Teraźniejsza Prawda nr 210-211 – 1963 – str. 95
Zwracając się do Kościoła Apostoł stwierdza (w. 49): „A jakośmy nosili wyobrażenie ziemskiego, tak będziemy nosili wyobrażenie niebieskiego”. Tak więc posiądą duchowe ciała Boskiej natury (2Piotra 1:4), gdyż Jezus, który „usiadł na prawicy majestatu na wysokościach”, jest od Swego zmartwychwstania „wyrażeniem istności Jego” (Żyd. 1:3) i od tego czasu, jak w przypadku samego Boga, Jezus nie posiada ciała z mięsa. Tak samo gdy Apostoł Jan (1Jana 3:2) mówi o Kościele „ale się jeszcze nie objawiło, czem będziemy; lecz wiemy, iż gdy się On [Jezus] objawi [Podczas Swego Wtórego Przyjścia w czasie zmartwychwstania umarłych], podobni mu będziemy; albowiem ujrzymy go tak jako jest”, nie mówi o zmartwychwstaniu ludzkiego ciała, ponieważ wtedy będzie już objawione czym my będziemy a raczej odwołuje się do przyszłych duchowych ciał Kościoła – do Boskiej natury – jak w przypadku chwalebnego zmartwychwstałego duchowego ciała Jezusa. Nie było objawione Kościołowi jakie te duchowe ciała będą.
W dalszym ciągu Apostoł Paweł stwierdza, że „ciało i krew [ludzka natura (por. Mat. 16:17; Gal. 1:16; Żyd. 2:14) z jej ciałem, krwią, kośćmi itd. przystosowana i niezbędna do egzystencji wśród ziemskich warunków] królestwa Bożego odziedziczyć nie mogą; ani skazitelność [ludzkie ciało składa się z substancji ulegających zepsuciu, np. ciało, kości itd.] nie odziedziczy nieskazitelności” (1Kor. 15:50). Gdy więc Jezus zjawiał się przed Swymi uczniami w zamkniętym pokoju posiadając zmaterializowane ciało i ubiór odpowiedni dla niego (Jego poprzednie szaty były zabrane przez żołnierzy podczas ukrzyżowania – Mat. 27:35), powiedział im jasno, że „duch nie ma ciała ani kości” – substancji podlegających zepsuciu (które zmaterializował w tej chwili) – jakie stworzył dla nich: „dotykajcie się” i „obaczcie” w sposób, który by ich przekonał, że on nie był dłużej umarły lecz żywy (Łuk. 24:39).
Ażeby więc ich przekonać o Swoim wniebowstąpieniu On zmaterializował się ponownie w tym celu i zatrzymał to ciało, aż „w górę podniesiony jest, a obłok wziął go od oczów ich” (Dz. 1:9-11). Ponownie nie zjawi się w tej samej postaci (w zmaterializowanym ciele z mięsa), chociaż przyjdzie znów w ten sam sposób – spokojnie, tajemniczo, o ile to dotyczy świata i nierozpoznany z wyjątkiem Jego wiernych naśladowców – „oto idę jako złodziej” (Obj. 16:15). Lubiący śpiewać: „Poznam Go po śladach gwoździ na rękach” powinni zbadać Pismo Św. bardziej ostrożnie. Sprawi nam zadowolenie zainteresowanie naszych Czytelników mogących mieć pytanie albo pragnących dalszych informacji z zakresu tego ważnego przedmiotu. (B.S. '60,39)
BOSKI PLAN WZGLĘDEM MAŁYCH DZIECI,
KTÓRE UMIERAJĄ
Pytanie: Jakie jest Boskie zarządzenie względem tych, którzy umierają w stanie niemowlęcym lub jako małe dzieci?
Odpowiedź: Będąc dziećmi rasy Adamowej, „z ziemi ziemscy” (1Kor. 15:47) urodzeni pod wyrokiem śmierci, który został ściągnięty na rodzaj ludzki przez Ojca Adama (ponieważ „przez jednego człowieka grzech wszedł na świat a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” – byliśmy wszyscy w Adamie, kiedy On zgrzeszył – a „grzech królował ku śmierci” – Rzym. 5:12-21), Bóg dozwolił tak małym dzieciom, jak również wszystkim innym z rasy Adamowej, aby zstąpili do nieświadomego snu śmierci. Odtąd „umarli o niczym nie wiedzą” (Kazn. 9:5,10; Ijob. 14:21; Ps. 6:6); te dzieci, które umarły spokojnie „śpią” – one „śpią w Jezusie”. Lecz z powodu, że Pan Jezus dał samego siebie na ofiarę, złożywszy Okup na korzyść wszystkich (1Tym. 2:6), Bóg w odpowiednim czasie przyprowadzi je ze snu śmierci przy zmartwychwstaniu podczas Wtórego Przyjścia naszego Pana (1Tes. 4:13, 14; Dan. 12:2). Potem Jezus zawoła podobnie jak zawołał Łazarza (Ew. Jana 11:43) i „wszyscy, co są w grobach [włączając także małe dzieci, które umarły] usłyszą głos Jego i wynijdą” (Ew. Jana 5:28,29; Izaj. 26:19). One powstaną tak jak poszły do grobu „z ziemi ziemscy”, ponieważ „co się narodziło z ciała, ciało jest”. „Jaki jest ten ziemski [Adam], tacy też będą ziemscy” (1Kor. 15:48). Będą one przeto znajdować się na nowej ziemi (Izaj. 65:17, 2Piotra 3:13; Obj. 21:1). „Nawrócą się [przy zmartwychwzbudzeniu] z ziemi nieprzyjacielskiej [śmierci Adamowej – 1Kor. 10:26]. Jest mówię nadzieja, że się potem nawrócą, mówi Pan, synowie twoi do krainy swojej [ich rodzinnego grona lub granicy]” (Jer. 31:16,17). Potem dana im będzie dokładna znajomość Słowa Bożego (1Tym. 2:4; Izaj. 11:9; Jer. 31:34) i sposobność postępowania po Gościńcu Świętobliwości do ludzkiej doskonałości (Izaj. 35:8-10). Jeżeli podporządkują się odpowiednio pod Boskie kierownictwo, które będzie w tym czasie, to w końcu otrzymają życie wieczne jako część klasy „owiec” (Mat. 25:34). Jeżeli zaś z serca zaniedbają odpowiednio się zastosować, będą ostatecznie wygładzeni spośród rodzaju ludzkiego (Dz.3:23; Obj. 20:7-9,15; 21:8). Chwała niech będzie Bogu za Jego wspaniałe zarządzenie dla wszystkich, włączając i tych, którzy umierają w stanie niemowlęcym lub jako małe dzieci! (B.S. '61,7)
ROCZNE SPRAWOZDANIE Z WIECZERZY PAŃSKIEJ
Pewna ilość braci podała nam sprawozdania z cennej społeczności, jaką mieli z Mistrzem w Wieczerzy Pańskiej, gdy znowu tego roku obchodzili sami lub w społeczności z drugimi śmierć Pańską poniesioną na ich korzyść, oraz gdy symbolizowali swoje przyswajane wiarą usprawiedliwienie dokonane przez Pańskie złamane Ciało i przelaną Krew. Ogółem 220 Zborów podało nam swe sprawozdanie (nie włączając Zborów w Afryce). Poniższa lista wykazuje 114 Zborów, które miały 10 lub więcej osób:
Poznań, Polska – 204
Łódź, Polska” – 197