Teraźniejsza Prawda nr 490 – 2004 – str. 45
w ziemi (4Mojż. 18:20, 23, 24). Z drugiej strony tysiącletni po-pierworodni, którzy otrzymają doskonałą ludzką naturę, składają się z quasi-wybranych i pozostałych restytucjonistów (kolejno „synów” i „córek” z Joela 2:28 i Izaj. 60:4), którzy przedstawieni w Izraelitach mieli dziedzictwo w ziemi. Także rozmieszczenie kapłanów i trzech grup Lewitów (4Mojż. 3:23, 29, 35, 38), oddzielne i różne od położenia Izraelitów, jest dla czterech klas wybranych typem wiecznego duchowego dziedzictwa, podczas gdy quasi-wybrani i pozostali restytucjoniści otrzymają wieczne dziedzictwo na ziemi. Tak więc mamy tu wyraźną różnicę pomiędzy czterema klasami wybranymi a quasi-wybranymi w ich ostatecznej naturze i dziedzictwie.
POTYSIĄCLETNIE NACZYNIA KU UCZCIWOŚCI
(57) Zasługującym na uwagę ustępem w Nowym Testamencie jest 2Tym. 2:20. „A w wielkim domu [wielki dom typowego najwyższego kapłana Aarona (3Mojż. 16:6; 4Mojż. 17:2, 3; 3:6-9, 17-20) składał się z jego synów i trzech typicznych klas Lewitów – Kaatytów, Merarytów i Gersonitów (4Mojż. 3:17); odpowiednio do tego w wielkim domu Jezusa, naszego Najwyższego Kapłana, znajdują się odpowiadające im cztery antytypiczne klasy] nie tylko są naczynia złote i srebrne [przedstawiając odpowiednio Maluczkie Stadko i Wielką Kompanię, dwie klasy wybrane niebieskiej, niewidzialnej, fazy tysiącletniego Królestwa; porównaj Mal. 3:3; zobacz Komentarz Bereański na temat Mal. 3:3 i 2Tym. 2:20], ale też drewniane i gliniane [przedstawiające kolejno Starożytnych Godnych i Młodocianych Godnych, dwie wybrane klasy ziemskiej, widzialnej fazy tysiącletniego Królestwa], a [w dodatku do tych czterech wybranych klas będą] niektóre [z rodzaju ludzkiego] ku uczciwości [quasi-wybrani i pozostali wierni restytucjoniści, „owce” z Mat. 25:31-40], drugie zasię ku zelżywości [” kozły” z Mat. 25:41-46, klasa wtórej śmierci w Tysiącleciu]”. Takim jest tysiącletnie zastosowanie 2Tym. 2:20.
(58) W zastosowaniu potysiącletnim nie będzie żadnych naczyń ku zelżywości przeznaczonych na zniszczenie, bo wszyscy źli będą już zniszczeni (Ps. 145:20; 107:42; Żyd. 2:14; Obj. 20:3, 7-9). Brat Russell odwołując się do Rzym. 9:21 wskazuje (A str. 226, 227), że można rozumieć iż naczynia ku „zelżywości” to naczynia o „mniejszej czci”. Wyjaśnił to także w Z 1872, par. 5; 5493, par. 6; 5759, par. 1. W harmonii z tym i innymi świadectwami biblijnymi jest oczywiste, że w układzie potysiącletnim te cztery wybrane klasy będą miały swoje wieczne dziedzictwo w niebie i że prócz nich będą jeszcze pewne naczynia ku uczciwości (Poświęceni Obozowcy Epifanii, przedtysiącletni quasi-wybrani lojalni wierzący w Przymierze i postępujący sprawiedliwie Żydzi oraz quasi-wybrani z pogan i Żydów, to znaczy lojalni próbnie usprawiedliwieni wierzący chrześcijanie Wieku Ewangelii – „synowie” restytucji), a drugie ku zelżywości (w znaczeniu mniejszej czci, uprzednio niewierzący, którzy staną się wierzącymi i będą wierni jako restytucjoniści – „córki” restytucji – Izaj. 60:4). Tak więc w potysiącletnim zastosowaniu 2Tym. 2:20 Pański Wielki Dom składa się z tych samych sześciu zbawionych klas, które są przedstawione u Joela 2:28,29 (porównaj P 72, str. 34, 35).
(59) Wierzymy, że wyżej podany opis Poświęconych Obozowców Epifanii i pozostałych quasi-wybranych pomoże nam lepiej zrozumieć miejsce, jakie ta klasa zajmuje w planie Boga: że chociaż w czasach przed-restytucyjnych są oni blisko związani z czterema klasami wybranymi, a podczas restytucji jej członkowie jako specjalni pomocnicy będą blisko współdziałać ze Starożytnymi i Młodocianymi Godnymi, są oni jako klasa oddzielni i różni od klas wyborczych i nie są jedną z klas wybranych; że chociaż w czasie trwania restytucji będą oni związani z pozostałymi restytucjonistami – niewybranymi – i tak samo otrzymają ziemską naturę i ostateczną nagrodę, niemniej jednak z powodu swojego przedtysiącletniego rozwoju powinni być rozpatrywani jako odrębna i różna klasa Tysiąclecia.
NIEKTÓRE WZMIANKI W LITERATURZE PRAWDY
(60) Chociaż brat Russell nie nazwał tej klasy quasi-wybranymi, pisał o niej w Z 5164, par. 4. Po odniesieniu się do Starożytnych Godnych jako pierwszej klasy, która otrzyma błogosławieństwa Nowego Przymierza, stwierdza: „Następnymi będą ci [próbnie usprawiedliwieni], którzy byli znani jako chrześcijanie, ale nie byli poświęceni aż do śmierci oraz ci Żydzi, którzy byli poświęceni Zakonowi, ale byli zaślepieni [odnośnie Mesjasza]”.
(61) Brat Johnson często odwoływał się do quasi-wybranych. Niektóre z następujących przykładów były już cytowane, ale mimo to podajemy je tutaj wraz z innymi:
(62) W E12, str. 186-188 on wzmiankuje „wierzący Żydzi oraz niepoświęceni, lecz wierni próbnie usprawiedliwieni z Wieku Ewangelii”. Opisał ich jako „dwie części piątej zbawionej klasy”, która będzie aktywna,, w ogólnoświatowej pracy Tysiąclecia” (str. 188, wiersz 1 i 8). Wydaje, się że brat Johnson uważał za słuszne wymienić tutaj quasi-wybranych jako „piątą wybraną klasę”, bowiem na pozór jest ona wybraną klasą (chociaż w rzeczywistości taką nie jest). Te słowa nie powinny być rozumiane jako sprzeczne z jego naukami pozostającymi w harmonii z Pismem Świętym (jak to widać np. z powyższych przykładów) mówiącymi o tym, iż w rzeczywistości istnieją tylko cztery wybrane klasy.
(63) W E12, str. 730 te dwie grupy quasi-wybranych są opisane jako (1) „Żydzi trzymający się obietnic Abrahamowych i usiłujący zachowywać Przymierze Mojżeszowe podczas Wieku Żydowskiego i Wieku Ewangelii” oraz (2) „ci usprawiedliwieni z wiary,