Teraźniejsza Prawda nr 487 – 2003 – str. 58
| Dlatego też 153 „wielkie ryby” najwyraźniej przedstawiają Maluczkie Stadko, uprzednio przewidzianych synów Boga w Boskiej naturze. |
bardzo dobre (Tom Ep. 4, str. 103 u góry). Liczba 17 może zostać rozdzielona na 10+7, co sugeruje doskonałość przypisaną im w ciele (10) poprzez okupową zasługę Jezusa oraz ich końcową rzeczywistą doskonałość w Boskiej naturze (7). Wydaje się także, iż nasz Pan podał nam niezwykłe potwierdzenie liczby 153 jako liczby oznaczającej Maluczkie Stadko. Staje się to oczywiste ze starannego porównania relacji o cudzie z Jana 21:1-11 z Jego przypowieścią o niewodzie w Mat. 13:47-50 oraz z poprzednim podobnym cudownym połowem ryb zapisanym w Łuk. 5:1-11.
We wszystkich tych trzech przypadkach ryby przedstawiają ludzi (Mat. 4:19), a sieć posłannictwo Ewangelii – powołanie Wieku Ewangelii. Powołanie to wychodziło z rąk sług Pana, rybaków. Sieć Wieku Ewangelii nie miała złowić wszystkich symbolicznych ryb w morzu (świecie). Jedynie szczególna liczba (144 000) szczególnego rodzaju była celem jaki był na widoku.
Zauważmy, iż w przypowieści o niewodzie (Mat. 13:47-50) ryby „wszelkiego rodzaju” (przedstawiające prawdziwych chrześcijan, częściowo oszukanych i zwiedzionych chrześcijan oraz mnóstwo niepoświęconych chrześcijan, imitacji chrześcijan, hipokrytów, itd. – tych, którzy razem stanowią wielki nominalny kościół) zostało zebranych (por. Mat. 22:10). Czas wyciągnięcia sieci na brzeg i sortowania ryb przedstawia Żniwo Wieku Ewangelii, czas rozliczania, przy „końcu świata [greckie aionos, wiek]”, kiedy symboliczne łowienie zostało zakończone i miało miejsce oddzielanie przy pomocy prób, przesiewań, itd.
Dobre zostały zebrane do naczyń (różne grupy duchowych wybranych – najwyraźniej niespłodzeni z ducha poświęceni nie są ujęci w tym obrazie). Lecz złe, nieodpowiednie, najwyraźniej zostały wyrzucone z powrotem do morza. Złe ryby przedstawiają tutaj niepoświęconych (wyznaniowych chrześcijan) w ogólności – tych nieodpowiednich, nieprawdziwych chrześcijan – którzy podczas czasu żęcia Żniwa nie nadawali się do tego, by być z duchowych klas wyborczych w Królestwie, bez względu na to, do czego ostatecznie będą mogli się nadawać. Zostają oni przedstawieni tutaj jako wyrzuceni z powrotem do świata. Dostali się oni do sieci Ewangelii, ale nie chciano ich, ani nie nadawali się do tego, by być z duchowych wybrańców, by służyć albo na tronie albo przed tronem. Będą oni błogosławieni z resztą świata w przyszłym Wieku, kiedy symboliczne łowienie ryb będzie odmienne, dla innego celu oraz na dużo większa skalę.
W Mat. 13:49, 50 (tak jak w przypowieści o pszenicy i kąkolu) ognisty piec, w którym jest płacz i zgrzytanie zębów (wersety 30, 41, 42, 50), symbolizuje wielki Czas Ucisku; a aniołowie (posłańcy) – żeńców – przy oddzielaniu pszenicy od kąkolu (wersety 30, 41, 49) odpowiadają rybakom siedzącym i oddzielającym dobre ryby od złych (w. 48). „Złe” (a raczej zdeprawowane w naturze; bowiem greckie słowo tutaj użyte to nie kakos, które to słowo w ogóle nie jest użyte w tej przypowieści, a które wskazuje na stan, który jest nieodłącznie zły lub bezwartościowy w charakterze, lecz poneros, które odnosi się do skutków, wskazując na to, co jest chore, niezdrowe, zrujnowane) są tutaj skontrastowane ze „sprawiedliwymi” („sprawiedliwymi” – Diaglott; to samo greckie słowo jest także użyte w Obj. 22:11, gdzie Wielka Kompania jest przestawiona w „sprawiedliwych” – patrz Tom Ep. 10, str. 114; P’51, str. 90; „54, str. 57).
Relacja w Łuk. 5:1-11 podaje nieco bardziej ograniczony punkt widzenia, bowiem nie wskazuje na żadne sortowanie, odrzucanie lub wyrzucanie z powrotem do morza. W przypowieści z Mat. 13:47-50 oddzielenie dobrych ryb od nieodpowiednich (odpowiadające oddzieleniu pszenicy od kąkolu) oraz wyrzucenie nieodpowiednich ryb z powrotem do morza (świata), zgadza się z proroctwem Zach. 13:8, 9 – Dwiema częściami, które są tam „wytracone” ze świata są Maluczkie Stadko i Wielka Kompania, a trzecią częścią przeprowadzoną przez oczyszczający ogień Wieku Tysiąclecia jest niewybrany świat ludzkości, który stanie się ludem Bożym w restytucji (Z 3634; Tom Ep. 6, str. 218, 219). Lecz w Łuk. 5:1-11 ta „trzecia część” nie jest zaznaczona, ale tylko „dwie części” – Maluczkie Stadko i Wielka Kompania. Tutaj sieć „zagarnęła ryb mnóstwo wielkich, tak że się rwała sieć ich”; i „napełnili obie łodzi, aż się zanurzały”; i byli zdumieni „z onego obłowu ryb, które byli zagarnęli” (wersety 6, 7, 9). Posłannictwo Ewangelii zebrało wielkie mnóstwo prawdziwie poświęconych chrześcijan, Nowych Stworzeń, dużo więcej niż uprzednio ustalona liczba, jaka miała stanowić Oblubienicę Chrystusową.
W Jana 21:1-11 podany jest jeszcze bardziej ograniczony punkt widzenia; bowiem tutaj nie było „wielkiego mnóstwa ryb”; niemniej jednak „nie mogli jej [sieci] ciągnąć przed [z powodu] mnóstwem [tych, tak jest w greckim] ryb” (patrz Diaglott}. Jedynie „sami wybrani”, Maluczkie Stadko (bardzo