Teraźniejsza Prawda nr 79 – 1935 – str. 97
nasuwa się myśl o egzystencji Wielkiego Grona, oraz odłączenia się od Maluczkiego Stadka, z posiadaniem płaszcza, dlatego to daje nam jeszcze inny dowód, że Wielkie Grono posiadać będzie pozaobrazowy płaszcz przez dłuższy czas, zanim pozaobrazowy Eliasz opuści ziemię, i to nie nastąpi prędzej aż na początku anarchji, a anarchja nastąpi po rewolucji, a rewolucja nastąpi po wylaniu siódmej czaszy przez Wielkie Grono. Rzeczywiście obecny argument w świetle doświadczenia pokazuje, że pozaobrazowy Elizeusz będzie posiadał pozaobrazowy płaszcz przed zakończeniem się wojny światowej. Ten argument dowodzi, że będzie czas między rozłączeniem się pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza a wzięciem pozaobrazowego Eliasza do nieba, w którym to czasie wypadki odbywają się, jak figurowane w 2Król 2:12-14. Autor wierzy, że „Dokonana Tajemnica” jest siódmą czaszą w podłym stanie. C.J. Woodworth przesadzał poselstwo jego książki, bo zdawało mu się, że w Objawieniu i w innych miejscach Biblji jest coś około sześćdziesiąt różnych określeń, odnoszących się do siódmego tomu, jak np. wóz itp. określenia. Autor jest tego zdania, że jedynem miejscem, odnoszącym się do siódmego tomu jest odnośnik znajdujący się w książce Objawienia w 16 rozdziale, 17 wierszu pod symbolem siódmej czaszy. To dzieło udzieliło dobrych plag Babilonowi. Przedstawione Prawdy onej księgi zapewne dobrze uderzyły Jordan i były plagą Babilonowi i o ile autor może widzieć, to jest jedyną misją godną Boskiego uznania. Nie nadaje się wcale do zbudowania Maluczkiego Stadka i dowodzi, że jest jednym z zarysów wielkiego złudzenia, które usidliło Wielkie Grono. W słowach Objawienia 16:17, „Stało się” jako poselstwo Wielkiego Grona, mamy dowodne proroctwo, że Wielkie Grono miało ogłosić ukompletowanie Maluczkiego Stadka, co też siódmy tom uczynił. Ogłoszenie to miało swój początek w 1918 na konwencji Wielkanocnej w Brooklynie przez jednego z wodzów Towarzystwa. Tytuł książki ”Dokonana Tajemnica” był dobrany tak przez autorów jak i ich współpracowników zgodnie z poselstwem „Stało się” – to jest skończyło się. Wielkie Grono według tego tekstu było pierwsze, aby ogłosić, że zapieczętowanie wszystkich wybranych jest ukompletowane słowami „Stało się”, dowodząc, że pieczętowanie było dokonane około Wieczerzy Pańskiej 1918. Według poglądu autora ich data jest o dwa lata spóźnioną. Mocne świadectwo Biblijne pokazuje, że wszyscy wybrani byli już popieczętowani na czołach przed przejściem „onego sługi” poza wtórą zasłonę i jest dowód, że to było dokonane około Wieczerzy Pańskiej 1916 roku. Szczegóły tych dowodów podaliśmy już w innych numerach Ter. Prawdy.
POWTÓRZENIE HALLELUJA
(82) Zdanie w Objawieniu 19:1, 2, połączone z poprzedniem argumentem dostarcza dalszego dowodu, że Wielkie Grono odrębne i odłączone od Maluczkiego Stadka i z płaszczem w ręku udzielać będzie poselstwa plagi, będąc słyszane przez Maluczkie Stadko, które będzie jeszcze w ciele. W Obj. 19:1 słowa przetłumaczone „wielkiego ludu” są te same, jak słowa „lud wielki”” w wierszu 6 i Obj. 7:9. Zsumowanie poselstwa „Wielkiego Ruchu” jest dane w tych dwóch wierszach. Jest to to poselstwo i to jedynie zsumowane stanowi Siódmy Tom, siódmą czaszę; obrońcy Towarzystwa dali niezawodnie poselstwo opisane w tych dwóch wierszach, tak ustnie jak również przez siódmy tom. „Upadek Babilonu” i „Kingdom News” (Nowiny Królestwa). A że miała być pauza, w której mieli zaprzestać dawaniem plagi, jest widocznem z trzeciego wierszu, który pokazuje powtórzenie groźby do Babilonu, jak następuje: „I rzekli powtóre Halleluja ! a dym jej wstępuje na wieki wieków”. Tą pauzą był okres prześladowania wodzów Towarzystwa i zabronienie sprzedaży siódmego tomu. Lecz gdy rząd zaprzestał prześladowania i dozwolił na sprzedawanie siódmego tomu, pauza skończyła się, a wtedy zwolennicy Towarzystwa zaczęli wypełniać Obj. 19:3, tak jak przepowiedzieliśmy na podstawie tego wiersza w grudniu 1918 roku, z ukazaniem się po raz pierwszy tego artykułu. Teraz żyjemy po tej pauzie i po czasie gdy zwolennicy Towarzystwa już po raz drugi wołali „Halleluja”!
