Teraźniejsza Prawda nr 487 – 2003 – str. 52
| W całej sferze Szatana nie było ani jednej grupy jego poddanych, która byłaby tak silna, by obalić Prawdę – Bóg wydał ich wszystkich w ręce Swego ludu. |
trwając w tym do końca, kiedy wejdą do swego wiecznego dziedzictwa (werset 29) – Lecz Szatan nie chciał im pozwolić przejść przez swe posiadłości bez sprzeciwu, gdyż Boska wyrozumiałość i długie znoszenie względem niego zatwardziło jego usposobienie i uczyniło jego serce upartym, przygotowując go przez to na klęskę (werset 30; por. 2 Moj. 7:13, 14, 22). Bóg obiecał wydać Szatana i jego królestwo, ogarnięte grzechem, błędem, samolubstwem i światowością w ręce duchowego Izraela; i przez swe Słowo, ducha i opatrznościowe prowadzenie zachęcał go, by zaczął wyrzucać te złe cechy i posiadł królestwo Szatana (werset 31).
Gdziekolwiek i kiedykolwiek wierny lud Boży przedstawiał Prawdę i jej ducha przeciwko królestwu Szatana, zbierał on swe siły aby się mu przeciwstawić i sprowadzić nań utrapienie (Ruszył się tedy Sehon … chcąc z nami zwieść bitwę w Jaza (zdeptane miejsce, tj. klepisko], werset 32). W każdym konflikcie Bóg dawał swemu wiernemu ludowi zwycięstwo nad jego wrogami (werset 33); podbijał on i wchodził w posiadanie ich twierdz i zupełnie ich pobijał, wielkich i małych, z każdej strony (werset 34; por. 1Moj. 22:17; 2Kor. 10:4, 5). W rezultacie pozyskał on wielu konwertytów i zyskał wiele innych korzyści (werset 35). W całej sferze Szatana nie było ani jednej grupy jego poddanych, która byłaby tak silna, by obalić Prawdę – Bóg wydał ich wszystkich w ręce Swego ludu (werset 36). Jednak zgodnie z napomnieniem Boga (werset 19) nie najeżdżali ani nie próbowali przejąć jako takiej sfery orędowników klerykalizmu (ziemi… Ammona, werset 37), obejmującej najzaszczytniejsze grupy spośród nich (miasta na górach), ani niczego innego zabronionego przez Boga (żadnych miejsc, których zakazał Pan).
BŁĘDY SZATANA POKONANE
Wierny lud Pana nie tylko zwyciężył Szatana w jego ogólnych błędach, lecz zgodnie z Boskim zapewnieniem mu danym zupełnie obalił jego oraz jego poddanych w szczegółowych błędach o wiecznych mękach i ludzkiej nieśmiertelności (Og [olbrzym] także, króla Baszanu [owocny – jak błędy], i cały jego lud, 3:3 ; zob. Tom Ep. 10, s. 187). W wersetach 8-11 Mojżesz spogląda wstecz na cała ziemię, która została podbita na wschód od Jordanu, najpierw (werset 8) w całej jej rozciągłości od rzeki Arnon, rwącego potoku, do góry Hermon, a potem (werset 10) w jej osobnych częściach, by wydobyć w całej wspaniałości to, co Jehowa uczynił dla Izraela. Cała ta ziemia obrazuje całą sferę Prawdy i jej ducha podbitą przez wybranych oraz podkreśla wspaniałość tego, co Bóg uczynił dla nich. Embrionalne Królestwo jest obrazowane przez góry Antylibanu (łącznie z górą Hermon), na wschód od Jordanu, podczas gdy chwalebne królestwo jest przedstawione przez góry Libanu na zachód od Jordanu, które są w porównaniu wyższe (Tom Ep. 11, s. 700, 701; Tom Ep. 12, s. 518).
Bóg umożliwił klasie Chrystusa uzyskanie zupełnego zwycięstwa nad Szatanem, grzechem, błędem, samolubstwem i światowością (zabraliśmy … ziemię, werset 8), a w ten sposób cieszenie się w pełni sferą Prawdy i jej ducha w Wieku Ewangelii, począwszy od członków pełnego zgiełku Żniwa Wieku Żydowskiego (Arnon, hałaśliwy) do tych w Żniwie Wieku Ewangelii, ostatnich członków (stóp) Ciała w embrionalnym Królestwie (Hermon, ważna, święta góra). Ci, jako światłość świata (Sanir, szczyt światła, werset 9) mieli przywilej zwiastowania na całym świecie chwalebnego poselstwa Żniwa Prawdy Parauzji i Epifanii i mocą Bożą (Szytyjon, Jehowa zwyciężył) uzyskać zupełne zwycięstwo nawet nad doktrynami o wiecznych mękach i ludzkiej nieśmiertelności. Maluczkie Stadko jest „więcej niż zwycięzcami” poprzez Chrystusa (Rzym. 8:35-37). Lecz prospektywni członkowie wielkiej Kompanii także w końcu zostali zwycięzcami i cieszą się w wielkiej mierze antytypicznym Kanaanem na wschód od Jordanu. Przy końcu tego Wieku prospektywni Młodociani Godni postępują podobnie. Wierny lud Boży zwyciężył wszystkie de – nominacyjne twierdze błędów chrześcijaństwa (miasta w równinie, werset 10), od których roiło się w sferze Prawdy i jej ducha Wieku Ewangelii oraz wszystkie obfite błędne argumenty (Galaad, sterta świadectwa). Obalili oni wszystkie kwitnące szatańskie błędy (Baszan owocny), nawet jego postępowe (Selcha, idący) i najsilniejsze (Edrej, silny) błędy – wielkie twierdze jego królestwa (miasta).
DZIEDZICTWA WIEKU EWANGELII
Wersety 12-20 analizują podział podbitej ziemi na wschód od Jordanu. Jezus jako Boski Wykonawca zaplanował, że prospektywni członkowie Maluczkiego Stadka (Rubenici, werset 12) i Wielkiej Kompanii (Gad; zob. Tom Ep. 4, s. 450, 451; Tom Ep. 12, s. 517) otrzymają jako swoje dziedzictwo sferę Prawdy i jej ducha, którą oni podbijali podczas Wieku Ewangelii, począwszy od tego, o co walczyli i co zyskali na początku Wieku pośród niszczenia państwa żydowskiego (Aroer, ruina) w czasach pełnych zgiełku (Arnon, hałaśliwy) do i łącznie z tym, co zyskali w kontrowersjach w końcu Wieku (Galaad sterta świadectwa). Lecz pozostała część sfery Prawdy i jej