Teraźniejsza Prawda nr 487 – 2003 – str. 59

mała liczba w porównaniu do Wielkiej Kompanii lub świata ludzkości, lecz sama w sobie dość duża liczba – 144 000), jest tutaj określona. Maluczkie Stadko było zupełne i skompletowane w swoim ostatecznym członkostwie do jesieni 1914 r., do końca 40-letniego okresu żęcia Żniwa (po dowody patrz Tom Ep. 5, str. 143-177; P ’37, str. 182-192). Wtedy oracz – Czas Ucisku zaczął zajmować żeńce (Amos 9:13) i uczynił to w pełni do wiosny 1916 r., kiedy pieczętowanie 144000 na ich czołach zakończyło się (Obj. 7:1-4; Tom Ep. 5 str. 147-150), chociaż wielu z nich pozostało na ziemi przez wiele lat po tym czasie. Lecz do października 1914 r. Bóg spłodził ze Swojego ducha pełną liczbę tych, o których wiedział, iż ostatecznie będą stanowić „te ryby”, „wielu braci” przeznaczonych „aby byli przypodobani obrazowi Syna jego [jako członkowie Jego Ciała]” (Rzym. 8:29; Efez. 1:5). Odpowiednio do tego, jesienią 1914 r. drzwi wejścia do Wysokiego Powołania zamknęły się – sieć była pełna, „już dalej nie mogli jej ciągnąć” – już nie miały zostać złowione żadne z „tych ryb”, z tych, którzy mieli być z Maluczkiego Stadka i dlatego też nie miało już być więcej spłodzeń z ducha dla celów Wieku Ewangelii.

       Tym razem sieć się nie porwała (w. 11), bowiem nie była przeładowana – zawierała tylko wcześniej przewidzianą liczbę, 12.000 z każdych dwunastu symbolicznych pokoleń, tym sposobem razem dając 144 000 (przedstawiane przez 153 „wielkie ryby”); sieć Ewangelii została zaprojektowana i w pełni przygotowana do dokonania ich połowu. W przypowieści (Mat. 13:47-50) niewód łapał ryby „wszelkiego rodzaju” – dobre i złe, duże i małe. W Łuk. 5:1-11 „ryb mnóstwo wielkie” powodowało rozdarcie oczek siatki na skutek przepełnienia, a ryby napełniły obydwie łodzie do ich zupełnej pojemności. Nie zostały tutaj podane żadne wskazówki co do wielkości ryb; prawdopodobnie były one zarówno duże jak i małe, tym sposobem dobrze uwzględniając większy i mniejszy rozwój odpowiednio Maluczkiego Stadka i Wielkiej Kompanii. Lecz w Jana 21:1-11 sieć była „pełna wielkich ryb”, tym sposobem stosownie wskazując na Maluczkie Stadko, z którego wszyscy byli wysoce i w pełni rozwinięci, a dzięki temu nadawali się do najwyższego osiągnięcia i chwały Boskiej natury. Także tutaj nie ma żadnej wzmianki o tym, że jakiekolwiek zostały odrzucone. Dlatego też 153 „wielkie ryby” najwyraźniej przedstawiają Maluczkie Stadko, uprzednio przewidzianych synów Boga w Boskiej naturze. W 2 Kor. 6:18 Maluczkie Stadko jest nazwane „synami” Boga, w kontraście do Wielkiej Kompanii, która jest nazywana Jego „córkami”.

„HUIOS” ORAZ „TEKNON”

       Greckie słowo przetłumaczone „synowie” w 2Kor. 6:18 jest formą liczby mnogiej huios, które zazwyczaj wskazuje na dojrzałego syna lub kogoś posiadającego siłę. Huios jest stosowane do Jezusa jako Syna człowieczego, Syna Bożego, itd. oraz do dorosłych, jak w Mat. 1:20; 20:20,21; 21:37,38; 22:2; Łuk. 7:12; 12:53; 15:13, 19, 21, 24, 25, 30; 19:9, itd. Huios jest użyte u Marka 3:17; Łuk. 10:6; Jana 17:12; Dz.Ap. 13:10 [przetłumaczone „syn” zamiast „dziecko” w R.V.] oraz 2Tes. 2:3, by wskazać na w pełni rozwinięte, czyli mocne cechy. Myśl o wyższości, dojrzałości, sile, czy też zaawansowanym rozwoju jest pokazana poprzez użycie huios w Mat. 1:21, 23, 25; 2:15; Łuk 6:35 [synowie – R.V.]; Dz.Ap. 2:17; Rzym. 8:14, 19; Gal. 4:6, 7; Żyd. 2:10; 12:7, 8 oraz Obj. 21:7.

       W przeciwieństwie, Greckie słowo teknon, które oznacza dziecko (Jako urodzone), podaje myśl o niedojrzałości lub o dziecku przechodzącym szkolenie; jest także używane w ogólnych zwrotach, a czasami jako czułe słowo. Jest często tłumaczone na słowo „dziecko” lub w liczbie mnogiej „dzieci”, jak np., w Mat. 2:18; 7:11; 10:21; 19:29; 23:37; 27:25; Łuk. 1:7, 17; 3:8; 7:35; Dz.Ap. 2:39; 7:5; 21:5, 21; Rzym. 9:7, 8; Efez. 5:1, 8; 6:1, 4; 1Piotra 1:14; 1Jana 3:10; 5:2; 2Jana 1, 4, 13 oraz 3Jana 4. W Mat. 9:2; Marka 2:5; 10:24, teknon jest użyte jako zwyczajowa i uprzejma forma zwracania się; a w Łuk. 2:48; 16:25; 1Kor. 4:14, 17; 1Tym. 1:2, 18; 2Tym. 1:2; 2:1; Tytus 1:4; Filem. 10  jest użyte do wyrażania czułości, a być może czasami także niedojrzałości.

       A zatem widzimy, iż w Grece są czynione pewne rozróżnienia, które nie zawsze są przestrzegane w naszych tłumaczeniach. W związku z tym, ciekawym jest zauważyć, iż w przypowieści o synu marnotrawnym, o młodszym synu będącym osobą dorosłą jest mowa w Łuk. 15:13, 19, 21, 24 oraz 30 przy użyciu terminu huios; i tak samo jest mowa o starszym synu w w. 25, lecz w w. 31 ojciec zwraca się do niego przez teknon. A w Łuk. 20:31 teknon (w liczbie mnogiej) jest użyte do dzieci z małżeństwa, lecz w w. 34 huios (w liczbie mnogiej) jest użyte do dzieci (synów – R.V.) tego Wieku, którzy

poprzednia strona – następna strona