(83) E.H. McGee krytykuje autora za posługiwanie się tym piątym argumentem dowodząc, że niektóre rzeczy słyszane przez Jana w Objawieniu nastąpią po długim czasie, gdy Maluczkie Stadko opuści ziemię. Odpowiadamy na to,
kol. 2
że w niektórych wypadkach rzeczy, które Jan słyszał i widział miały wypełnić się aż klasa Jana opuści świat; łatwo możemy zauważyć, że jego zarzut nie nadaje się,by go używać przeciw jasnym dowodzeniom tych wierszy, że klasa Jana, będąca w ciele miała słyszeć Wielkie Grono dające swoje poselstwo; gdyż te dwa wiersze nie odnoszą się do wydarzeń, gdy Kościół opuści ciało. Ufamy, że następne uwagi wyjaśnią ten przedmiot, jak wszyscy wiemy, co Jan czyni w Objawieniu, symbolizuje, co kościół czyni w czasie wypełnienia się rzeczy symbolicznych przez czynności Jana. Pamiętajmy, że wszystko, co Jan słyszał i widział tak jak podane w Objawieniu on słyszał i widział, gdy był na wyspie Patmos. Słowo Patmos znaczy cierpienie, śmiertelność i wyobraża cierpienia i śmiertelne warunki Kościoła w ciele. Przetóż pozaobrazowy Jan, gdy jeszcze w ciele, tj. na symbolicznej wyspie Patmos, miał widzieć te wszystkie rzeczy, które były przedstawione przez widzenie Apostoła w czasie pobytu na literalnej wyspie Patmos. Niektóre rzeczy, widziane i słyszane przez Apostoła Jana, przedstawiają te wydarzenia, które stały się, gdy pozaobrazowy Jan był jeszcze w ciele w stanie śmiertelnym i cierpiącym, czyli na symbolicznej wyspie Patmos i dlatego widział je i słyszał oczami i uszami cielesnemi, jak również ludzkiem wyrozumieniem ; zaś niektóre rzeczy, które Apostoł Jan widział i słyszał .przedstawiają te wydarzenia, które mają się dopiero wypełnić po opuszczeniu ciała przez pozaobrazowego Jana, które on miał widzieć i słyszeć tylko oczami i uszami wiary, będąc jeszcze w ciele czyli na symbolicznej wyspie Patmos. Dlatego Jan, będąc jeszcze w ciele słyszy tylko uchem wiary poselstwo n. p. z Obj. 21:3, które jednak nie .będzie obwieszczone, aż po opuszczeniu ciała przez pozaobrazowego Jana. Podczas, gdy np. wypadki zanotowane w rozdziałach 6 i 7 księgi Objawienia, które Apostoł Jan opisuje jako widzenie i słyszenie, pozaobrazowy Jan widział je i słyszał oczami i uszami cielesnymi, jak również pojmował ludzkiem wyrozumieniem. Innymi słowy wszystko cokolwiek znajduje się w księdze Objawienia pozaobrazowy Jan, gdy jeszcze w ciele widzi i słyszy bez względu czy wydarzają się, gdy on jest w ciele czy nie. Gdy te wypadki mają się wydarzyć po jego opuszczeniu ciała, to on, będąc w ciele, widzi i słyszy je tylko oczami i uszami wiary; a gdy one wydarzają się, gdy on jest jeszcze w ciele, to widzi je i słyszy oczami i uszami fizycznymi i umysłowymi. To, jak widzimy, pobiją zarzut F.H. McGee. Dodatkowo odpowiadamy, ze Jan słysząc to lub tamto znaczy, że to odnosi się do rzeczy, jakie mają wyjść na jaw z powodu oświadczenia i pracy Wielkiego Grona, podanych w Obj. 16:17, poprzedzających rewolucję przepowiedzianą w wierszach od 18-20, których praca jest również częściowo opisana w Obj. 19:1-2, z tego wnioskujemy, że ta praca jest przed rewolucją, a zatem przed opuszczeniem ciała przez Kościół, które wydarzy się wcześnie w anarchii. Przetóż klasa Jana słyszy uszami cielesnymi i umysłowymi poselstwo Wielkiego Grona (Obj. 19:1.2), wypowiadane, gdy Maluczkie Stadko jest jeszcze w ciele.
(84) Oświadczenie C.J. Woodwortha, że klasa Jana usłyszy to poselstwo dopiero w niebie musiałoby się zgadzać z myślą, że Wielkie Grono dostanie Płaszcz nie prędzej aż Maluczkie Stadko opuści ziemię; ale to nie zgadza się z Księgą Objawienia, bo zabiera klasę Jana ze symbolicznej wyspy Patmos czyli ze śmiertelnego stanu cierpienia, jako świadka opisanych rzeczy, a to nie zgadzałoby się, że literalny Jan widział i słyszał całe Objawienie, gdy był na literalnej Patmos, dlatego, że klasa Jana musi być świadkiem, cieleśnie lub umysłowo, wypełnienia się wydarzeń na symbolicznej Patmos. Dlatego C.J. Woodworth i McGee błądzą, nie mając właściwego wyrozumienia tego wierszu. Bo powyżej podane fakta udowodniają, że pozaobrazowy Jan, gdy jeszcze w ciele, miał słyszeć fizycznymi i umysłowymi uszami, jak Wielkie Grono miało gromić Wielki Babilon, a to gromienie jest częścią pracy drugiego uderzenia Jordanu. Z tego powodu wnioskujemy, że jest czas między rozłączeniem się pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza, a opuszczeniem ziemi przez pozaobrazowego Eliasza do nieba, w którym to czasie czynności figurowane w 2Król. 2:12-14 wypełniają się.
(85) Bez wyjaśnienia znaczenia figury, podaliśmy, że pomazanie Hazaela przez Elizeusza (2Król. 8:7-13)