z naszej wolności od potępienia i z powrotu do łaski Bożej poprzez zasługę Baranka Paschalnego.
KREW NOWEGO PRZYMIERZA
Rok w rok przez ponad szesnaście stuleci Żydzi z Bożego nakazu obchodzili Święto Przejścia – nie tylko ofiarę baranka i jego spożycie tej samej nocy po pokropieniu odrzwi i nadproży krwią, lecz dodatkowo siedmiodniowe święto następujące po niej. To Święto Przejścia przedstawia radość i wesele, błogosławieństwa i dobrodziejstwa wypływające z relacji z Bogiem opartej na zasłudze Baranka Paschalnego – Jego ofierze i jej spożyciu. A jednak Żydzi nie rozumieli znaczenia tego, co robili. Nie było niezbędne, by rozumieli. Wyjaśnienie zostało podane dopiero wtedy, kiedy u Boga nadszedł właściwy czas na to, by rzeczy te spełniły się.
Ten właściwy czas nadszedł w noc, kiedy nasz Pan został zdradzony – w noc czternastego dnia pierwszego miesiąca, tej właśnie nocy, kiedy zabijano typicznego baranka paschalnego. Mistrz zgromadził wokół siebie swoich dwunastu Apostołów.