lecz w prostocie i miłości będą rozkoszować się okazywaniem  gościnności, którą odczuwają zarówno wobec tych, którzy znajdują się w bardziej,  jak i mniej uprzywilejowanych warunkach – będą służyć im zarówno doczesnymi, jak  i duchowymi dobrami, według osobistych potrzeb, jako dobrzy i wierni szafarze  rozlicznej łaski Bożej.

      Niech każdy z nas troszczy się o dobro swoich braci, zważając na to, by nie  kłaść braciom na drodze kamieni obrażenia, lecz by we wszystkim nasze zachowanie  było pomocne dla innych. „Jeśli kto mówi, niech mówi jako wyroki Boże” (w. 11).  Jeśli chcielibyśmy nauczać Prawdy, najpierw sprawdźmy ją i upewnijmy się, że to  prawda, a nie niedojrzałe idee lub ludzkie wyobrażenia i spekulacje będące  powodem potknięcia słabszych. Podobnie, rozprowadzając literaturę religijną,  powinniśmy być ostrożni, by także w ten sposób przemawiać jako wyrocznie Boże.  Nie powinniśmy wręczać innym żadnej broszury, książki, ani czasopisma, którego  sami nie jesteśmy w stanie zaaprobować. W ten sposób możemy przemawiać jako  wyrocznie Boże i usługiwać „z siły, której Bóg dodaje, aby we wszystkim chwalony  był Bóg przez Jezusa Chrystusa, któremu należy chwała i panowanie na wieki  wieków. Amen”.
PT '07,50-52.

OCZYŚĆCIE SIĘ WY, KTÓRZY NOSICIE NACZYNIA PAŃSKIE

Izaj. 52:11

   Idąc za przykładem ostatnich dwóch książąt Laodycei (Micheasz 5:5) Teraźniejsza Prawda wciąż co roku podaje swoim czytelnikom tekst godła na dany rok. Jesteśmy przekonani, że zwyczaj ten ma aprobatę Pana i cieszy się Jego błogosławieństwem. Ponadto zwracaliśmy się do Pana o kierownictwo przy wyborze rocznych tekstów i pieśni, a potrzeby i doświadczenia każdego roku są dobrym dowodem na to, że Pan sprawował nadzór przy ich wyborze. Otrzymujemy wiele świadectw na temat tego, jak bardzo stosownymi okazały się one w odniesieniu do doświadczeń każdego roku. Rozumiejąc na podstawie 12 rozdziału 3 Księgi Mojżeszowej, że zakończyło się antytypiczne 80 dni (1874-1954) oczyszczania antytypicznej matki w związku z urodzeniem antytypicznej córki (Wielkiej Kompanii okresu Paruzji i Epifanii, zob. Tom Ep. 4, s. 96-107, P’ 54, str. 54-59) i rozumiejąc, że wtedy nastał słuszny czas, by oczyszczona antytypiczna matka oznaczająca sług Prawdy przyniosła ofiarę całopalną oraz ofiarę za grzech na dowód swojego oczyszczenia (Tom Ep. 4, str. 100), sądzimy, że bardzo odpowiednim tekstem na rok 2008 będzie Boskie napomnienie z Izajasza 52:11 zacytowane w nagłówku niniejszego artykułu.

        To zalecenie było pierwotnie skierowane do tych Kapłanów i Lewitów, którzy byli związani z żydowską świątynią. Dbano o zewnętrzne oczyszczanie zarówno w posługach Przybytku, jak i Świątyni. Kapłani i Lewici mieli się obmywać w umywalni, zanim mogli wziąć do rąk naczynia Domu Pańskiego. Niewątpliwie napomnienie naszego tekstu zawierało także myśl, że powinni oni być czyści w swoim życiu, w swoim postępowaniu przed ludem, gdyż reprezentowali Pana przed ludem. Naczynia Pańskie w Przybytku, jak również w Świątyni, były naczyniami związanymi ze świętą służbą na Dziedzińcu, w Świątnicy i w Świątnicy Najświętszej. Składały się z kadzielnic, łopat, rondli, łopatek, szczypiec, kielichów, mis i łyżek – różnych cennych naczyń. Te używane w Świątnicy i w Świątnicy Najświętszej były ze złota, a te używane na Dziedzińcu były z miedzi. Jedynymi, którzy mogli brać te naczynia do rąk, byli członkowie klasy poświęconej. Kapłani zajmowali się nimi w Świątnicy oraz w Świątnicy Najświętszej w pewnych częściach służby, a w mniej ważnych posługach były one przykrywane i noszone przez Lewitów. Tak więc tymi naczyniami zajmowali się tylko Kapłani i Lewici. Wymagały oczyszczenia przed użyciem, a więc były omywane. Każdy, kto nosił te naczynia, również musiał być oczyszczony, typicznie omyty z grzechu.

     W antytypie nasz Pan jest Wielkim Najwyższym Kapłanem. Najwierniejszymi z jego naśladowców są ci,

poprzednia strona – następna strona