Gdy myśli się o rzeczach dobrych, umysł napełnia się dobrem. Gdziekolwiek mamy do czynienia z ustami usposobionymi do mówienia o rzeczach złych, mamy do czynienia ze złym usposobieniem – umysłem, w którym przechowywane jest zło. Cokolwiek jest przechowywane w umyśle, będzie najważniejsze i z pewnością zostanie wypowiedziane. Zły skarbiec objawi się pomimo wszelkich wysiłków ukrycia go, i podobnie, dobry skarbiec ukaże się, gdyż umysł może pomieścić tylko ograniczoną ilość (Łuk. 6:45).

      Pewien ojciec zobaczył, że jego syn czyta powieść. Wiedział, że syn ma zwyczaj czytać takie rzeczy. Wołając chłopca powiedział: „Janie, chciałbym, żebyś opróżnił kosz z jabłek, potem wziął kosz do szopy i napełnił go wiórami”. Syn zrobił to, co mu kazano. Kiedy wrócił, ojciec powiedział: „Teraz włóż jabłka”. Syn odpowiedział, że nie może tego zrobić, bo nie ma wystarczająco dużo miejsca w koszu na wióry i jabłka”. Wtedy ojciec powiedział: „Oto co niedługo zrobisz ze swoim umysłem. Napełniasz swój umysł wiórami, a gdy będziesz próbował włożyć jabłka, nie będzie miejsca”. Tak jest z nami wszystkimi. Jeśli napełniamy swoje umysły dowcipami, głupimi powiedzonkami itd., nie będziemy mogli ich napełnić rzeczami ducha świętego (Ef. 5:1-7).

      Wielu z ludu Pańskiego zauważa, że chociaż ich serca są dobre, w ich ciele jest skłonność do pewnych rzeczy, które nie są dobre. W ten sposób ma miejsce ciągła walka pomiędzy ciałem i duchem co do tego, czy gromadzonym skarbem będą, można tak powiedzieć, wióry, czy jabłka. Każde nowe stworzenie ma zdecydować co napełni jego umysł – jakie towarzystwo wybierze, gdzie pójdzie, co będzie czytać, pod jakie wpływy się podda, jakim będzie się opierać itd. Jeśli w przeszłości w jakimś stopniu gromadził złe rzeczy, teraz powinien próbować się ich pozbyć. Jeśli jego umysł został napełniony dowcipami i beztroską, rzeczami niewłaściwymi dla dziecka Bożego, powinien starać się wyrzucić te rzeczy.

JAK BUDOWAĆ CHARAKTER

      Na koniec, istnieje związek pomiędzy tym gromadzeniem dobrego skarbu w naszym umyśle a tym, o którym mówił nasz Pan, gdy powiedział: „gromadźcie sobie skarby w niebie”. Gromadząc sobie skarb w naszym umyśle i sercu budujemy charakter. Ktokolwiek wchodzi do czyjegoś domu i widzi, co on zgromadził ze skarbów może łatwo dostrzec kierunek, ku któremu skłania się jego umysł. Jego upodobania ukazują jego charakter. Tak samo jest z nami wszystkimi, rzeczy, które kultywujemy są wskaźnikiem naszego charakteru.

      Kiedy przyjdzie nam zdać rachunek jako nowe stworzenia, charakter zadecyduje czy zostaniemy ocenieni jako zasługujący na stanie się częścią wybranego Małego Stadka Pana. Tylko ci, którzy gromadzili skarb charakteru podobny do charakteru Pana Jezusa Chrystusa, naszego Wzoru, będą się nadawali do dziedzictwa w królestwie niebiańskim. Dlatego nasze wieczne przeznaczenie będzie zależało od sposobu, w jaki obecnie używamy naszego umysłu i od myśli jakie teraz gromadzimy. Każdy, kto gromadzi dobre myśli otrzyma błogosławieństwo, nie tylko w obecnym życiu, ale przez całą przyszłość.

      Naszą pierwszorzędną troską powinno więc być serce – aby jego uczucia i usposobienie były całkowicie pod kontrolą boskiej łaski, aby wszelkie zasady prawdy i sprawiedliwości mogły w nim zająć zaszczytne miejsce, aby sprawiedliwość, miłosierdzie, dobroć, cichość, samokontrola, wiara, uprzejmość braterska, miłość, najwyższa cześć dla Boga i Chrystusa oraz gorliwa miłość dla całego piękna świętości były mocno ugruntowane jako rządzące zasady życia. Jeśli te zasady zostaną ustanowione w sercu, nie będziemy mieć trudności w kontrolowaniu języka, gdyż z dobrego skarbca serca usta będą wypowiadać słowa prawdy, skromności, mądrości i łaski.

RÓŻNORODNOŚĆ I JEDNOŚĆ BIBLII

      Przedruk z Tomu Epifanicznego nr 12, str. 685-695. Artykuł jest przedstawiany tak jak ukazał się w tomie z wyjątkiem kilku niewielkich zmian redaktorskich oraz zmian w formacie poczynionych dla jasności prezentacji.

      Im bardziej analizuje się Biblię w ogólnej teorii i jej różnych częściach, tym bardziej ona sama i Bóg, jej Autor, powinni rosnąć w naszej ocenie, ponieważ to ona oraz Duch Boży są Jego największymi i najlepszymi nieosobowymi darami dla nas. Innymi słowy, Prawda i duch Prawdy są największymi i najwspanialszymi nieosobowymi darami Boga dla nas. Dlatego ceńmy je jako takie i z powodu takiej oceny używajmy ich jak najwierniej ku chwale Boga, korzyści innych oraz nas samych.

RÓŻNORODNOŚĆ

      Pierwszą cechą Biblii, jaką tutaj omówimy, jest jej różnorodność. Posiada ona ten przymiot z różnych punktów widzenia: jest różnorodna w swych pisarzach, ponieważ Stary Testament miał około 40 pisarzy, a Nowy dziewięciu. Także ci pisarze byli różni

poprzednia strona – następna strona